ലേഖനം

മുഹമ്മദിന്റെ കാര്യത്തില്‍ ചില ഉറച്ച തീരുമാനങ്ങളെടുക്കാന്‍ മക്കയിലെ താഗൂത്തുകള്‍ ദാറുന്നദ് വയില്‍ ഒരുമിച്ചുകൂടിയിരിക്കുകയാണ്. മുഹമ്മദിന്റെ കൈകാലുകളില്‍ കൂച്ചുവിലങ്ങിട്ട് കാരാഗൃഹത്തില്‍ തള്ളുക. ആഹാരം നല്‍കാം. മരണം വരെ അങ്ങനെ ജയിലില്‍ കിടക്കട്ടെ. മക്കയില്‍നിന്ന് നാടുകടത്തുകയാണ് നല്ലതെന്ന് മറ്റു ചിലര്‍. ഈ രണ്ട് അഭിപ്രായങ്ങളും പ്രയോജനമില്ലെന്നു കണ്ട് തള്ളപ്പെട്ടു. അബൂ ജഹ് ല്‍ പ്രകടിപ്പിച്ച അഭിപ്രായമാണ് സര്‍വര്‍ക്കും സ്വീകാര്യമായത്. അബൂ ജഹ് ല്‍: ''ഓരോ ഖുറൈശി കുടുംബത്തില്‍നിന്ന് ഓരോ കരുത്തുറ്റ യുവാവിനെ തെരഞ്ഞെടുക്കുക. ഓരോ യുവാവിനും വാള്‍ നല്‍കുക. എല്ലാവരും വീട് വളഞ്ഞ്, പുറത്തിറങ്ങുന്ന മുഹമ്മദിനെ ഒറ്റ വെട്ട്. കഥ കഴിയും. കൊല്ലപ്പെട്ടാല്‍ ഉത്തരവാദിത്വം എല്ലാ ഗോത്രത്തിനുമായിരിക്കും. മുഹമ്മദിന്റെ ബനൂഹാശിം കുടുംബത്തിന് സര്‍വ ഗോത്രങ്ങളോടും പകരം ചോദിക്കാന്‍ കഴിയില്ല. ദിയാധനമാണ് ഇനി അവര്‍ മുന്നോട്ടുവെക്കുന്ന നിര്‍ദേശമെങ്കില്‍ അത് നമുക്കൊന്നായി നല്‍കുകയും ചെയ്യാം.'' തങ്ങളെ അലട്ടിയ സങ്കീര്‍ണ പ്രശ്‌നത്തിന് ഗൂഢാലോചനക്കാര്‍ കണ്ടെത്തിയ പരിഹാരമാണിത്. ഈ ഗൂഢാലോചന ഖുര്‍ആന്‍ തുറന്നുകാട്ടി: ''നിന്നെ തടവിലാക്കുകയോ വധിച്ചുകളയുകയോ നാടു കടത്തുകയോ ചെയ്യുന്നതിനു വേണ്ടി സത്യവിരോധികള്‍ തന്ത്രങ്ങള്‍ ആവിഷ്‌കരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന സന്ദര്‍ഭവും അനുസ്മരണീയമാകുന്നു. അവര്‍ സ്വന്തം തന്ത്രം പ്രവര്‍ത്തിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. അല്ലാഹുവോ അവന്റെ തന്ത്രവും പ്രവര്‍ത്തിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. തന്ത്രം പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നവരില്‍ ഏറ്റവും സമര്‍ഥന്‍ അല്ലാഹു വാകുന്നു'' (അല്‍ അന്‍ഫാല്‍ 30). ഖുറൈശിക്കൂട്ടത്തിന്റെ തീരുമാനം രഹസ്യ യോഗത്തിലായിരുന്നില്ല; ദാറുന്നദ്‌വയിലെ പൊതുയോഗത്തിലായിരുന്നു.

റസൂല്‍ ഈ വിവരം അറിയുക സ്വാഭാവികം. മക്കയില്‍ തന്റെ സ്ഥിതിയെന്താകുമെന്ന് അദ്ദേഹത്തിന് മനസ്സിലായി. അവര്‍ തീരുമാനം നടപ്പാക്കും. പിന്നെ തന്റെ ശരീരം വിഗ്രഹങ്ങള്‍ക്ക് നിവേദ്യമായി സമര്‍പ്പിക്കും. തന്റെ അനുചരന്മാരെ യസ് രിബിലേക്ക് പറഞ്ഞയച്ച് തനിക്കിവിടെ മക്കയില്‍ തന്നെ കഴിയാമെന്നല്ല മുഹമ്മദ് തീരുമാനിച്ചത്. മുസ്്‌ലിംകള്‍ യസ് രിബിലേക്ക് പോയിക്കഴിഞ്ഞപ്പോൾ, തനിക്കും യസ് രിബിലേക്ക് ഹിജ്‌റ പോകുന്നതിനുള്ള പദ്ധതിയുടെ ആസൂത്രണത്തില്‍ മുഴുകി റസൂല്‍. നബിപത്‌നി ആഇശയില്‍നിന്ന് ഉര്‍വ ഉദ്ധരിച്ചത് സുഹ് രി റിപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്യുന്നു: ''മക്കയിലായിരുന്നപ്പോള്‍ റസൂല്‍ മുസ്്‌ലിംകളോട് പറഞ്ഞു: നിങ്ങള്‍ ഹിജ്‌റ പോകുന്ന സ്ഥലം എനിക്ക് ഒരു തിരശ്ശീലയില്‍ കാണിക്കപ്പെട്ടു-അതായത് യസ് രിബ്-രണ്ട് കൂറ്റന്‍ പര്‍വതങ്ങള്‍ക്കിടയിലെ താഴ് വരയാണത്. ഈ കൂറ്റന്‍ മലകളുടെ അടിവാരങ്ങളില്‍ ചെറു കുന്നുകളുമുണ്ട്'' (ബുഖാരി).

റസൂലിന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട മുസ്്ലിംകൾ യസ് രിബിലേക്ക് പ്രയാണമാരംഭിച്ചു. ഹബ്ശ(എത്യോപ്യ)യിലേക്ക് അഭയം തേടിപ്പോയവരും യസ് രിബ് ലക്ഷ്യമാക്കി നീങ്ങി. മക്ക വിട്ട് മദീനയിലേക്ക് പോകാനുറച്ച റസൂലിന്റെ ഹൃദയത്തിലും നാവിലും ഒരു പ്രാര്‍ഥനാ വാചകം വഹ് യായി വന്നു: ''പ്രാര്‍ഥിക്കുക: നാഥാ, എന്നെ നീ എങ്ങോട്ട് കൊണ്ടുപോയാലും സത്യത്തോടൊപ്പം കൊണ്ടുപോകേണമേ! എവിടെ നിന്ന് പുറപ്പെടുവിക്കുകയാണെങ്കിലും സത്യത്തോടൊപ്പം പുറപ്പെടുവിക്കേണമേ! നിന്നില്‍നിന്നുള്ള ഒരു അധികാര ശക്തിയെ എനിക്ക് തുണയാക്കിത്തരികയും ചെയ്യേണമേ!'' (അല്‍ ഇസ്റാഅ് 80). പ്രബോധന ജീവിതപാതയില്‍ കഠിന കഠോര പരീക്ഷണങ്ങള്‍ക്ക് വിധേയനായ മുഹമ്മദിനെക്കാള്‍ അല്ലാഹുവിന്റെ സഹായത്തിന് അര്‍ഹനും യോഗ്യനുമായ ഒരാളെ നമുക്ക് ചൂണ്ടിക്കാട്ടാനാവില്ല. അതോടൊപ്പം, അല്ലാഹുവിന്റെ സഹായത്തിന് അര്‍ഹനാവുക എന്നതിനര്‍ഥം, തന്റെ കടമയിലും സംവിധാനവും സൗകര്യവും ഒരുക്കുന്നതിലും ഒരു അണുമണിത്തൂക്കമെങ്കിലും വീഴ്ച വരുത്തുക എന്നല്ല. റസൂല്‍ തന്റെ ഹിജ്‌റക്ക് കൃത്യവും ഭദ്രവുമായ പദ്ധതി ആവിഷ്‌കരിച്ചു. 'ആക്്ഷന്‍ പ്ലാന്‍' തയാറാക്കി. 'വരുംപോലെ വരട്ടെ, അപ്പോള്‍ കാണാം' എന്ന നിരുത്തരവാദ സമീപനത്തിന് ആ ജീവിതത്തില്‍ ഇടമില്ലായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ വേണം വിശ്വാസികള്‍. തന്റെ ദൗത്യം വിജയിക്കാനാവശ്യമായ എല്ലാ ഉപാധികളും പൂര്‍ത്തിയാക്കുക. അതിനു ശേഷം അല്ലാഹുവില്‍ തവക്കുല്‍ ചെയ്യുക, ഭരമേല്‍പിക്കുക. ദൗത്യം വിജയിപ്പിക്കുന്നത് അല്ലാഹുവാകുന്നു. അവന് മാത്രമേ അത് കഴിയൂ. തനിക്ക് സാധ്യമായ മുന്നൊരുക്കങ്ങളും കര്‍മങ്ങളും എല്ലാം ചെയ്തു തീര്‍ത്തിട്ട് പിന്നെയും പരാജയം നേരിട്ടുവെന്നിരിക്കട്ടെ, അതിന്റെ പേരില്‍ അല്ലാഹു അയാളെ കുറ്റപ്പെടുത്തുകയില്ല. അത്തരം തോല്‍വികള്‍ നിയന്ത്രണാതീതമായ സാഹചര്യങ്ങള്‍കൊണ്ട് മാത്രമേ ഉണ്ടായിട്ടുള്ളൂ. ദൗത്യ വിജയത്തിനാവശ്യമായ ക്രമീകരണങ്ങളെല്ലാം നല്ല നിലയില്‍ ചെയ്താല്‍ അല്ലാഹുവിന്റെ സഹായം വരിക തന്നെ ചെയ്യും. അനേക ഫലം കൊയ്യുന്ന വിജയം സംഭവിച്ചേ മതിയാവൂ.

കാറ്റിന്റെ ഗതിയും തിരയിളക്കവും നന്നായറിയുന്ന സമര്‍ഥനായ നാവികന് കപ്പലിനെ ഉദ്ദേശിച്ചതിലും നേരത്തെ ഉദ്ദിഷ്ട സ്ഥാനത്ത് എത്തിക്കാന്‍ കഴിയും. മക്കയില്‍നിന്ന് മദീനയിലേക്കുള്ള നബിയുടെ ഹിജ്‌റ ഈവിധമായിരുന്നു. നബി, അലിയെയും അബൂബക്‌റിനെയും മക്കയില്‍ തന്നെ തടഞ്ഞുനിര്‍ത്തി. മറ്റുള്ള മുസ്്‌ലിംകള്‍ക്കെല്ലാം മദീനയിലേക്ക് പോകാന്‍ അനുമതി നല്‍കി.

കൃത്യമായ ആസൂത്രണം

ഹിജ്‌റക്ക് അനുവാദം ചോദിച്ച അബൂബക്‌റിനോട് റസൂല്‍: ''തിരക്ക് കൂട്ടേണ്ട. താങ്കള്‍ക്ക് അല്ലാഹു ഒരു കൂട്ടുകാരനെ നിശ്ചയിച്ചുതന്നേക്കാം.'' തന്നെക്കുറിച്ചാണ് നബിയുടെ സൂചനയെന്ന് അബൂബക് ര്‍ മനസ്സില്‍ കുറിച്ചിട്ടു. അലിക്കാവട്ടെ ഈ സന്ദിഗ്ധ ഘട്ടത്തില്‍ ചെയ്തുതീര്‍ക്കേണ്ട മറ്റൊരു ചുമതല നബി മനസ്സില്‍ കരുതിവെച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. ആഇശയുടെ ഓര്‍മകള്‍ ഉര്‍വയുമായി പങ്കിട്ടത് ഇബ്‌നു ഇസ്ഹാഖ് ഉദ്ധരിക്കുന്നു: ''പകലിന്റെ രണ്ടറ്റങ്ങളില്‍ - രാവിലെയാവാം, വൈകിട്ടാവാം- റസൂല്‍ പതിവായി അബൂബക്‌റിന്റെ വസതിയില്‍ വരാറുണ്ട്. ഹിജ്‌റക്ക് അനുവാദം നല്‍കി, മക്ക വിട്ടുപോകാന്‍ അല്ലാഹു നിര്‍ദേശം നല്‍കിയ ദിവസം. പതിവില്ലാത്ത നേരത്ത് നബി വീട്ടില്‍ വന്നു. നബിയെ കണ്ട അബൂബക് ര്‍ ആത്മഗതം ചെയ്തു. പുതുതായെന്തോ സംഭവിച്ചതിനാലായിരിക്കണം നബിയുടെ അസമയത്തുള്ള ഈ വരവ്; നബി വന്നപ്പോള്‍ അബൂബക് ര്‍ നബിക്ക് കൂടി ഇരിക്കാനായി കട്ടിലില്‍ അല്‍പം നീങ്ങിയിരുന്നു. ഞാനും എന്റെ സഹോദരി അസ്മാഉം മാത്രമേ അവിടെയുള്ളൂ. നബി: ''അവരെ പുറത്ത് നിര്‍ത്തൂ.'' അബൂബക് ര്‍: 'അതിനെന്താണ് റസൂലേ! അവര്‍ ഇരുവരും എന്റെ രണ്ട് മക്കളല്ലേ?'

നബി: 'മക്ക വിട്ട്, ഹിജ്‌റ പോകാന്‍ അല്ലാഹു എനിക്ക് അനുമതി തന്നിരിക്കുന്നു.'
അബൂബക് ര്‍: 'റസൂലേ, അപ്പോള്‍ ആരാണ് അങ്ങയോടൊപ്പം കൂട്ട്?'
നബി: 'താങ്കള്‍ തന്നെ.'
ആഇശ: 'സന്തോഷത്താല്‍ അബൂബക് ര്‍ അന്ന് കരഞ്ഞതു പോലെ ആരെങ്കിലും ആവിധം കരഞ്ഞതായി ഞാന്‍ ഇന്നേവരെ കണ്ടിട്ടില്ല.'
പിന്നീട് അബൂബക് ര്‍: 'നബിയേ, ഈ രണ്ട് ഒട്ടകങ്ങളെ നമുക്കായി ഞാന്‍ ഒരുക്കിനിര്‍ത്തിയിട്ടുണ്ട്. അബ്ദുല്ലാഹിബ്‌നു ഉറൈഖിനെ-അവിശ്വാസിയാണ്- നമുക്ക് വഴികാണിച്ചുതരാന്‍ പ്രതിഫലം നല്‍കി കൂടെ കൂട്ടാം.' നബിയുടെ പുറപ്പാടിനെ കുറിച്ച് അബൂബക്‌റും അലിയും അല്ലാതെ മറ്റാരും അറിഞ്ഞില്ല. മക്കയിലെ ജനങ്ങള്‍ സൂക്ഷിക്കാനായി നബിയെ ഏല്‍പിച്ച വസ്തുവകകള്‍ അവര്‍ക്ക് തിരിച്ചേല്‍പിക്കാനുള്ള ചുമതല അലിക്ക് നല്‍കി. നബിയുടെ സത്യസന്ധതയും വിശ്വസ്തതയും ശരിക്കറിയാവുന്ന മക്കക്കാര്‍ വിലപിടിപ്പുള്ള പല ദ്രവ്യങ്ങളും സൂക്ഷിക്കാന്‍ നബിയെ ഏല്‍പിച്ചിരുന്നു.

ഇവിടെ ചില വസ്തുതകള്‍ നമ്മുടെ പഠനത്തിന് വിഷയമാവണം. നബി തന്റെ യാത്രാ രഹസ്യങ്ങള്‍ മറച്ചുവെച്ചു. വളരെ അടുത്ത ബന്ധമുള്ളവരോട് മാത്രമേ വെളിപ്പെടുത്തിയുള്ളൂ. ഓരോരുത്തര്‍ക്കും ഏല്‍പിക്കപ്പെട്ട ചുമതലകളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വിവരങ്ങള്‍ മാത്രമാണ് നല്‍കിയത്. മരുഭൂ വഴികളെക്കുറിച്ച അഭിജ്ഞനെ പ്രതിഫലം നല്‍കി കൂടെക്കൂട്ടി. മുശ് രിക്കായിരുന്നു വഴികാട്ടി. നൈപുണിയും കാര്യപ്രാപ്തിയുമായിരുന്നു ഈ തെരഞ്ഞെടുപ്പിന് മാനദണ്ഡം. ഈ ഗുണങ്ങള്‍ മേളിച്ചാല്‍- അയാള്‍ ബഹുദൈവാരാധകനായാല്‍ പോലും ആ കഴിവുകള്‍ ഉപയോഗപ്പെടുത്താമെന്നായിരുന്നു നബിയുടെ മതം. ആസൂത്രണത്തില്‍ പ്രായോഗികതക്കും വിശാല കാഴ്ചപ്പാടിനും ഊന്നല്‍ നല്‍കിയ നബി, തനിക്കുള്ള ഒട്ടകത്തിന്റെ വില താന്‍ നല്‍കുമെന്ന് ശഠിച്ചു. അബൂബക്‌റിന്റെ സൗമനസ്യം നന്ദിപൂര്‍വം നബി നിരസിച്ചു. കാരണം, ഹിജ്‌റക്ക് വേണ്ടിയുള്ള ധനവ്യയം ഉത്സാഹപൂര്‍വം ചെയ്യേണ്ട ഒരുതരം ഇബാദത്താണെന്ന് നബി കരുതി. അത് മറ്റൊരാള്‍ തനിക്കു വേണ്ടി ചെയ്താല്‍ മതിയാവില്ല. പുറപ്പാടിന്റെ വിശദാംശങ്ങളെക്കുറിച്ച് നബി, അബൂബക്‌റുമായി ധാരണയിലെത്തി. തങ്ങേണ്ട ഗുഹ അവര്‍ തെരഞ്ഞെടുത്തു. അന്വേഷകരെ വഴിതെറ്റിക്കാന്‍ യമനിലേക്ക് പോകുന്ന ദക്ഷിണ പാതയാണ് തെരഞ്ഞെടുത്തത്. ഗുഹയിലെ താമസവേളയില്‍ തങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെടേണ്ട ആളുകളെ നിര്‍ണയിച്ചു. മക്കയിലെ വിവരങ്ങള്‍ അപ്പപ്പോള്‍ എത്തിച്ചുനല്‍കാന്‍ ആട്ടിടയന്‍ ആമിറുബ്‌നു ഫുഹൈറയും അബൂബക്‌റിന്റെ മകന്‍ അബ്ദുല്ലയും. ഭക്ഷണമൊരുക്കാനും എത്തിക്കാനും ആഇശയും അസ്മാഉം. ഓരോരുത്തരുടെയും ചുമതലകള്‍ നിര്‍ണയിച്ചു നല്‍കി.

അനന്തരം റസൂല്‍ വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി. തന്റെ വീട് വളയാന്‍ ഖുറൈശികള്‍ യുവാക്കളെ ഏര്‍പ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ടെന്ന് നബി മനസ്സിലാക്കി. നബിയെ വധിക്കാന്‍ വിവിധ ഗോത്രങ്ങളില്‍നിന്ന് തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട യുവാക്കള്‍ ഇരുളിന്റെ മറവില്‍ നബിവസതി ലക്ഷ്യമാക്കി നീങ്ങിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു.

താന്‍ ഉപയോഗിക്കുന്ന പുതപ്പ് പുതച്ച് തന്റെ കട്ടിലില്‍ കിടക്കാന്‍ നബി അലിയെ ചട്ടം കെട്ടി. രാത്രിയിലെ കൂരിരുട്ടില്‍, പാറാവുകാരുടെ അശ്രദ്ധ മുതലെടുത്ത്, റസൂല്‍ തന്റെ വീട്ടില്‍നിന്ന് മെല്ലെ പുറത്തു കടന്ന് അബൂബക്‌റിന്റെ വീട്ടിലെത്തി. വാതിലിന്റെ വിടവിലൂടെ അരിച്ചെത്തിയ നേരിയ വെട്ടത്തില്‍ ഇരുവരും 'സൗര്‍' ഗുഹയെ ലക്ഷ്യമാക്കി നീങ്ങി.

അന്ത്യപ്രവാചകന്റെ മഹത്തായ ദൗത്യത്തിന് കരുതലും കാവലും നല്‍കിയ ഗുഹയാണ് 'സൗര്‍'. ആ സൗകര്യം ഏര്‍പ്പെടുത്തിയവന്‍ പ്രപഞ്ചനാഥനായ അല്ലാഹു. നവീനമായ സംസ്‌കാരത്തിന്റെയും നാഗരികതയുടെയും സ്രഷ്ടാവായ മുഹമ്മദിന്, ഒരു വിഘ്‌നവും വരാതെ സൗര്‍ ഗുഹ സുരക്ഷിത ഗേഹമൊരുക്കി. നിശ്ശബ്ദതയുടെയും ഏകാന്തതയുടെയും ഒറ്റപ്പെടലിന്റെയും ഭീതിദ നിമിഷങ്ങള്‍ സൗര്‍ ഗുഹയെ പുണര്‍ന്നു. കരുത്തുറ്റ വിശ്വാസത്തിന്റെ നിറവെളിച്ചമായിരുന്നു 'സൗറി'ല്‍.
('ഫിഖ്ഹുസ്സീറ' എന്ന കൃതിയിൽ നിന്ന്)
വിവ: പി.കെ ജമാല്‍

സത്യനിഷേധത്തിന്റെയും ജാഹിലിയ്യത്തിന്റെയും ഘനാന്ധകാരത്താല്‍ ഇരുള്‍മുറ്റിയ മണലാരണ്യത്തിന്റെ മധ്യത്തില്‍ ഒരു രാഷ്്ട്രം സ്ഥാപിക്കുന്നതില്‍ ഇസ്്‌ലാം കൈവരിച്ച വിജയം അനുപമവും അതുല്യവും വിസ്മയാവഹവുമായ നേട്ടമായിരുന്നു. എല്ലാ ദേശത്തു നിന്നും മുസ്്‌ലിംകളുടെ പ്രഘോഷണം മുഴങ്ങി: ''യസ്്രിബിലേക്ക് വരൂ.''

നാനാതരം പീഡന പര്‍വങ്ങളില്‍നിന്നും അവഹേളനങ്ങളില്‍നിന്നും പരിഹാസത്തില്‍നിന്നുമുള്ള മോചനം മാത്രമായിരുന്നില്ല ഹിജ്‌റ. നിര്‍ഭയത്വമുള്ള ഒരു രാജ്യത്ത് നവ സമൂഹത്തെ നിര്‍മിച്ചെടുക്കാനുള്ള കൂട്ടായ യത്‌നവും അനുപമ സഹകരണവുമായിരുന്നു അത്.

പുതിയ രാജ്യത്തിന്റെ നിര്‍മിതിയില്‍ കഴിവുള്ള ഓരോ മുസ്്‌ലിമും പങ്കുവഹിക്കേണ്ടത് നിര്‍ബന്ധ ബാധ്യതയായി. ആ രാഷ്ട്രത്തിന്റെ സുരക്ഷിതത്വവും ഭദ്രമായ നിലനില്‍പും ഉറപ്പാക്കുന്ന കഠിനാധ്വാനത്തില്‍ ഏര്‍പ്പെടാനും ആജ്ഞാപിക്കപ്പെട്ടു. ഹിജ്‌റക്ക് ശേഷം മദീന ഉപേക്ഷിച്ചു പോകുന്നത്, അല്ലാഹുവിനെയും അവന്റെ ദൂതനെയും സഹായിക്കുന്നതില്‍നിന്നും, സത്യത്തോടൊപ്പം നിലകൊള്ളേണ്ട കടമയില്‍നിന്നുമുള്ള പിന്മാറ്റമായി വിലയിരുത്തപ്പെട്ടു. കാരണം, ആ രാഷ്ട്രത്തെ ശക്തിപ്പെടുത്തേണ്ടത് ദീനിന്റെ നിലനില്‍പിന് അനിവാര്യമായിരുന്നു.

നമ്മുടെ ഈ കാലത്ത് തന്നെയുണ്ടായ ഇസ്രയേലിന്റെ പിറവി പഠിക്കുക. ആ സന്ദർഭത്തിൽ ആവേശഭരിതരായ ജൂതന്മാര്‍ അഭിവാദ്യമര്‍പ്പിച്ച് പരസ്പരം കെട്ടിപ്പുണര്‍ന്നു. നീണ്ട നൂറ്റാണ്ടുകള്‍ ലോകത്തിന്റെ പല ഭാഗത്തുമായി ചിതറി ജീവിച്ച അവര്‍ക്ക് ഒരു വംശീയ രാഷ്ട്രം സ്ഥാപിക്കാന്‍ സാധിച്ചിരിക്കുകയാണ്. ഈ രാജ്യം സ്ഥാപിക്കാനും നാനാ ദിക്കുകളില്‍നിന്നും ഇസ്രയേലില്‍ കുടിയേറിപ്പാര്‍ക്കാനും അവര്‍ കാണിച്ച ആവേശം നാം നിഷേധിക്കുന്നില്ല. എന്നാല്‍ ഇക്കാലത്തെ ജൂതന്മാര്‍ ചെയ്തതും, തടസ്സമില്ലാതെ പ്രബോധന പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ തുടരാനും രാഷ്ട്രം സ്ഥാപിക്കാനുമായി മുസ്്‌ലിംകള്‍ 'യസ് രിബി'ലേക്ക് ഹിജ്‌റ പോയതും തമ്മില്‍ വലിയ അന്തരമുണ്ട്.
അറബികളുടെ ഛിദ്രതയും അശ്രദ്ധയും ബലഹീനതയും മുതലെടുത്തുകൊണ്ടാണ് ജൂതന്മാര്‍ വന്നത്. ഇസ്്‌ലാമിനോടും മുസ്്‌ലിംകളോടും നിതാന്ത ശത്രുതയും പ്രതികാര വാഞ്ഛയും പുലര്‍ത്തുന്ന പാശ്ചാത്യ രാഷ്ട്രീയ ഭൂമികയില്‍ നിലയുറപ്പിച്ച് അവര്‍ ഗൂഢ തന്ത്രങ്ങള്‍ മെനഞ്ഞു. ലോകം മുഴുവന്‍ പണം കൊണ്ടും ആയുധം കൊണ്ടും സ്വാധീനം കൊണ്ടും ഫലസ്ത്വീനെ ആക്രമിക്കാനൊരുമ്പെട്ടു. വഞ്ചനയുടെയും കുടില തന്ത്രങ്ങളുടെയും അഗാധ ഗര്‍ത്തങ്ങളില്‍ ആപതിച്ചുപോയ ദശലക്ഷക്കണക്കിന് അറബികള്‍ക്ക് ഒന്നും ചെയ്യാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. അറബ് രാജാക്കന്മാരാവട്ടെ പാവങ്ങളായ അറബ് ജനതയെ വഞ്ചിച്ചു കൊണ്ടുമിരുന്നു. ഒടുവില്‍ സംഭവിച്ചതോ? ജൂതന്മാരുടെ ഒരു വംശീയ രാഷ്ട്രം സ്ഥാപിതമായി. പുതിയ ജൂത രാഷ്ട്രത്തിലേക്ക് കുടിയേറാനുള്ള ആഹ്വാനം ലോകമെങ്ങും മുഴങ്ങി. നവ ജൂത രാഷ്ട്രത്തെ ആളും അര്‍ഥവും നല്‍കി പിന്തുണക്കാന്‍ ലോക രാഷ്ട്ര നായകന്മാര്‍ ഒരുമ്പെട്ടിറങ്ങി.
ഇനി മറ്റൊരു ചിത്രം: തങ്ങള്‍ക്കുള്ളതെല്ലാം അല്ലാഹുവിന് സമര്‍പ്പിച്ച ഒരു സംഘമാളുകള്‍. ഭൗതിക താല്‍പര്യങ്ങള്‍ക്ക് അവരുടെ ഹൃദയങ്ങളില്‍ അശേഷം ഇടമില്ലായിരുന്നു. തങ്ങളുടെ സമ്പത്തും സൗകര്യങ്ങളും അത്യുന്നതമായ ആദര്‍ശത്തിനു വേണ്ടി അവര്‍ ത്യജിച്ചു. തങ്ങള്‍ ആശ്ലേഷിച്ച ഉദാത്തമായ ആദര്‍ശത്തിന്റെ ഭാവിയിലാണ് തങ്ങളുടെ ഭദ്രമായ ഭാവിയും സുരക്ഷിത ജീവിതവും എന്നവര്‍ വിശ്വസിച്ചു. സമരത്തിനു വേണ്ടി ഉഴിഞ്ഞുവെച്ച ആ മഹാ മനുഷ്യനെ അവര്‍ അനുഗമിച്ചു. ആ മഹാരഥന്ന് പറയാനുണ്ടായിരുന്നത് ഒന്നു മാത്രം: ''നീ അവരോട് തീര്‍ത്ത് പറഞ്ഞേക്കുക: എന്റെ മാര്‍ഗം ഇതാകുന്നു. തികഞ്ഞ ഉള്‍ക്കാഴ്ച.യോടെ ഞാനും എന്നെ അനുഗമിച്ചവരും നിങ്ങളെ അല്ലാഹുവിങ്കലേക്ക് ക്ഷണിക്കുന്നു. അല്ലാഹു പരിശുദ്ധനാകുന്നു. ബഹുദൈവാരാധകരുമായി എനിക്ക് യാതൊരു ബന്ധവുമില്ല'' (യൂസുഫ് 108).

ആത്മജ്ഞാനികള്‍ പ്രേമിക്കുകയും ഹൃദയത്തിലിടം നല്‍കി ഓമനിക്കുകയും ഗ്രന്ഥങ്ങളുടെ താളുകളില്‍ പൂര്‍ണതയുടെ പരകോടി പ്രാപിച്ച മഹാനഗരമെന്ന് വാഴ്ത്തുകയും ചെയ്യുന്ന 'മദീന' ആദ്യകാല മുഹാജിറുകള്‍ നിര്‍മിച്ചതാണ്. ഔന്നത്യത്തിലും പ്രഭാ പ്രസരത്തിലും മലക്കുകളോട് കിടപിടിക്കുന്ന സൃഷ്ടി ശ്രേഷ്ഠരായി മനുഷ്യരെ മാറ്റാന്‍ ദൃഢവിശ്വാസത്തിനും ഈമാനിനും കഴിയുമെന്ന് അവര്‍ ലോകത്തിന് കാണിച്ചുകൊടുത്തു. മുസ്്‌ലിം സമൂഹം-പ്രവാചകന്റെ അനുമതിയോടെ- മക്കയില്‍നിന്നും മറ്റിടങ്ങളില്‍നിന്നും യസ് രിബില്‍ ഓടിയണഞ്ഞു. തികഞ്ഞ ആത്മവിശ്വാസവും ഭാവിയെക്കുറിച്ച ഉറച്ച ബോധ്യങ്ങളുമായിരുന്നു അവരുടെ കൈമുതല്‍.

സുഖ-സന്തോഷങ്ങളോടെ തന്റെ വീട്ടില്‍ സുരക്ഷിതനായി ജീവിക്കുന്ന ഒരു വ്യക്തി. അയാളുടെ നാട്ടിലെ മണ്ണില്‍ അയാളുടെ കുടുംബബന്ധങ്ങളുടെ വേരുകള്‍ ആഴ്ന്നിറങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ആ താല്‍പര്യങ്ങളെല്ലാം കൈയൊഴിച്ചും സമ്പത്തും സൗകര്യങ്ങളുമെല്ലാം ത്യജിച്ചും കച്ചവടവും വ്യവഹാരവുമെല്ലാം ഉപേക്ഷിച്ചും രാജ്യം വിടാന്‍ നിര്‍ബന്ധിക്കപ്പെടുക. സര്‍വം വിട്ടെറിഞ്ഞു പോകുന്ന ആ യാത്രയില്‍ എന്തും സംഭവിക്കാം, കൊള്ളയടിക്കപ്പെടാം, കവര്‍ച്ചക്ക് വിധേയനാവാം, വഴിയില്‍ ജീവിതം തന്നെ ഒടുങ്ങിയെന്നും വരാം. അജ്ഞാതമായ ഭാവിയിലേക്കാണ് ആ യാത്ര. ഏതെല്ലാം സങ്കടക്കടലാണ് അയാള്‍ക്ക് നീന്തേണ്ടിവരിക? ഏതെല്ലാം ദുഃഖ പര്‍വങ്ങളാണ് താണ്ടേണ്ടിവരിക? ഇതൊരു വ്യക്തിയുടെ സാഹസിക സഞ്ചാരമാണെങ്കില്‍ ആളുകള്‍ തീര്‍ച്ചയായും പറയും: ''വിഡ്ഢിയായ സാഹസികന്‍. തന്റെ കുട്ടികളെയും കുടുംബത്തെയും കൂട്ടി നാടുനീളെ തെണ്ടുകയാണ്. എല്ലാം അറിഞ്ഞുകൊണ്ടുതന്നെയാണോ ദുരിതക്കടല്‍ താണ്ടിയുള്ള ഈ യാത്ര?''
എന്നാല്‍ അവര്‍ക്കറിയില്ല, പര്‍വതത്തെക്കാള്‍ ഘനമുള്ളതും ശക്തവുമായ വിശ്വാസമാണ്, ഈമാനാണ് അയാളെ പ്രചോദിപ്പിക്കുന്നത്. അതൊരു ഭ്രാന്തമായ ആവേശമോ ഉന്മാദിയുടെ വിളയാട്ടമോ അല്ല. ആരിലുള്ള ഈമാന്‍ എന്നറിയാമോ? ആകാശങ്ങളെയും ഭൂമിയെയും അവക്കിടയിലുള്ളതിനെയുമെല്ലാം സൃഷ്ടിക്കുകയും സംവിധാനിക്കുകയും ചെയ്ത അല്ലാഹുവിലുള്ള ഈമാന്‍. ഈ വൈതരണികള്‍ മുറിച്ചുകടക്കാന്‍ ഒരു വിശ്വാസിക്കല്ലാതെ സാധിക്കില്ല. ഭീരുവും ചഞ്ചല ചിത്തനുമായ വ്യക്തിക്ക് അത് കഴിയില്ല. അത്തരക്കാരെക്കുറിച്ചാണ് ഖുർആൻ പറഞ്ഞത്: ''നിങ്ങള്‍ നിങ്ങളെത്തന്നെ നശിപ്പിക്കണമെന്നോ സ്വവസതികള്‍ വിട്ടുപോകണമെന്നോ നാം അവരോട് ആജ്ഞാപിച്ചിരുന്നുവെങ്കില്‍ അവരില്‍ കുറച്ചു പേര്‍ മാത്രമേ അപ്രകാരം പ്രവര്‍ത്തിക്കുമായിരുന്നുള്ളൂ'' (അന്നിസാഅ് 66).

ആരവങ്ങള്‍ അടങ്ങിയ മക്ക

എന്നാല്‍ മക്കയില്‍ മുഹമ്മദിന് ചുറ്റും കൂടിയ, മുഹമ്മദില്‍നിന്ന് വിശ്വാസത്തിന്റെ വെളിച്ചം കൊളുത്തിയെടുത്ത ആ മഹദ് വ്യക്തിത്വങ്ങള്‍, 'ഇസ്്‌ലാമിന് ഭദ്രമായ ഭാവിയും നിങ്ങള്‍ക്ക് സുരക്ഷിത ജീവിതവും പ്രദാനം ചെയ്യുന്നിടത്തേക്ക് പ്രയാണം ചെയ്യൂ' എന്ന ആഹ്വാനം കേട്ട മാത്രയില്‍ യാത്രയാരംഭിച്ചു.
ജനനിബിഡമായിരുന്ന മക്കയിലെ വസതികള്‍ ആളൊഴിഞ്ഞും, ജനം ഇരമ്പിയാര്‍ത്ത മക്കയിലെ തെരുവീഥികളും കടകളും വിജനമായി കിടക്കുന്നതുമാണ് പിന്നെ മുശ് രിക്കുകള്‍ കണ്ടത്. ഉത്ബയും അബ്ബാസും അബൂജഹ് ലും പൂട്ടിക്കിടന്ന ആമിറുബ്‌നു റബീഅയുടെ വസതിക്ക് മുന്നിലൂടെ കടന്നുപോയി. ഗൃഹനായകനും അയാളുടെ ഭാര്യയും അന്ധനായ സഹോദരനും എല്ലാം സ്ഥലം വിട്ടിരിക്കുന്നു. ആള്‍ പാര്‍പ്പില്ലാതെ നിലത്ത് വീണുകിടക്കുന്ന വാതിലിന്റെ പഴുതിലൂടെ വീശിയടിച്ച കാറ്റിന്റെ മര്‍മരം കേട്ട ഉത്ബത്: 'ഒരുകാലത്ത് ശാന്തി കളിയാടിയ ഏത് വീടും ദുരന്തവും നാശവും ഏറ്റുവാങ്ങാന്‍ വിധിക്കപ്പെട്ടതാണ്. ആളൊഴിഞ്ഞു. അരങ്ങൊഴിഞ്ഞു.'
അബൂജഹ് ല്‍ അബ്ബാസിനോട്: 'നിങ്ങളുടെ സഹോദര പുത്രന്റെ പണിയാണിത്. നമ്മുടെ സംഘശക്തി അവന്‍ തകര്‍ത്തു. ബന്ധങ്ങള്‍ ഛിന്നഭിന്നമാക്കി. കുടുംബത്തിന്റെ കണ്ണികള്‍ അവന്‍ അറുത്തുമാറ്റി.' താഗൂത്തുകളുടെ രൗദ്ര ഭാവം, ഇത് പറയുമ്പോള്‍ അബൂജഹ് ലിന്റെ മുഖത്ത് കാണാമായിരുന്നു.
അവര്‍ കുറ്റങ്ങളെല്ലാം ചെയ്ത്, പാപഭാരം മറ്റുള്ളവരുടെ ചുമലില്‍ ചാര്‍ത്തുന്നു. മര്‍ദിതരെ അടക്കി ഭരിക്കുന്നു. അവര്‍ വഴങ്ങാന്‍ കൂട്ടാക്കുന്നില്ലെങ്കില്‍, ആദര്‍ശധീരരായ ആ വിശ്വാസികളാണ് സര്‍വ കുഴപ്പങ്ങള്‍ക്കും കാരണമെന്ന് ആരോപിക്കുന്നു. അബൂ സലമയും ഭാര്യയും അവരുടെ കുഞ്ഞും മുഹാജിറുകളുടെ ആദ്യ സംഘത്തില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു. അവര്‍ പുറപ്പെടാന്‍ ഒരുങ്ങിയപ്പോള്‍ ഭാര്യാ ബന്ധുക്കള്‍ അബൂ സലമയോട്: 'നീ ഞങ്ങളെ തോല്‍പിച്ചു കടന്നുകളയുകയാണല്ലേ? നിന്റെ ഭാര്യ ഉമ്മു സലമ. എന്തു കണ്ടിട്ടാണ് മക്ക വിട്ടുപോകാന്‍ ഞങ്ങള്‍ അവളെ അനുവദിക്കേണ്ടത്?' ഭാര്യയെ ബലാല്‍ക്കാരം അവര്‍ പിടിച്ചുകൊണ്ടുപോയി. അബൂ സലമയുടെ ഗോത്രവും രോഷാകുലരായെത്തി. 'ഞങ്ങളുടെ ഈ കുഞ്ഞിനെ ഇനി ഇവളോടൊപ്പം വിടുന്ന പ്രശ്‌നമില്ല. അവളെ സ്വഭര്‍ത്താവില്‍നിന്നും തട്ടിയെടുത്തുവല്ലോ നിങ്ങള്‍?' കുഞ്ഞിന് വേണ്ടി പിടിവലി കൂടിയ അവര്‍ ആ ഇളം പൈതലിനെയും കൊണ്ടുപോയി. അബൂ സലമ തനിച്ച് മദീനയിലേക്ക് യാത്ര തിരിച്ചു. ഭാര്യ ഉമ്മു സലമയാവട്ടെ- ഭര്‍ത്താവിന്റെയും കുഞ്ഞിന്റെയും വേര്‍പാടിന് ശേഷം- എല്ലാ ഓരോ പ്രഭാതത്തിലും അബ്‌തഹിലെത്തി വിദൂരതയിലേക്ക് കണ്ണ് നട്ട് സന്ധ്യയാവോളം ഇരുന്ന് കരയും. ഭര്‍ത്താവും കുഞ്ഞും നഷ്ടപ്പെട്ട ഉമ്മു സലമയുടെ കരള്‍ പിളര്‍ക്കുന്ന ഈ പതിവ് ഒരു വര്‍ഷത്തോളം തുടര്‍ന്നു. ആര്‍ദ്രത വറ്റിയിട്ടില്ലാത്ത അവരുടെ ഒരു കുടുംബാംഗം: 'ഈ പാവം സ്ത്രീയെ മദീനയിലേക്ക് പോകാന്‍ അനുവദിച്ചുകൂടേ നിങ്ങള്‍ക്ക്? അവരുടെ ഭര്‍ത്താവിനെയും കുഞ്ഞിനെയും നിങ്ങള്‍ അവരില്‍നിന്ന് വേര്‍പ്പെടുത്തി. മതിയായില്ലേ നിങ്ങള്‍ക്ക്?'

അവര്‍ ഉമ്മു സലമയോട്: 'നിങ്ങള്‍ക്ക് വേണമെങ്കില്‍ ഭര്‍ത്താവിനോടൊപ്പം ചേരാം.' കുഞ്ഞിനെ അബൂ സലമയുടെ കുടുംബത്തില്‍നിന്ന് അവര്‍ തിരികെ വാങ്ങി അവര്‍ക്ക് നല്‍കി. അവര്‍ മദീനയിലേക്ക് യാത്ര തിരിച്ചു.
റോമക്കാരനായ സുഹൈബ് ഹിജ്‌റക്ക് ഒരുങ്ങിയപ്പോള്‍ മക്കയിലെ ഖുറൈശികൾ പറഞ്ഞു: 'നീ ഞങ്ങളുടെ അടുത്ത് വരുമ്പോള്‍ ദരിദ്രനായിരുന്നു, ഒരു മേല്‍ഗതിയുമില്ലാത്ത നിസ്വനായിരുന്നു. പിന്നീട് ഇവിടെയെത്തി നീ വലിയ സമ്പന്നനായി. ഈ കാണുന്ന മുതലൊക്കെയും നീ വാരിക്കൂട്ടി. ഈ സ്വത്തും മുതലുമായി നീ മദീനയിലേക്ക് പലായനം ചെയ്യാന്‍ മുതിരുകയാണോ? നടക്കില്ല മോനേ, നടക്കില്ല.'

സുഹൈബ്: 'എന്റെ സമ്പത്തെല്ലാം നിങ്ങള്‍ക്ക് തന്നാല്‍ നിങ്ങള്‍ എന്നെ പോകാന്‍ സമ്മതിക്കുമോ?'
ഖുറൈശിക്കൂട്ടം: 'തീര്‍ച്ചയായും.'
സുഹൈബ്: 'എന്നാല്‍ എന്റെ സമ്പത്തെല്ലാം നിങ്ങള്‍ എടുത്ത് അനുഭവിച്ചുകൊള്ളൂ. അവ ഞാന്‍ ഇവിടെ വിട്ടേച്ചുപോവുകയാണ്.'
ഈ വിവരമറിഞ്ഞ റസൂല്‍: 'സുഹൈബ് ലാഭം കൊയ്തു' (സീറത്തു ഇബ്‌നി ഹിശാം).
ഇങ്ങനെ മുഹാജിറുകള്‍ ഒറ്റക്കും കൂട്ടമായും മക്കയോട് വിട ചൊല്ലി. അതോടെ മക്ക മുസ്്‌ലിം മുക്തമായി. ഇസ്്‌ലാമിന് അഭയം അരുളുന്ന ഒരു ഗേഹം അങ്ങ് യസ് രിബില്‍ ഉണ്ടായിക്കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടെന്ന് ബഹുദൈവാരാധകര്‍ക്ക് ബോധ്യമായി. മുഹമ്മദിന്റെ പ്രബോധനം തങ്ങള്‍ക്കുണ്ടാക്കുന്ന അപകടങ്ങള്‍ മണത്തറിഞ്ഞ അവരുടെ ഉള്ളം ചകിതമായി. ആശങ്കാകുലരായി അവര്‍ നാളുകള്‍ തള്ളിനീക്കി. സ്വന്തം ജീവന്റെ ഭാവിയില്‍ ഉത്കണ്ഠ പേറുന്ന ഹിംസ്ര ജന്തുവിന്റെ രോഷമായിരുന്നു അവരുടെ മനസ്സില്‍. അവരുടെ സിരകളില്‍ പ്രതികാര രക്തമൊഴി.
മുഹമ്മദ് മക്കയില്‍ തന്നെയായിരുന്നു. ഇന്നല്ലെങ്കില്‍ നാളെ മുഹമ്മദിനും തന്റെ അനുചരന്മാരോടൊപ്പം കൂടിയേ തീരൂ. അദ്ദേഹം അല്ലാഹുവിന്റെ അനുമതിക്ക് കാതോര്‍ത്ത് കഴിഞ്ഞു. l
(തുടരും)
(പ്രശസ്ത ചിന്തകനും പണ്ഡിതനുമായ ശൈഖ് മുഹമ്മദുല്‍ ഗസാലിയുടെ ഫിഖ്ഹുസ്സീറഃ എന്ന ഗ്രന്ഥത്തില്‍നിന്ന്).
വിവ: പി.കെ ജമാല്‍