ക്ലാസ് മുറി

"എന്ത് കാണണമെന്ന് പറയുന്നവരല്ല, എവിടേക്ക് നോക്കണമെന്ന് ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നവരാണ് ഏറ്റവും നല്ല അധ്യാപകർ "

  • അലക്സാണ്ട്ര കെ. ട്രെൻഫൊർ

കുട്ടികൾ ചെറുപ്പകാലത്ത് പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന താൽപര്യമാണ് അവർ വളർന്നു വലുതാകുമ്പോഴും പ്രകടിപ്പിക്കാറ്. പിൽക്കാലത്ത് ചിത്രകാരനോ സംഗീതജ്ഞനോ എഴുത്തുകാരിയോ അത്്ലറ്റോ പത്രപ്രവർത്തകയോ ഒക്കെയായി മാറുന്നവരെ ശ്രദ്ധിച്ചാൽ മനസ്സിലാകും, അവരൊക്കെ കുട്ടിക്കാലത്ത് അതത് മേഖലകളിൽ ഏതെങ്കിലും നിലക്ക് താൽപര്യം പ്രകടിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ടാകുമെന്ന്. നാം ചെയ്യേണ്ടത്, താൽപര്യമുള്ള മേഖലകളിൽ വളരാനാവശ്യവും അനുയോജ്യവുമായ പരിസരം കുട്ടികൾക്ക് നന്നേ ചെറുപ്പത്തിൽ ഒരുക്കിക്കൊടുക്കുക എന്നതാണ്. ശ്രദ്ധാപൂർവം കുട്ടികളെ നിരീക്ഷിക്കാനും പിന്തുടരാനും കഴിയുമ്പോഴേ അവർക്കാവശ്യമായതെന്താണെന്ന് നമുക്ക് ബോധ്യപ്പെടൂ.

അധ്യാപകർ കുട്ടികളിലെ വ്യക്തിത്വ വൈവിധ്യങ്ങൾ  ഉൾക്കൊള്ളുകയും  അംഗീകരിക്കുകയും ചെയ്യണം. ജ്ഞാനാന്വേഷണത്തിലേക്ക് പ്രചോദിപ്പിക്കാനും വസ്തുതാ നിരീക്ഷണം നടത്താനും സഹായകമായ വൈവിധ്യമാർന്ന പഠനസാമഗ്രികൾ കുട്ടികൾക്ക് നൽകണം. ചിന്തകളും വികാരങ്ങളും അപ്പപ്പോൾ പ്രകടിപ്പിക്കാൻ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കണം. പരിമിതികളുണ്ടെങ്കിലും മെച്ചപ്പെടാനുള്ള സാധ്യതകൾ മുന്നിൽ കണ്ട് ഏതൊരു കുട്ടിയുടെയും ശ്രമങ്ങളെ അഭിനന്ദിക്കണം.
night scene showing young boy with a little moon in his hands sitting on meadow, digital art style, illustration painting

വിഷയവൈവിധ്യങ്ങളോട് താൽപര്യമുണർത്താനാകും എന്നതുകൊണ്ട് അധ്യാപനത്തിനിടയിൽ കഥാകഥനത്തിന് കിട്ടുന്ന അവസരങ്ങൾ സമർഥമായി ഉപയോഗപ്പെടുത്തണം. ഡയറിക്കുറിപ്പുകൾ വളരെ നല്ലൊരു ഭാഷാവ്യവഹാര രൂപമാണ്. പദസമ്പത്ത്, ആലേഖന ശേഷി, ആവിഷ്കാര വിരുത്, സർഗാത്മകത, വ്യക്ത്യാന്തര (inter personal) ബുദ്ധി, വാചിക ബുദ്ധി തുടങ്ങിയവ പരിപോഷിപ്പിക്കാൻ ഡയറിക്കുറിപ്പുകൾ എഴുതുന്നതിലൂടെ സാധിക്കും.

ഡയറിക്കുറിപ്പുകൾ എഴുതുക എന്നത് പക്ഷേ, എല്ലാവർക്കും താൽപര്യമുള്ള കാര്യമല്ല. ഇന്നാകട്ടെ, ഡയറി എഴുത്തുകാരുടെ എണ്ണം കുറഞ്ഞുവരികയുമാണ്. ഡയറിക്കുറിപ്പുകളെഴുതിയ പ്രതിഭകൾ, പ്രശസ്തമായ ഡയറികളിലെ ഉള്ളടക്കം എന്നിവ പരിചയപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ വിദ്യാർഥികളിൽ ഡയറിക്കുറിപ്പുകൾ എഴുതാനുള്ള താൽപര്യം വളർത്തിക്കൊണ്ടു വരാൻ സാധിക്കും. ആൻഫ്രാങ്കിന്റെ (1929- 1945) ഡയറിക്കുറിപ്പുകൾ പ്രസിദ്ധമാണല്ലോ. ആൻഫ്രാങ്കിനെക്കുറിച്ച് കുട്ടികൾ കേട്ടിട്ടുണ്ടാകും. ആൻഫ്രാങ്കിനെയും അവളുടെ ഡയറിക്കുറിപ്പുകളെയും കുറിച്ച് ഹൃദ്യമായൊരു വിവരണം കേട്ടാൽ കുട്ടികൾക്ക് ഡയറി എഴുതാനുള്ള പ്രചോദനം കിട്ടാനിടയുണ്ട്.

1929 ജൂൺ 12-നാണ് ഒട്ടോ ഫ്രാങ്കിന്റെയും എഡിത്ത് ഫ്രാങ്കിന്റെയും മകളായി ആൻഫ്രാങ്ക് ജനിച്ചത്. ഏക സഹോദരി മാർഗറ്റ് ഫ്രാങ്ക്. ഹിറ്റ്ലറുടെ നാസി ജർമനിയിൽ വേട്ടയാടപ്പെട്ട ഒരു കുടുംബമായിരുന്നു ആൻഫ്രാങ്കിന്റേത്. 1944 ആഗസ്റ്റ് 4-ന് നാസികളുടെ രഹസ്യപ്പോലീസായ ഗസ്റ്റപ്പോ ആൻഫ്രാങ്കിനെയും അച്ഛനെയും അമ്മയെയും സഹോദരിയെയും പിടിച്ചുകൊണ്ടുപോയി കോൺസൺട്രേഷൻ ക്യാമ്പിലടച്ചു. രണ്ടു വർഷക്കാലം ഒളിവിൽ കഴിയുമ്പോഴാണ് ആൻഫ്രാങ്ക് 'കിറ്റി' എന്ന് പേരിട്ട തന്റെ ഡയറി എഴുതിയത് എന്ന് പറയപ്പെടുന്നു.

1944 മെയ് 3-ന് ആൻഫ്രാങ്ക് എഴുതി:
"വൈദ്യശാസ്ത്രത്തിനോ കലാകാരന്മാർക്കോ ദരിദ്രർക്കോ ചെലവഴിക്കാൻ ചില്ലിക്കാശു പോലും ഇല്ലാതിരിക്കെ ദിനേനയെന്നോണം എന്തിനാണ് നാം യുദ്ധത്തിനു വേണ്ടി ലക്ഷങ്ങൾ ചെലവഴിക്കുന്നത്. മലകളോളം പോന്ന ഭക്ഷ്യവിഭവങ്ങൾ ലോകത്തിന്റെ പലഭാഗങ്ങളിൽ പാഴാക്കിക്കളയുമ്പോഴാണ് ജനങ്ങൾ പട്ടിണി കിടക്കുന്നത് എന്നോർക്കണം. മനുഷ്യർക്ക് എന്തൊരാർത്തിയാണ്! രാഷ്ട്രീയക്കാരുടെയും മുതലാളിത്തവാദികളുടെയും മാത്രം സൃഷ്ടിയാണ് യുദ്ധം എന്ന വിശ്വാസം എനിക്കില്ല. സാധാരണക്കാർക്കും ഈ കുറ്റത്തിൽ പങ്കുണ്ട്. കൊല്ലാനും കൊലവിളി നടത്താനും എന്തൊരു ത്വരയാണ് ജനങ്ങൾക്ക്…….
മനുഷ്യരാശി മുഴുവൻ ഒരു രൂപാന്തരീകരണത്തിന് വിധേയമാകുന്നതു വരെ യുദ്ധം തുടർന്നുകൊണ്ടിരിക്കും. ശ്രദ്ധാപൂർവം കെട്ടിയുണ്ടാക്കിയതും നട്ടുവളർത്തിയതുമെല്ലാം യുദ്ധം വെട്ടി വിഴുങ്ങും."

1944-ൽ ആൻഫ്രാങ്ക് എഴുതി:
" എന്നെ സംബന്ധിച്ചേടത്തോളം അരാജകത്വം, കഷ്ടപ്പാട്, മരണം ഇവയ്ക്കൊപ്പം ജീവിക്കുക എന്നത് തീർത്തും അസാധ്യമായ കാര്യമാണ്. ഒരു തരം വന്യതയിലേക്ക് ലോകം വഴിമാറുന്നതു പോലെ തോന്നുന്നു. ഒരു ദിവസം നമ്മെയൊന്നാകെ നശിപ്പിച്ചേക്കാവുന്ന ബീഭൽസമായ ഒരു ഇടിനാദം അടുത്തടുത്ത് വരുന്നതായി എനിക്ക് തോന്നുന്നു. ലക്ഷക്കണക്കിനാളുകളുടെ ദൈന്യതകൾ എനിക്കനുഭവപ്പെടുന്നു."

1945 മാർച്ച് മാസത്തിൽ 16 വയസ്സാകുന്നതിന് മൂന്നു മാസം മുമ്പ് ആൻഫ്രാങ്ക് ഹിറ്റ്ലറുടെ നാസി കോൺസൺട്രേഷൻ ക്യാമ്പിൽ വെച്ച് ജീവിതത്തോട് വിട പറഞ്ഞു.
പിൽക്കാലത്ത് ആൻഫ്രാങ്കിന്റെ ഡയറിക്കുറിപ്പുകൾ ലോകം വായിച്ചു.
(ഹിറ്റ്ലറുടെ ഹിംസാത്മക നാസി വംശീയ വെറിക്കിരയായ ആൻഫ്രാങ്കിന്റെ പിൻഗാമികൾ ഹിറ്റ്ലറെപ്പോലും പിന്നിലാക്കി ഗസ്സയിലെ കുഞ്ഞുങ്ങളെ ഇതെഴുതുമ്പോഴും ബോംബിട്ട് കൊന്നുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് ).

ആൻഫ്രാങ്കിന്റെ ഡയറിക്കുറിപ്പുകൾ അങ്ങനെ ലോകപ്രശസ്തമായി. ആൻഫ്രാങ്കും വിഖ്യാതയായി. 1959 ൽ ജോർജ് സ്റ്റീവൻസ് ഇറക്കിയ ചിത്രത്തിന്റെ പേര് Diary of Anfrank എന്നായിരുന്നു.
ബെൽജിയത്തിലെ ഒരു തരം പനിനീർ പൂവിന്റെ പേര് ആൻഫ്രാങ്ക് റോസ് എന്നാണ്. 1940 വരെ ആൻഫ്രാങ്ക് പഠിച്ച ആംസ്റ്റർഡാമിലെ സ്കൂളിന്റെ പേര് ഇന്ന് ആൻഫ്രാങ്ക് സ്കൂൾ എന്നാണ്.
നിരവധി റോഡുകൾക്കും വിദ്യാലയങ്ങൾക്കും ആൻഫ്രാങ്കിന്റെ പേരുണ്ട്.

ആൻഫ്രാങ്കിനെ പ്രസിദ്ധമാക്കിയത് ഡയറിക്കുറിപ്പുകളാണ് എന്നറിയുമ്പോൾ കുട്ടികളിൽ താൽപര്യമുണരും. ഈ താൽപര്യമാണ് പഠനത്തെ സക്രിയമാക്കുന്നത്. l

കുട്ടികളിൽ വായന കുറയുന്നു, അക്ഷരങ്ങളിൽ നിന്നകന്ന് അവർ ചിത്രങ്ങളിലേക്ക് ചുരുങ്ങുന്നു എന്നൊക്കെയുള്ള നിരീക്ഷണങ്ങൾ രക്ഷിതാക്കളും അധ്യാപകരും ഒരുപോലെ പങ്കുവയ്ക്കുന്നുണ്ട്. പൂർണാർഥത്തിൽ ശരിയല്ലെങ്കിലും കുറച്ചൊക്കെ വസ്തുത ആ നിരീക്ഷണങ്ങളിലുണ്ട്. കുട്ടികളുടെ കാര്യം അവിടെയിരിക്കട്ടെ, അധ്യാപകരിലെത്ര പേർക്ക് വായനാശീലമുണ്ട്, പുസ്തകപ്രിയമുണ്ട് എന്നതും ഗൗരവത്തോടെ കാണേണ്ടതുണ്ട്. "ഓരോ പുസ്തകത്തിനകത്തും നിറയെ അക്ഷയഖനികളുണ്ട്" എന്നു പറഞ്ഞത് വാൾട്ട് ഡിസ്നിയാണ്. നന്നായി വായിക്കുന്ന അധ്യാപകർ സമൃദ്ധജ്ഞാനത്തിന്റെ അക്ഷയഖനി വഹിക്കുന്ന അനുഗൃഹീതരായിരിക്കും. പാഠ്യവിഷയങ്ങളിൽ വർധിത ധാരണകളും ഉൾക്കാഴ്ചയും വ്യക്തതയും അവർക്കുണ്ടാകും. ആശയാവതരണത്തിൽ പ്രാഗത്ഭ്യവും ആത്മവിശ്വാസവുമുണ്ടാകും. കുട്ടികളുടെ ചിന്തയെ ഉദ്ദീപിപ്പിക്കാനും ജിജ്ഞാസയെ തൊട്ടുണർത്താനും ഭാവനയെ സക്രിയമാക്കാനും സർഗാത്മകത പരിപോഷിപ്പിക്കാനും അവർക്ക് സാധിക്കും.

വായിക്കുന്ന അധ്യാപകർക്ക് മുഷിപ്പും മരവിപ്പുമുണ്ടാകില്ല. ശേഷീശോഷണവും ആശയ മുരടിപ്പും സംഭവിക്കില്ല. അവരെ ആസ്വദിക്കാനും അനുഭവിക്കാനും കുട്ടികൾക്ക് കഴിയും. ആർനോൾഡ് ടോയിൻബി (Arnold Joseph Toynbee 1889- 1975) നിരന്തരം വായിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ഒരു പ്രതിഭാശാലിയായിരുന്നു.
വിഖ്യാത ചരിത്രകാരനും ദാർശനികനും അധ്യാപകനുമായിരുന്ന അദ്ദേഹത്തോട് ഒരിക്കൽ വിദ്യാർഥികൾ ചോദിച്ചു:
"അങ്ങെന്താണിങ്ങനെ കണ്ണെടുക്കാതെ വായിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്?"
"ഒഴുകാത്ത പുഴയെക്കുറിച്ച് നിങ്ങൾക്കെന്ത് തോന്നുന്നു?"
കുട്ടികളുടെ ചോദ്യത്തെ മറുചോദ്യം കൊണ്ടാണ് ടോയിൻബി നേരിട്ടത്.
"ഒഴുകാത്ത പുഴയിൽ വെള്ളം കെട്ടിനിൽക്കും. വെള്ളം ജീർണിക്കും. രോഗാണുക്കൾ പെരുകും, ദുർഗന്ധമുണ്ടാകും."
കുട്ടികളുടെ ഉത്തരം വളരെ കൃത്യമായിരുന്നു.
"വായിക്കാത്ത അധ്യാപകൻ ഒഴുകാത്ത പുഴ പോലെയാണ്. ഞാൻ ഒഴുകുന്ന പുഴയാകാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു."

ടോയിൻബിയുടെ വാക്കുകൾ അധ്യാപകർ തങ്ങളുടെ മനസ്സുകളിൽ അടിവരയിട്ട് രേഖപ്പെടുത്തി വെക്കണം.
കുട്ടികളെ എങ്ങനെ നല്ല വായനക്കാരാക്കാം എന്ന് ആലോചിക്കണം.
വിനോദം പോലെയല്ല വായന. ആരെയും ആകർഷിക്കുന്ന ഒരു ജൈവ ഉള്ളടക്കം വിനോദത്തിനുണ്ട്. അതുകൊണ്ടാണ് പരപ്രേരണയോ നിർബന്ധമോ ഇല്ലാതെ വിനോദത്തിലേക്ക് എല്ലാവരും ആകൃഷ്ടരാവുന്നത്. പക്ഷേ, അവശ്യമാണ് എന്ന ബോധമുണ്ടെങ്കിലേ വായന നടക്കൂ, വായനയോട് ആഭിമുഖ്യമുണ്ടാവൂ, വായന ശീലമാവൂ.

വായനയോട് താൽപര്യമുണ്ടാക്കുന്ന പഠനപ്രവർത്തനങ്ങൾ ക്ലാസ് മുറികളിലാകാം. പ്രചോദനാത്മക പുസ്തകങ്ങളെ അധികരിച്ചുള്ള ചർച്ച (book talk), പുസ്തകങ്ങളെ ആസ്പദമാക്കിയുള്ള പ്രശ്നോത്തരികൾ (book quiz), പുസ്തകങ്ങളെ വിലയിരുത്തിക്കൊണ്ടുള്ള കുറിപ്പെഴുത്ത് മൽസരം (book review competition), ലോക പ്രശസ്തരായ വ്യക്തികളിലെ മഹാവായനക്കാരെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരണം തുടങ്ങിയവ കുട്ടികളെ വായനയുടെ ലോകത്തേക്ക് ആകർഷിക്കും.

തങ്ങളുടെ ഇഷ്ടത്തിനും പ്രവണതക്കുമനുസരിച്ചുള്ള പുസ്തകങ്ങൾ വായിക്കാനേ കുട്ടികൾ താൽപര്യമെടുക്കൂ. പലർക്കും പല ഇഷ്ടങ്ങളും പല പ്രവണതകളുമായിരിക്കും. നമ്മുടെ ലൈബ്രറികളിപ്പോഴും ശിശുസൗഹൃദപൂർണമല്ല എന്നത് ഒരു യാഥാർഥ്യമാണ്.
ഗാന്ധിജി തീവണ്ടിയാത്രയിൽ ഒറ്റയിരിപ്പിന് വായിച്ച പുസ്തകമാണ് ജോൺ റസ്കിന്റെ അൺടു ദിസ് ലാസ്റ്റ്. പണ്ഡിറ്റ് ജവഹർലാൽ നെഹ്റുവും എബ്രഹാം ലിങ്കണും എ.പി.ജെ അബ്ദുൽ കലാമും ആൽബർട്ട് ഐൻസ്റ്റീനും വാറൺ ബഫേയും ജയ്ൻ ഓസ്റ്റണും തിയോഡാർ റൂസ് വെൽറ്റും വലിയ വായനക്കാരായിരുന്നു.
വായന അവരുടെയൊക്കെ ചിന്തയിലും മനോഭാവത്തിലും പ്രവൃത്തിയിലും അത്യഗാധമായ സ്വാധീനം ചെലുത്തി.

ലഹരി, കുറ്റവാസന, ആത്മഹത്യാ പ്രവണത, അധാർമികത എന്നിവയിലേക്ക് കുട്ടികൾ വ്യതിചലിച്ചു പോകുന്നു എന്ന് മുതിർന്നവർക്ക് അഭിപ്രായമുണ്ട്. വായനാഭിമുഖ്യം വളർത്തിയെടുത്താൽ ഒരു പരിധി വരെ കുട്ടികളെ ഇത്യാദി വിപത്തുകളിൽനിന്ന് രക്ഷപ്പെടുത്താൻ കഴിയും. സഞ്ചരിക്കുന്ന ലൈബ്രറിയിലൂടെ ഒരു ഗ്രാമത്തിലെ വിദ്യാർഥികളിൽ നല്ലൊരു വിഭാഗത്തെ പുസ്തകപ്രിയരാക്കി മാറ്റാനും തദ്വാരാ അനാവശ്യവും നിഷേധാത്മകവുമായ പ്രവണതകളിൽ നിന്ന് അവരെ മോചിപ്പിക്കാനും ഒരു സാംസ്കാരിക സംഘത്തിന് സാധിച്ച കാര്യം ഒരു ദിനപത്രത്തിൽ വായിക്കാനിടയായി.

അറിവും ആവേശവും ആഹ്ലാദവും സംതൃപ്തിയും ആത്മവിശ്വാസവും ആസ്വാദ്യതയും അനുഭവവും സൗന്ദര്യബോധവുമെല്ലാം വായനയിലൂടെ ലഭിക്കും. പദസമ്പത്ത്, ഭാഷാവൈഭവം, നൂതന ശൈലികളും പ്രയോഗങ്ങളും അങ്ങനെ പലതും വായനയിലൂടെ ആർജിക്കാനാവും. ഇതുകൊണ്ടൊക്കെയാകാം മികച്ചൊരു വായനക്കാരൻ മരിക്കുന്നതിന് മുമ്പ് ആയിരം വട്ടം ജീവിക്കുന്നു എന്ന് ജോർജ് ആർ. മാർട്ടിൻ അഭിപ്രായപ്പെട്ടത്.
ഭാഷാധ്യാപകർക്ക് മാത്രമല്ല, മുഴുവൻ അധ്യാപകർക്കും കുട്ടികളെ വായനയുടെ ലോകത്തേക്ക് നയിക്കാൻ കഴിയും, കഴിയണം. l