തർബിയത്ത്

മനുഷ്യനു മേൽ കണക്കറ്റ അനുഗ്രഹങ്ങൾ വർഷിച്ചിട്ടുണ്ട് അല്ലാഹു. നന്ദി കാണിക്കാൻ മനുഷ്യൻ ഏതവസ്ഥയിലും ഏത് സമയത്തും ബാധ്യസ്ഥനാണ്. മാലാഖമാർ അല്ലാഹുവിന്റെ സമീപസ്ഥരാണല്ലോ. അവരുടെ പ്രധാന പ്രത്യേകതയായി എടുത്തുപറഞ്ഞിട്ടുള്ളത്, അവർ ദൈവത്തെ സ്തുതിച്ചും സ്തോത്രങ്ങളർപ്പിച്ചും കഴിഞ്ഞുകൂടുന്നു എന്നതാണ്. ഖുർആൻ പറയുന്നു: "ദൈവ സിംഹാസനത്തിന്റെ വാഹകരും അതിനു ചുറ്റും നിലകൊള്ളുന്നവരുമായ മലക്കുകൾ തങ്ങളുടെ റബ്ബിനെ സ്തുതിച്ചുകൊണ്ട് കീർത്തനം ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുകയാകുന്നു'' (40:7).
ഇനി, മനുഷ്യരിൽ ഏറ്റവും ശ്രേഷ്ഠർ പ്രവാചകൻമാരും മുർസലുകളുമല്ലേ. അവരുടെ സ്ഥിതിയും ഇതുതന്നെ. നൂഹ് നബിയെ അക്രമികളിൽനിന്ന് രക്ഷപ്പെടുത്തിയപ്പോൾ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു:"അൽഹംദു ലില്ലാഹ് .. അക്രമികളിൽനിന്ന് ഞങ്ങളെ രക്ഷിച്ച അല്ലാഹുവിന് സ്തുതി" (23: 28). സുലൈമാൻ, ദാവൂദ് എന്നിവർ നബിമാരായിരുന്നു; ഒപ്പം അവർ ഭരണാധികാരികളുമായിരുന്നു. ഏതൊരു നല്ല കാര്യം സംഭവിച്ചാലും അവർ ദൈവത്തെ സ്തുതിക്കും. "തന്റെ വിശ്വാസികളായ ദാസന്മാരിൽ മിക്കവരെക്കാളും ഞങ്ങൾക്ക് ശ്രേഷ്ഠത നൽകിയ അല്ലാഹുവിന് സ്തുതി" (27:15).

വിശ്വാസി നിത്യജീവിതത്തിലൂടെ കടന്നുപോകുന്നത് പല തവണ അല്ലാഹുവിനെ സ്തുതിച്ചു കൊണ്ടാണ്. രാവിലെ എഴുന്നേൽക്കുമ്പോൾ 'ഉറക്കമാവുന്ന മരണത്തിൽനിന്ന് എന്നെ ഉണർത്തിയ നാഥന് സ്തുതി' എന്നവൻ ഉരുവിടുന്നു. ഭക്ഷണം കഴിച്ചുകഴിയുമ്പോൾ,
الحمد لله الذي اطعمني هذا ورزقنيه من غير حول مني ولا قوة
( ابن ماجه )
(സ്വന്തമായി ഒരു കഴിവും ശേഷിയും ഇല്ലാതിരുന്നിട്ടും എനിക്ക് ഈ ഭക്ഷണം നൽകി എന്നെ ഊട്ടിയ നാഥനു സ്തുതി) എന്ന് പറയുന്നു. പുതുവസ്ത്രം ധരിക്കുമ്പോൾ വിശ്വാസി 'ഈ വസ്ത്രം ധരിപ്പിച്ച ദൈവമേ നിനക്ക് സ്തുതി' എന്ന വാക്യം ഉരുവിടുന്നു.
ഹസ്രത്ത് ഫാത്വിമ വീട്ടുജോലിക്ക് ഒരു വേലക്കാരിയെ വേണമെന്ന് ആവശ്യപ്പെട്ടപ്പോൾ പിതാവ് മുഹമ്മദ് നബി (സ), 'ഞാൻ നിനക്ക് വേലക്കാരിയെക്കാൾ നല്ല ഒരു കാര്യം നിർദേശിച്ചു തരാം. രാത്രി ഉറങ്ങാൻ നേരം 33 വട്ടം സുബ്ഹാനല്ലാ, 33 വട്ടം അൽഹംദു ലില്ലാ, 34 വട്ടം അല്ലാഹു അക്ബർ എന്ന് പറയുക. ഇത് നിനക്ക് ഈ ലോകത്ത് ഒരു വേലക്കാരിയെ കിട്ടുന്നതിനെക്കാൾ ഉത്തമമാണ്' (അൽ ജാമിഉസ്സഗീർ) എന്നാണ് മകളെ ഉപദേശിച്ചത്. ആഇശ (റ) പറയുന്നു: റസൂൽ തിരുമേനി(സ)ക്ക് പ്രത്യേകമായ വല്ല സന്തോഷവും ഉണ്ടായാൽ അദ്ദേഹം ഇങ്ങനെ പ്രാർഥിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു:
الحمد لله الذي بنعمته تتم الصالحات
''സർവസ്തുതിയും അല്ലാഹുവിന്. അവന്റെ അനുഗ്രഹത്താലത്രെ എല്ലാ സത്കർമങ്ങളും പൂർത്തിയാവുന്നത്'' (അൽ ജാമിഉസ്സഗീർ 4640).
വെറുക്കപ്പെട്ടത് സംഭവിച്ചാൽ നബിതിരുമേനി "ഏതവസ്ഥയിലും ദൈവത്തിന് സ്തുതി" എന്നു പറയുമായിരുന്നു. സ്വർഗത്തിൽ കടക്കുന്ന വിശ്വാസി മന്ത്രിക്കുന്നത്, അൽഹംദു ലില്ലാഹില്ലദീ ഹദാനാ ലി ഹാദാ… (നമുക്ക് ഈ മാർഗം കാണിച്ചു തന്നവനായ ദൈവത്തിന് മാത്രമാകുന്നു സ്തോത്രം) എന്നായിരിക്കും. 'ദൈവം നമുക്ക് മാർഗദർശനം നൽകിയിരുന്നില്ലെങ്കിൽ നാം സ്വയം സന്മാർഗം പ്രാപിക്കാൻ കെൽപുള്ളവരായിരുന്നില്ല' (7:43). സ്വർഗപ്രാപ്തരായ ശേഷം വിശ്വാസികളുടെ അവസാനവാക്കും ഹംദ് മാത്രമായിരിക്കും. വ ആഖിറു ദഅ്വാഹും.. "അവരുടെ സകല സംഗതികളുടെയും പര്യവസാനം സർവസ്തുതിയും ലോകനാഥനായ അല്ലാഹുവിന് മാത്രമാകുന്നു" (ഖുർആൻ 10:10).
ഒരു നബിവചനത്തിൽ ഇങ്ങനെ കാണാം:
أفضل الذكر لا اله الا الله وأفضل الدعاء الحمد لله
"ഏറ്റവും നല്ല കീർത്തനം ലാ ഇലാഹ ഇല്ലല്ലാഹ് എന്നാകുന്നു. ഏറ്റവും ശ്രേഷ്ഠമായ പ്രാർഥന അൽഹംദു ലില്ലാഹ് എന്നും" (ഇബ്നു മാജ).

താബിഈ പണ്ഡിതനായ ഇമാം ബക്റുബ്നു അബ്ദില്ല മുസനി പറയുന്നു: ചുമലിൽ വലിയ ഭാരം വഹിച്ചുപോകുന്ന ഒരു തൊഴിലാളിയെ ഞാൻ കണ്ടു. ആ തൊഴിലാളി അൽഹംദു ലില്ലാ എന്നും അസ്തഗ്ഫിറുല്ലാ എന്നും മാറിമാറി ഉരുവിടുന്നുണ്ട്. ഞാൻ അയാളോട് ചോദിച്ചു: നിങ്ങൾ എന്താണ് ഈ പ്രാർഥനകൾ ഇങ്ങനെ മാറിമാറി ഉരുവിടുന്നത്, മറ്റൊരു പ്രാർഥനയും ഉരുവിടുന്നുമില്ലല്ലോ? അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: ഞാൻ ഖുർആൻ മനപ്പാഠമാക്കിയ ഒരാളാണ്. എനിക്ക് മറ്റു പ്രാർഥനകളും അറിയാം.
മനുഷ്യർ രണ്ടവസ്ഥയിലാണുള്ളത്. അല്ലാഹുവിന്റെ അനുഗ്രഹങ്ങൾ അവർ സ്വീകരിക്കുന്നു. അതോടൊപ്പം അവർ നന്ദികേട് കാണിക്കുന്നു. ഞാൻ ദൈവത്തിന്റെ അനുഗ്രഹങ്ങൾ ഓർക്കുമ്പോൾ അവനെ സ്തുതിക്കുന്നു. തെറ്റുകളും കുറ്റങ്ങളും ഓർമ വരുമ്പോൾ ഞാൻ അസ്തഗ്ഫിറുല്ലാ ( അല്ലാഹുവേ, മാപ്പ്) എന്ന് ഏറ്റ് പറയുന്നു. തൊഴിലാളിയുടെ ഈ മറുപടി കേട്ട് ഞാൻ അത്ഭുതപ്പെട്ടു. എന്റെ മനസ്സ് മന്ത്രിച്ചു: "ഈ തൊഴിലാളി എത്ര വലിയ ജ്ഞാനിയാണ്" (ഇബ്നുൽ ഖയ്യിം).

അബൂ മൂസൽ അശ്അരിയിൽനിന്ന് നിവേദനം: 'വിശ്വാസിയായ ഒരാളുടെ മകൻ മരണപ്പെട്ടു. അപ്പോൾ അല്ലാഹു മലക്കുകളോട് ചോദിച്ചു. എന്റെ അടിമയുടെ കുട്ടിയുടെ ആത്മാവിനെ നിങ്ങൾ പിടിച്ചെടുത്തോ? അവർ പറഞ്ഞു: 'അതെ'. വീണ്ടും അല്ലാഹു ചോദിച്ചു: അല്ല, നിങ്ങൾ എന്റെ അടിമയുടെ കരളിന്റെ കഷ്ണത്തെ പിടിച്ചോ! അപ്പോഴും അവർ പറഞ്ഞു: അതേ ദൈവമേ! അപ്പോൾ ആ കുട്ടിയുടെ പിതാവിന്റെ പ്രതികരണം എന്തായിരുന്നു? അവർ പറഞ്ഞു: അദ്ദേഹം നിന്നെ സ്തുതിക്കുകയും ഇന്നാ ലില്ലാഹ് .. പറയുകയും ചെയ്തു. ഉടനെ അല്ലാഹുവിന്റെ ഉത്തരവ്: നിങ്ങൾ എന്റെ ആ അടിമക്ക് സ്വർഗത്തിൽ ഒരു ഭവനം പണിയുക. അതിന് ബൈത്തുൽ ഹംദ് (സങ്കീർത്തന ഭവനം) എന്ന് പേരിടുകയും ചെയ്യുക' (തിർമിദി).

ഇഹലോകത്ത് ധാരാളമായി അല്ലാഹുവിനെ സ്തുതിക്കുന്നവർ മരണ സമയത്തും സ്തുതിവാക്യങ്ങൾ ഉരുവിട്ടുകൊണ്ടാവും ഭൗതിക ലോകത്തോട് വിട പറയുക. റസൂൽ (സ) പറഞ്ഞു:
المؤمن بخير على كل حال وان المؤمن تخرج نفسه وهو يحمد الله
( مسند أحمد)
(വിശ്വാസി എല്ലാ അവസ്ഥയിലും നന്മയിലായിരിക്കും. അവന്റെ ശരീരത്തിൽനിന്ന് ആത്മാവ് ഉയർത്തപ്പെടുമ്പോൾ പോലും അവൻ അല്ലാഹുവിനെ സ്തുതിക്കുന്നു).
ഒരു നബിവചനം ഇങ്ങനെ വായിക്കാം: 'അന്ത്യദിനത്തിൽ ദൈവത്തിന്റെ അടിയാറുകളിൽ ഏറ്റവും ശ്രേഷ്ഠർ 'ഹമ്മാദൂൻ' അഥവാ ധാരാളമായി അല്ലാഹുവിനെ സ്തുതിക്കുന്നവരായിരിക്കും' (ത്വബ്റാനി).
പ്രയാസങ്ങളും പരീക്ഷണങ്ങളും ഉണ്ടാകുമ്പോൾ അല്ലാഹുവിനെ സ്തുതിക്കുന്നവർക്ക് അല്ലാഹു സ്വർഗത്തിൽ ഒരു ഇടം നൽകും. ആ സ്ഥലത്തിന്റെ പേരാണ് 'ബൈത്തുൽ ഹംദ് ' (സ്തുതിഗേഹം).
ഖുർആനിലെ പ്രഥമ അധ്യായം ആരംഭിക്കുന്നത് തന്നെ 'അൽഹംദു ലില്ലാഹി റബ്ബിൽ ആലമീൻ' എന്നോതിക്കൊണ്ടാണല്ലോ (സർവ സ്തുതിയും സർവലോകരക്ഷിതാവിനാകുന്നു). l

ഭയം, ആശങ്ക, ഉത്കണ്ഠ, അശാന്തി, അസ്വസ്ഥത, വിഷാദം, അന്തഃസംഘര്‍ഷങ്ങള്‍ എന്നീ തമോ ഗുണങ്ങളുടെ പിടിയിലാണ് ഇന്നത്തെ മനുഷ്യന്‍. മനസ്സിന്റെ പിരിമുറുക്കം ഒഴിഞ്ഞ നേരമില്ല. മദ്യത്തിന്റെയും മയക്കുമരുന്നിന്റെയുമിടയില്‍ തല ചായ്ച് സ്വസ്ഥത കൈവരിക്കാമെന്നാണ് പലരുടെയും വിചാരം. നാളത്തെ മനുഷ്യനെ പിടികൂടുന്ന മാരക രോഗം വിഷാദമായിരിക്കുമെന്നാണ് മനഃശാസ്ത്രജ്ഞരുടെ മതം. ജീവിതത്തില്‍ വിനഷ്ടമായ ശാന്തിയുടെയും അന്തഃപ്രഭാവത്തിന്റെയും മഹിത മൂല്യങ്ങള്‍ എങ്ങനെ തിരിച്ചുപിടിക്കാനാവുമെന്നാണ് സര്‍വരുടെയും ചിന്ത. കള്‍ട്ടുകളുടെയും ആള്‍ദൈവങ്ങളുടെയും സിദ്ധന്മാരുടെയും കെണിയില്‍ വീഴുന്നവര്‍ വിശ്രാന്തി തേടി അലയുന്നവരാണ്. നിരാശയുടെയും മോഹഭംഗത്തിന്റെയും നിലയില്ലാ കയങ്ങളില്‍ മുങ്ങിത്താണുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന അവര്‍ എത്തിപ്പിടിക്കാന്‍ ഒരു പുല്‍തുരുമ്പെങ്കിലും കിട്ടിയെങ്കില്‍ എന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്നു.

ശാന്തി തേടുന്ന ഹൃദയങ്ങളില്‍ സമാധാനത്തിന്റെയും സമാശ്വാസത്തിന്റെയും പ്രഭചൊരിയുന്ന ദൈവിക വചനങ്ങളുടെ പ്രസക്തി ഇവിടെയാണ്. ഖുര്‍ആനിലെ 'സകീനത്തി'ന്റെ സൂക്തങ്ങളിലൂടെ തീര്‍ഥയാത്ര നടത്തിയാല്‍ ഇത് ബോധ്യപ്പെടും. ഹൃദയത്തില്‍ കുളിരായി, കുളിര്‍ മഴയായി പെയ്തിറങ്ങുന്ന ഖുര്‍ആന്‍ വചനങ്ങള്‍ കനിഞ്ഞേകുന്ന ദിവ്യാനുഭൂതി അനുഭവിച്ചറിയേണ്ടതാണ്. ഹൃദയം കൈവരിക്കുന്ന സാരവത്തായ സാഫല്യങ്ങള്‍ വര്‍ണനാതീതമാണ്. ആദര്‍ശ പ്രതിബദ്ധതയോടെ ദൗത്യനിര്‍വഹണത്തിന് ഇറങ്ങിത്തിരിച്ച പ്രവാചകന്മാരെയും പിന്‍ഗാമികളായി വന്ന പ്രബോധകരെയും തുണച്ചത് ഹൃദയത്തില്‍ രൂഢമൂലമായ 'സകീനത്തി'ന്റെയും ശാന്തിയുടെയും ഉദാത്ത മൂല്യങ്ങളാണ്. ഗുഹാവാസികളായ സച്ചരിതരെ പരിചയപ്പെടുത്തുന്നു ഖുര്‍ആന്‍: ''നാം അവര്‍ക്ക് സന്മാര്‍ഗത്തില്‍ പുരോഗതിയരുളി, അവരുടെ മനസ്സുകളെ നിശ്ചയദാർഢ്യമുള്ളതാക്കി'' (അല്‍ കഹ്ഫ് 14). ബദ്‌റിലെ സന്ദിഗ്ധ സന്ദര്‍ഭത്തില്‍ അശാന്തിയുടെ തീരങ്ങളില്‍ അലഞ്ഞ വിശ്വാസികളെ വീണ്ടെടുത്ത സന്ദര്‍ഭം ഖുര്‍ആന്‍ വിവരിക്കുന്നതിങ്ങനെ: ''മയക്കത്താല്‍ നിങ്ങളില്‍ അവങ്കൽനിന്നുള്ള സമാധാനവും നിര്‍ഭയത്വവും ചൊരിയുകയും, നിങ്ങളെ ശുചീകരിക്കാനും ചെകുത്താന്‍ ഏല്‍പിച്ച മാലിന്യങ്ങള്‍ പോക്കിക്കളയാനും മനസ്സുകള്‍ ദൃഢീകരിക്കാനും അതുവഴി നിങ്ങളുടെ പാദങ്ങള്‍ ഉറപ്പിച്ചു നിര്‍ത്താനും ആകാശത്തു നിന്ന് തണ്ണീര്‍ വര്‍ഷിക്കുകയും ചെയ്ത സന്ദര്‍ഭവും ഓര്‍ക്കുവിന്‍'' (അല്‍ അന്‍ഫാല്‍ 11).
''ഭയവേളകളില്‍ പതറാതെ, ചിത്തം ചിതറാതെ സ്ഥൈര്യത്തോടെ നിലകൊള്ളാന്‍ വിശ്വാസികളുടെ ഹൃദയത്തില്‍ അല്ലാഹു ഇട്ടു കൊടുത്ത ശാന്തിയും സമാധാനവും അന്തഃപ്രഭാവവും ആകുന്നു 'സകീനത്ത്.' അതോടെ ഈമാന്‍ വര്‍ധിത വീര്യം കൈവരിക്കുന്നു. ദൃഢബോധ്യവും കരുത്തും സംജാതമാകുന്നു'' (മദാരിജുസ്സാലികീന്‍ 2/471).

പരിശുദ്ധ ഖുര്‍ആനില്‍ ആറ് ഇടങ്ങളില്‍ 'സകീനത്ത്' എന്ന പദം വന്നിട്ടുണ്ട്.

  1. താബൂത്ത് ഉളവാക്കിയ ശാന്തി:
    ''അവരുടെ പ്രവാചകന്‍ അവരോട് ഇതു കൂടി പറഞ്ഞു: അല്ലാഹു അദ്ദേഹത്തെ രാജാവായി വാഴിച്ചതിനുള്ള അടയാളം ഇതാകുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ കാലത്ത് നിങ്ങള്‍ക്ക് ആ പേടകം തിരിച്ചുകിട്ടും. അതില്‍ നിങ്ങളുടെ റബ്ബിങ്കല്‍നിന്ന് മനഃശാന്തിക്കുള്ള ഉപാധികളുണ്ട്: മൂസാ കുടുംബവും ഹാറൂന്‍ കുടുംബവും ഉപേക്ഷിച്ചുപോയ വിശുദ്ധാവശിഷ്ടങ്ങളും. ഇപ്പോള്‍ അത് മലക്കുകള്‍ വഹിക്കുകയാകുന്നു. നിങ്ങള്‍ വിശ്വാസികളെങ്കില്‍ ഇത് വലിയ ഒരു അടയാളം തന്നെ'' (അൽ ബഖറ 248). പ്രവാചകന്മാരുടെ കുലീന സാംസ്‌കാരിക പാരമ്പര്യവുമായി ജനഹൃദയങ്ങളെ ബന്ധിച്ചു നിര്‍ത്താനും അതുവഴി മനഃശാന്തി ലഭ്യമാക്കാനുമാണ് 'താബൂത്ത്' (പേടകം) ഒരു ദൃഷ്ടാന്തമായി അവതരിപ്പിച്ചത്. മൂസായുടെയും ഹാറൂന്റെയും വടികളും ഫലകവുമായിരുന്നു പേടകത്തില്‍ അടക്കം ചെയ്തതെന്ന് ഖുര്‍ആന്‍ വ്യാഖ്യാതാക്കള്‍ അഭിപ്രായപ്പെടുന്നു. യുദ്ധവേളകളില്‍ സേനാധിപന്‍, പതാക, മുദ്രാവാക്യം എന്നിവക്ക് ഹൃദയങ്ങളില്‍ ആവേശം ജ്വലിപ്പിച്ചുനിര്‍ത്താനുള്ള കഴിവുണ്ട്. താബൂത്തും പ്രതീകാത്മകമായ ആ പങ്കാണ് നിര്‍വഹിച്ചത്. 'താബൂത്ത്' പകര്‍ന്നു നല്‍കിയ ശാന്തിയുടെയും ആത്മവിശ്വാസത്തിന്റെയും ശക്തിയാണ് ഖുര്‍ആന്‍ ഇവിടെ പ്രതിപാദിക്കുന്നത്.
  2. പ്രവാചകന്മാരുടെയും വിശ്വാസികളുടെയും ഹൃദയത്തില്‍ അങ്കുരിക്കുന്ന 'സകീനത്ത്' ഹിജ്‌റ വേളയില്‍ സൗര്‍ ഗുഹയില്‍ കഴിഞ്ഞ നാളുകളില്‍, ഭീതിയും ഉത്കണ്ഠയും ഹൃദയത്തെ മഥിച്ച നിമിഷങ്ങളില്‍ നബിയുടെ ഹൃദയത്തില്‍ അല്ലാഹു നിക്ഷേപിച്ച ശാന്തി, എല്ലാ പ്രതിസന്ധിയെയും മറികടക്കാന്‍ നബിക്ക് കരുത്ത് നല്‍കി. അബൂബക്‌റിന്റെ ആശങ്കകള്‍ക്ക് അറുതിയായി: ''സത്യനിഷേധികള്‍ അദ്ദേഹത്തെ പുറത്താക്കിയ സന്ദര്‍ഭത്തില്‍, അല്ലാഹു അദ്ദേഹത്തെ സഹായിച്ചിട്ടുണ്ട്. അദ്ദേഹം രണ്ടില്‍ ഒരാള്‍ മാത്രമായിരുന്നപ്പോള്‍, അവര്‍ ഇരുവരും ആ ഗുഹയില്‍ ആയിരുന്നപ്പോള്‍, അദ്ദേഹം തന്റെ സഖാവിനോട്: വ്യസനിക്കാതിരിക്കുക, അല്ലാഹു നമ്മോടൊപ്പമുണ്ട് എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോള്‍, ആ സന്ദര്‍ഭത്തില്‍ അല്ലാഹു അവങ്കല്‍നിന്നുള്ള മനഃസമാധാനം അദ്ദേഹത്തിന് ഇറക്കിക്കൊടുത്തു. നിങ്ങള്‍ക്ക് ദൃഷ്ടിഗോചരമല്ലാത്ത സൈന്യത്താല്‍ അദ്ദേഹത്തെ സഹായിച്ചു'' (അത്തൗബ 40).
  3. ഹുനൈന്‍ യുദ്ധവേളയല്‍ തങ്ങളുടെ സംഖ്യാബലത്തില്‍ ഊറ്റംകൊണ്ട മുസ്ലിംകള്‍ക്ക് പക്ഷേ, തോല്‍വിയുടെ രുചി ആസ്വദിക്കേണ്ടിവന്നു. നിരാശയുടെയും പരാജയമേല്‍പിച്ച അപമാനത്തിന്റെയും പിടിയില്‍ അമര്‍ന്ന വിശ്വാസികളുടെ ഹൃദയത്തില്‍ ശാന്തിയുടെയും സമാധാനത്തിന്റെയും പുത്തന്‍ പ്രതീക്ഷയുടെയും കിരണങ്ങള്‍ ഇട്ടുകൊടുത്തു ദൈവദത്തമായ 'സകീനത്ത്.' ഖുര്‍ആന്‍ വിവരിക്കുന്നത് ഇങ്ങനെ: ''ഇപ്പോള്‍ ഹുനൈന്‍ നാളിലും, അന്നാളില്‍ സ്വന്തം സംഖ്യാബലം നിങ്ങളെ പുളകം കൊള്ളിച്ചതായിരുന്നുവല്ലോ. പക്ഷേ, അത് നിങ്ങള്‍ക്ക് ഒരു ഗുണവും ചെയ്തില്ല. ഭൂമി അതിവിസ്തൃതമായിരിക്കെത്തന്നെ നിങ്ങള്‍ക്ക് മുന്നില്‍ ഇടുങ്ങിയതായിത്തീര്‍ന്നു. നിങ്ങള്‍ പിന്തിരിഞ്ഞ് ഓടിപ്പോരേണ്ടി വരികയും ചെയ്തു. പിന്നീട് അല്ലാഹു അവന്റെ ദൂതന്നും സത്യവിശ്വാസികള്‍ക്കും സമാധാനം (സകീനത്ത്) ഇറക്കി. നിങ്ങള്‍ക്ക് അദൃശ്യമായ ഒരു സൈന്യത്തെ അയച്ചുതന്നു. ധിക്കാരികളെ ശിക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു'' (അത്തൗബ 26).
  4. നിരവധി യുദ്ധവേളകളിലും, വിശിഷ്യാ ശത്രു സൈന്യത്തിന്റെ സംഖ്യാബലവും ആയുധശേഷിയും വിശ്വാസികളുടെ ഹൃദയത്തില്‍ ഭീതി വിതച്ച എല്ലാ സന്ദര്‍ഭങ്ങളിലും അല്ലാഹു ഇറക്കിയ 'സകീനത്ത്' വിശ്വാസികളെ മുന്നോട്ട് ചലിപ്പിച്ചു. അവര്‍ക്ക് ആത്മവീര്യം പകര്‍ന്നു. ഖുര്‍ആന്‍ ഈ സന്ദര്‍ഭം വിവരിക്കുന്നു: ''അല്ലാഹു വിശ്വാസികളില്‍ സംപ്രീതനായിരിക്കുന്നു. അവര്‍ ആ മരച്ചുവട്ടില്‍ വെച്ച് നിന്നോട് പ്രതിജ്ഞ ചെയ്തപ്പോള്‍. അവരുടെ മനോഭാവം അവന് അറിയാമായിരുന്നു. അതിനാല്‍ അവന്‍ അവരില്‍ സമാധാനം ചൊരിഞ്ഞു. അവര്‍ക്കുള്ള സമ്മാനമായി അടുത്ത വിജയവും നല്‍കി'' (അല്‍ ഫത്ഹ് 18).
  5. വിജയാനന്തരമുള്ള 'സകീനത്ത്.'
    അമിതമായ ആത്മവിശ്വാസം അരുതെന്ന് ഉണര്‍ത്തുകയും പരാജിതരോടുള്ള പെരുമാറ്റം കുലീനമായിരിക്കണമെന്ന് പഠിപ്പിക്കുകയുമാണ് വിജയാനന്തരമുള്ള 'സകീനത്ത്' സൂക്തം. ഹുദൈബിയാ സന്ധിയുടെ നടപടിക്രമങ്ങള്‍ വിശ്വാസി ഹൃദയങ്ങളില്‍ ആദ്യമാദ്യം അലോസരം സൃഷ്ടിച്ചുവെങ്കിലും പിന്നീട് അത് വിജയമാണെന്ന് അനന്തര സംഭവ വികാസങ്ങള്‍ തെളിയിച്ചു. രക്തച്ചൊരിച്ചില്‍ ഒഴിവായി. യുദ്ധത്തിന്റെ കാര്‍മേഘങ്ങള്‍ ഒഴിഞ്ഞ്, അന്തരീക്ഷം വിശ്വാസി സമൂഹത്തിന് അനുകൂലമായി. ഖുര്‍ആന്‍ ആ സന്ദര്‍ഭം വിവരിക്കുന്നു: ''ആ സത്യനിഷേധികള്‍ അവരുടെ ഹൃദയങ്ങളില്‍ ജാഹിലിയ്യാ ദുരഭിമാനം ജ്വലിപ്പിച്ചപ്പോള്‍ അല്ലാഹു അവന്റെ ദൂതന്നും വിശ്വാസികള്‍ക്കും സമാധാനം അരുളുകയും അവരെ ഭക്തിയുടെ വചനത്തിന്മേല്‍ ഉറപ്പിച്ചുനിര്‍ത്തുകയും ചെയ്തു. അതിന് ഏറ്റവും അർഹരായിട്ടുള്ളവരും അതിന്റെ അവകാശികളും അവര്‍ തന്നെയാണല്ലോ. അല്ലാഹു എല്ലാ സംഗതികളും അറിവുള്ളവനാകുന്നു'' (അല്‍ ഫത്ഹ് 26).
  6. സ്വര്‍ഗ പ്രവേശത്തിന് വിശ്വാസികളെ അര്‍ഹരാക്കുന്ന ഈമാനിന്റെ സവിശേഷ നേട്ടം 'സകീനത്തി'ന്റെ ഫലമായി ഉണ്ടാകുന്നതാണ്. ഖുര്‍ആന്‍ ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നു: ''വിശ്വാസികളുടെ ഹൃദയങ്ങളില്‍ സമാധാനം വര്‍ഷിച്ചത് അവനാകുന്നു. അതുവഴി അവര്‍ക്കുള്ള വിശ്വാസത്തോടൊപ്പം പിന്നെയും വിശ്വാസം വര്‍ധിക്കാന്‍. വാന-ഭുവനങ്ങളില്‍ ഒക്കെയും ഉള്ള സൈന്യങ്ങള്‍ അല്ലാഹുവിന്റെ ശക്തിക്ക് കീഴിലാകുന്നു'' (അല്‍ ഫത്ഹ് 4).

സകീനത്ത് നബിചര്യയില്‍
അടക്കവും ഒതുക്കവും അവധാനതയും സാവകാശവും ശാന്തതയും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്ന നിരവധി നബിവചനങ്ങളുണ്ട്. നമസ്‌കാരത്തിനായാല്‍ പോലും ധൃതി വെച്ച് മുന്‍ പിന്‍ നോട്ടമില്ലാതെയുള്ള പരക്കം പാച്ചിലും ഓട്ടവും പാടില്ലെന്നാണ് നബി കല്‍പന. അബൂ ഹുറയ്‌റയില്‍നിന്ന്. നബി പറഞ്ഞു: ''നമസ്‌കാരത്തിന് ഇഖാമത്ത് കൊടുത്താല്‍ പോലും നിങ്ങള്‍ ഓടിവരരുത്. പതുക്കെ നടന്നു വന്നുകൊള്ളുക. ശാന്തതയും ഒതുക്കവും അടക്കവും (സകീനത്ത്) വേണം. കിട്ടുന്ന റക്അത്തുകള്‍ നമസ്‌കരിക്കൂ. നഷ്ടപ്പെട്ടത് പൂര്‍ത്തികരിക്കൂ.''

ആരവങ്ങളും ബഹളങ്ങളുമില്ലാതെ, തിക്കും തിരക്കും കൂട്ടാതെ വേണം ഹജ്ജ് കര്‍മങ്ങളുമെന്ന് നബി പഠിപ്പിച്ചു. അറഫാ ദിനത്തില്‍ നബിയോടൊപ്പമായിരുന്നു ഇബ്‌നു അബ്ബാസ്. തന്റെ പിറകില്‍നിന്ന് വലിയ ബഹളം ഉയര്‍ന്നത് നബി കേട്ടു. ഒട്ടകത്തെ തെളിക്കുന്ന ശബ്ദവും അടിക്കുന്ന ശബ്ദവും അസഹ്യമായി. തന്റെ വടി അവരുടെ നേരെ ചൂണ്ടി നബി പറഞ്ഞു: ''ജനങ്ങളേ, ശാന്തത കൈവരിക്കൂ.'' സൗമ്യമായും അടക്കത്തോടെയും വേണം കാര്യങ്ങള്‍. തിക്കും തിരക്കും കൂട്ടിയാവരുത് ഹജ്ജ് കര്‍മം എന്ന് സാരം.

അബൂ ഹുറയ്‌റ ഓര്‍ക്കുന്നു: നബി പറഞ്ഞു: ''ഇതാ യമന്‍ നിവാസികള്‍ വന്നിരിക്കുന്നു. തരളിത ഹൃദയമാണ് അവര്‍ക്ക്. സൗമ്യശീലരാണവര്‍. ഈമാന്‍ യമന്‍കാരുടേതാണ്. വിജ്ഞാനവും വിവേകവുമെല്ലാം യമന്‍കാര്‍ക്ക് അവകാശപ്പെട്ടതാണ്. ദുരഭിമാനവും പൊങ്ങച്ചവും ഒട്ടകവുമായി ഇടപെടുന്നവരിലാണ്. ആടുകളുമായി ഇടപെടുന്നവരില്‍ കാണുന്ന സവിശേഷ സ്വഭാവമാണ് സകീനത്തും അന്തഃപ്രഭാവവും അന്തസ്സും കുലീനതയും.'' ശാന്തത, അന്തസ്സ്, തരളിത ഹൃദയം, സൗമ്യ സ്വഭാവം, ജീവിതായോധനത്തിനായാലും ശാന്തതയിലേക്ക് വഴിനടത്തുന്ന വ്യാപാരങ്ങളും കൊള്ളക്കൊടുക്കകളും-ഈ സവിശേഷ ഗുണങ്ങളെ നബി ശ്ലാഘിച്ചിരിക്കുന്നു.
അനസുബ്‌നു മാലിക്: നബി പറഞ്ഞു: ''നിങ്ങള്‍ എളുപ്പമുണ്ടാക്കണം. ഞെരുക്കം ഉണ്ടാക്കരുത്. ശാന്തത കൈവരുത്തണം. വെറുപ്പുളവാക്കരുത്. ആളുകളുടെ ചെറിയ ചെറിയ വൈകല്യങ്ങള്‍ ചൂണ്ടി വിമര്‍ശിക്കരുത്. ചകിതര്‍ക്ക് സമാധാനവും നിര്‍ഭയത്വവും നല്‍കണം. സാധ്യമാവുന്നിടത്തോളം 'ഫിത്‌ന'കള്‍ ഒതുക്കണം. ഫിത്‌നയില്‍ അകപ്പെടാതെ കഴിയുന്നവരെ ഉണര്‍ത്തരുത്. കനലുകള്‍ ഊതിക്കത്തിക്കരുത്. രണ്ടാളുകള്‍ കലഹിക്കുന്നത് കണ്ടാല്‍ അനുരഞ്ജനമുണ്ടാക്കി ശാന്തത കൈവരുത്താനാവണം നിങ്ങളുടെ ശ്രമം.'' ഈ ഹദീസ് വിശദീകരിച്ച് ഇബ്‌നു ഹുബൈറ എഴുതുന്നു: ഉമറുബ്‌നുല്‍ ഖത്വാബ് പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു: ''നിങ്ങള്‍ വിദ്യ നേടണം. ജനങ്ങളെ അത് പഠിപ്പിക്കണം. സകീനത്തും വഖാറും അവരെ പരിശീലിപ്പിക്കണം.''

അബ്ദുല്ലാഹിബ്‌നു മസ്ഊദ്: ''സകീനത്ത് നേട്ടമാണ്. അത് കൈയൊഴിക്കല്‍ നഷ്ടവും.''
മാലിക്: ''വിദ്യാര്‍ഥിക്ക് സകീനത്ത് വേണം, വഖാര്‍ വേണം, ദൈവഭയവും വേണം.''
സ്വഹാബിമാരുടെ ഹൃദയത്തില്‍ സകീനത്തിന്റെ സവിശേഷ ഗുണം രൂഢമൂലമായിരുന്നു. ഇസ്ലാമിക പ്രബോധന മാര്‍ഗത്തില്‍ നേരിട്ട പീഡന പര്‍വങ്ങള്‍ അവരെ തളര്‍ത്തിയില്ല. ശാന്തമായും സകീനത്ത് എന്ന മഹാ ഗുണം മുറുകെ പിടിച്ചും അവര്‍ ധീരരായി നിലകൊണ്ടു. അക്ഷോഭ്യരായി, സമചിത്തതയോടെ പ്രതികൂല സാഹചര്യങ്ങളെ നേരിട്ടു. ഉമറുബ്‌നുല്‍ ഖത്വാബിനെക്കുറിച്ച് ഇബ്‌നു അബ്ബാസ് പറഞ്ഞതിങ്ങനെ: ''ഉമറിന്റെ നാവിലൂടെയും ഹൃദയത്തിലൂടെയും സകീനത്ത് അഥവാ ശാന്തത സംസാരിക്കുന്നതായി ഞങ്ങള്‍ പറയുമായിരുന്നു.''

കഠിന പരീക്ഷണ ഘട്ടങ്ങളിലൂടെ കടന്നുപോകേണ്ടിവരുമ്പോള്‍ ഖുര്‍ആനിലെ സകീനത്തിന്റെ സൂക്തങ്ങള്‍, ശൈഖുല്‍ ഇസ്ലാം ഇബ്‌നു തൈമിയ്യ ഓതുമായിരുന്നുവെന്നും അന്നേരം അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖത്ത് കളിയാടിയ ശാന്തത ഞങ്ങള്‍ക്ക് തിരിച്ചറിയാന്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്നുവെന്നും ശിഷ്യന്‍ ഇബ്‌നുല്‍ ഖയ്യിം ഓര്‍ക്കുന്നു: ''കഠിനമായ രോഗാതുര നാളുകളില്‍, ചുറ്റും കൂടിനില്‍ക്കുന്ന കുടുംബാംഗങ്ങളോട് ഇബ്‌നു തൈമിയ്യ പറയും: 'നിങ്ങള്‍ ഖുര്‍ആനിലെ സകീനത്തിന്റെ സൂക്തങ്ങള്‍ എന്നെ ഓതിക്കേള്‍പ്പിക്കൂ.' കേട്ടു കഴിയുമ്പോള്‍ ആ മുഖത്ത് ദൃശ്യമായ ശാന്തതക്കും സമാധാനത്തിനും ഞാന്‍ സാക്ഷിയാണ്'' (മദാരിജുസ്സാലികീന്‍ 2/2472). l

മനുഷ്യന്റെ ലക്ഷ്യപ്രാപ്തിക്കായി പടച്ചവൻ അരുളിയ കഴിവുകളിൽ ഏറ്റവും മൂർച്ചയുള്ളതാണ് സംസാരശേഷി. മനുഷ്യനോട് സംവദിക്കാൻ അല്ലാഹു തെരഞ്ഞെടുത്ത മാധ്യമവും സംസാരമാണ്. വാക്കുകളുടെ നാഥൻ അല്ലാഹുവാണെന്നും, ഏറ്റവും ഉന്നതി പ്രാപിച്ച വാക്കുകൾ അവന്റേത് മാത്രമാണെന്നും, സൃഷ്ടികളെ സംസാരം പഠിപ്പിച്ചത് അവനാണെന്നും, ഒരു സംസാരവും അവനിൽ നിന്ന് മറച്ചുവെക്കപ്പെടുന്നില്ലെന്നും, വിചാരണ സാധ്യമാകും വിധം അത് രേഖപ്പെടുത്തുന്നുവെന്നുമുള്ള വിശ്വാസത്തിൽ നിന്നാണ് ഇസ്ലാമില്‍ സംസാരത്തിലെ ധാർമികത ഉരുത്തിരിഞ്ഞു വരുന്നത്.

വാക്കുകളുടെ പ്രഹരശേഷി അപാരമാണ് എന്നതുകൊണ്ട് തന്നെ സംസാരശേഷിയുള്ള ഒരാളുടെ ഓരോ വാക്കിനും ഭൂമിയിൽ അതുണ്ടാക്കുന്ന ഫലങ്ങൾക്കനുസരിച്ച് ആഖിറത്തിൽ രക്ഷാശിക്ഷകൾ നിർണയിച്ചിട്ടുണ്ട്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മുസ്ലിമിന്റെ വാക്കുകളുടെ അളവുകോലുകൾ ഖുർആനിൽ അല്ലാഹു വ്യക്തമാക്കുന്നുമുണ്ട്. വാക്കുകളെ കുറിച്ചും സംസാരത്തെപ്പറ്റിയുമെല്ലാം ഖുർആനിൽ വന്നിട്ടുള്ള ചില പരാമർശങ്ങൾ حق ،صدق، عدل എന്നൊക്കെയാണ്. അല്ലാഹു പറയുന്നു: "ഏറ്റവും ഉയർന്നത് അല്ലാഹുവിന്റെ വചനമാണ്" (കലിമത്തുല്ലാഹി ഹിയൽ ഉൽയാ ).
അല്ലാഹുവിന്റെ വാക്കുകളെ ഭൂമിയിൽ സ്ഥാപിക്കുക എന്ന ദൗത്യം ഏറ്റെടുത്ത ഓരോ മുസ്ലിമും അല്ലാഹുവിന്റെ 'കലിമത്തി'ൽ നിന്നുകൊണ്ടാണ് ഭൂമിലോകത്തോട് സംവദിക്കുന്നത്. ഇത് മനുഷ്യ സംസാരം അല്ലാഹുവിന്റെ കലിമത്തിനോട് നീതി പുലർത്തേണ്ടതിന്റെ അനിവാര്യതയെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

മനുഷ്യന്റെ ഉയർച്ചയിലും താഴ്ചയിലും വാക്കുകൾ വഹിക്കുന്ന പങ്ക് പ്രധാനമാണ്. അഹങ്കാരത്തിന്റെ വാക്കുകൾ ഇബ്്ലീസിനെ മാനവതയുടെ ശത്രുവാക്കി. വിനയത്തിന്റെ വാക്കുകൾ ആദമിന് ഭൂമി വാസസ്ഥലമായി ലഭിക്കാൻ നിദാനമായി. ഖുർആൻ ഒരുപാട് തരം قول കൾ പ്രതിപാദിക്കുന്നു. മറ്റ് എന്തിനെയും പോലെ വാക്കുകളുടെയും അടിസ്ഥാന വിഭജനം منكرا من القول، الطيب من القول എന്നതിലാണ്.
ത്വയ്യിബ് ആയ സംസാരത്തിലേക്ക് അല്ലാഹു മുസ്ലിമിനെ ക്ഷണിക്കുകയും മുന്‍കര്‍ ആയതിൽനിന്ന് അകന്നുനിൽക്കാൻ കൽപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. വിവിധ സന്ദർഭങ്ങളിലായി ഖുർആൻ പരാമർശിക്കുന്ന قول കളുടെ ഇനങ്ങളിലൂടെ മുസ്ലിമിന്റെ വാക്കുകൾ എങ്ങനെയായിരിക്കണമെന്ന് ഖുർആൻ കൃത്യപ്പെടുത്തുന്നു.
അതിൽ പ്രധാനപ്പെട്ട നാല് 'ഖൗലുകൾ' വിശകലനം ചെയ്യാം.

ഒന്നാമത്തേത്, ഖൗലുൻ മഅ്റൂഫ് (قول معروف). കേൾവിക്കാർക്ക് തള്ളിക്കളയാൻ കഴിയാത്ത വിധത്തിലുള്ള മാന്യമായ സംസാരത്തെയാണ് ഖൗലുൻ മഅ്റൂഫ് എന്ന് പറയുന്നത് . ഇത് കേൾക്കുന്ന വ്യക്തി, പറഞ്ഞ ആൾക്കു വേണ്ടി പ്രാർഥിക്കുകയോ നല്ല വാക്കുകൾകൊണ്ട് പ്രതികരിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നു. അന്യരോട് ഈ വിധത്തിൽ സംസാരിക്കാനാണ് പ്രവാചക പത്നിമാരോട് അല്ലാഹു നിർദേശിച്ചത്. വിധവകളായ സ്ത്രീകളോട്, അഗതികളോട്, അടുത്ത കുടുംബക്കാരോട്…. ഇങ്ങനെ പലരോടുമുള്ള സംസാരത്തെ ഖൗലുൻ മഅ്റൂഫിനോട് അല്ലാഹു ചേർത്തുപറയുന്നു. സംസാരം സ്ഥലകാല സന്ദർഭങ്ങളെ പരിഗണിച്ചുള്ളതും കേൾവിക്കാരനെ മനസ്സിലാക്കിക്കൊണ്ടുള്ളതുമാവണം.
അവിവേകികളോടുള്ള സംസാരം സലാം എന്നതിൽ ഒതുക്കാനും കളിതമാശകൾ മാത്രം പറയുന്നിടത്തുനിന്ന് ഒഴിഞ്ഞു മാറിനിൽക്കാനും, അനാവശ്യ തർക്കങ്ങളിൽ ഏർപ്പെടുന്ന ആളുകളിൽനിന്ന് വിട്ടുനിൽക്കാനും, മാതാപിതാക്കളോട് മനസ്സ് വേദനിപ്പിക്കും വിധം സംസാരിക്കാതിരിക്കാനും തുടങ്ങി, ഒട്ടനവധി നിർദേശങ്ങൾ ഇസ്ലാം പഠിപ്പിക്കുന്നു.

രണ്ടാമത്തേത്, ഖൗലുൻ സദീദ് (قول سديد). അഥവാ നേരായ, വ്യക്തമായ, സംശയങ്ങൾക്ക് ഇടയില്ലാത്ത വിധം പഴുതടച്ച സംസാരം. അല്ലാഹു തഖ് വയോട് ചേർത്താണ് ഇത് പരാമർശിക്കുന്നത് (33: 70). അഥവാ അല്ലാഹുവിനെക്കുറിച്ചും അവന്റെ വിധിവിലക്കുകളെക്കുറിച്ചും സൂക്ഷ്മതാ ബോധം ഉണ്ടാവുക എന്നത് ഒരാളുടെ സംസാരം നേരെയാവുന്നതിനോട് വളരെയേറെ ബന്ധപ്പെട്ടുകിടക്കുന്നു. അവ്യക്തത ഉണ്ടാക്കുന്നതും, ആളുകളെ പ്രീതിപ്പെടുത്താൻ വേണ്ടിയുള്ളതും, അല്ലെങ്കിൽ ആരെയോ ഭയപ്പെട്ടുകൊണ്ടുള്ളതുമായ സംസാരങ്ങൾ തഖ് വയുടെ കുറവിലേക്കാണ് വിരൽ ചൂണ്ടുന്നത്. മറ്റെന്തിനെക്കാളും അല്ലാഹുവിനെ ഭയമുള്ള ഒരു വ്യക്തി, പറയേണ്ടത് പറയേണ്ടിടത്ത് പറയുക എന്ന ഇസ്ലാമിക ധർമം പാലിച്ചിരിക്കും. തന്റെ സംസാരങ്ങളെല്ലാം അല്ലാഹു കേൾക്കുന്നു എന്നും അത് രേഖപ്പെടുത്തുന്നു എന്നും ബോധ്യമുള്ള മുസ്ലിം കള്ള സംസാരങ്ങളിൽനിന്ന് വിട്ടുനിൽക്കുന്നു. ഈ ബോധ്യത്തിൽ പിഴവ് ഉണ്ടാവുമ്പോൾ അവന്റെ വാക്കുകള്‍ സദീദ് (നേരെ ചൊവ്വെ ) അല്ലാതായിത്തീരുന്നു. ചുരുക്കത്തിൽ, സംസാരം സദീദ് ആവാനുള്ള ഏറ്റവും ആദ്യത്തെ ഉപാധി, മനസ്സിൽ അല്ലാഹുവിലുള്ള വിശ്വാസവും ഭയവും ഉറപ്പിക്കുക എന്നതാകുന്നു.

മൂന്നാമത്തേതാണ്, ഖൗലുൻ ലയ്യിൻ (قول لين). സോഫ്റ്റായ സംസാരം, മൃദുഭാഷണം. അതൊരിക്കലും വിശ്വാസത്തെ അടിയറ വെക്കുന്നതോ സത്യത്തെ വളച്ചൊടിക്കുന്നതോ അല്ല. മാന്യമായ രീതിയിൽ സത്യത്തെ സത്യമായി അവതരിപ്പിക്കുക എന്നത് മഹത്തായ കർത്തവ്യമാണ്. ലോകം കണ്ട ഏറ്റവും സ്വേച്ഛാധിപതിയായ ഫിർഔന്റെ മുന്നിലേക്ക് മൂസാ നബി(അ)യെ അല്ലാഹു പറഞ്ഞയക്കുമ്പോൾ സഹോദരനായ ഹാറൂൻ (അ) യെ മൂസാനബി സഹചാരിയായി ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ട്. "എന്റെ സഹോദരൻ എന്നെക്കാൾ വാചാലനാകുന്നു. അദ്ദേഹത്തെ എന്നോടൊപ്പം സഹായിയായി നിയോഗിക്കണം" (28: 3). ഇവിടെ ഹാറൂൻ (അ)യുടെ സവിശേഷതയായി മൂസാ (അ) പറയുന്നത് 'എന്നെക്കാൾ വാചാലൻ' എന്നാണ്. അഥവാ വാക്കുകളുടെ ശക്തിയെക്കുറിച്ച് അദ്ദേഹത്തിന് കൃത്യമായ ബോധ്യമുണ്ടായിരുന്നു എന്ന് വ്യക്തം.

നാലാമത്തേത്, 'അഹ്സനു ഖൗൽ' (احسن قول) എന്നതാണ്‌. ഏറ്റവും നൻമ നിറഞ്ഞ വാക്യം. മുസ്ലിമിന്റെ മുഖമുദ്രയായ ഇഹ്സാൻ എന്നത് വാക്കുകളിലും അതിന്റെ ഏറ്റവും ഉത്തമ രീതിയിൽ പ്രതിഫലിപ്പിക്കാൻ അല്ലാഹു കല്പിക്കുന്നു. ഏറ്റവും നല്ലതായ സംസാരം അല്ലാഹുവിന്റെതാണ് എന്ന് പറഞ്ഞു വെക്കുന്ന ഖുർആൻ സംസാരത്തിൽ മാത്രമല്ല, അഭിവാദ്യങ്ങളിൽ പോലും അഹ്സൻ ആവാൻ മനുഷ്യരോട് ആവശ്യപ്പെടുന്നു. ചീത്തയായതിനെ അഹ്സൻ ആയതുകൊണ്ട് പ്രതിരോധിക്കാനാണ് ഖുർആന്റെ മറ്റൊരു കല്പന. അതായത്, സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങുന്ന ഒരു വിശ്വാസി, താൻ പറയാൻ പോകുന്ന കാര്യത്തെ അവന് സാധ്യമാകുന്നതിൽ ഏറ്റവും മികച്ച രീതിയിൽ, അല്ലാഹുവിന്റെ കലിമത്തിനോട് ഏറ്റവും നീതിപുലർത്തുന്ന രീതിയിൽ ആവിഷ്കരിക്കേണ്ടതുണ്ട്.
പറയാൻ കഴിയുന്നതിൽ ഏറ്റവും നല്ലത് പറയുക എന്നതു മാത്രമല്ല, കേൾക്കുന്നതിൽ ഏറ്റവും നല്ലത് പിന്തുടരുക എന്നതും ഖുർആൻ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. l

'പുണ്യാത്മാക്കളുടെ വഴിയാണ് ധ്യാനം' -യഹ്‌യബ്‌നു മുആദ്.

ജീവിതം ധ്യാനമാവണം. അപ്പോഴാണ് ഉള്ളകം വിശുദ്ധിയിലേക്ക് ചിറകുകള്‍ വിടര്‍ത്തുന്നത്. ആസക്തികള്‍ വെടിഞ്ഞ്, സംസ്‌കരണ ലക്ഷ്യത്തോടെ ദൈവത്തിലും ദൂതനിലും മാത്രം ശ്രദ്ധ ഏകാഗ്രമാക്കലാണ് ധ്യാനം. ആത്മാര്‍ഥത, ജാഗ്രത, അഭിലാഷം, നന്മേഛ എന്നിവ ധ്യാനത്തെ കൃത്യതയുള്ളതാക്കുന്നു. ഒരു മുസ്‌ലിമിന് ദൈവമാണ് എല്ലാമെല്ലാം. തുടര്‍ന്ന്, പ്രവാചകന്‍ മുഹമ്മദും. ഉള്‍ബോധം ധ്യാനാത്മകമായി ചെന്നുചേരേണ്ട ഇടങ്ങളാണ് ദൈവവും ദൂതനും. ധ്യാനം ഉദ്ദേശിക്കുന്ന വ്യക്തി ദൈവിക ചിന്തയില്‍ മുഴുകണമെന്ന് ഒരു ജ്ഞാനി മൊഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ധ്യാനത്തിന് വ്യത്യസ്ത പദങ്ങള്‍ അറബി ഭാഷയിലുണ്ട്. ഖല്‍വത്ത് അവയിലൊന്നാണ്. ഒഴിഞ്ഞിരിക്കലെന്നാണ് അതിനര്‍ഥം. ഉണര്‍വോടെ ദൈവത്തെ അറിയാനുള്ള ശ്രമമാണത്. മറ്റൊരു പദമാണ് ഫിക്ർ. പൊരുളുകള്‍ വിചിന്തനം ചെയ്ത് ദൈവത്തിലേക്കടുക്കുന്ന പ്രക്രിയയാണത്. വേറൊരു പദമാണ് അക്ഫ്. ഒരു കാര്യത്തെ അനിവാര്യമാക്കുകയെന്നാണ് അതിനര്‍ഥം. അക്ഫില്‍നിന്ന് നിഷ്പന്നമായ പദമാണ് ഇഅ്തികാഫ്. ആരാധനകളിലൂടെ ദൈവസാമീപ്യം കരസ്ഥമാക്കാന്‍ ദൈവഭവനങ്ങളില്‍ ഭജനമിരിക്കലാണ് ഇഅ്തികാഫ്.

ധ്യാനത്തിന്റെ പ്രതലത്തിലായിരുന്നു പ്രവാചകന്റെ ജീവിതം. ആധ്യാത്മികത ഇഷ്ടപ്പെട്ടവര്‍ വര്‍ഷംതോറും നിശ്ചിത കാലം ധ്യാനനിരതരാവല്‍ അറബികളുടെ രീതിയായിരുന്നു. തഹന്നുസ് എന്നാണ് അതിനെയവര്‍ വിളിച്ചത്. നൂര്‍ പര്‍വതത്തിലെ ഹിറാ ഗുഹയായിരുന്നു ധ്യാനത്തിന് പ്രവാചകന്‍ തെരഞ്ഞെടുത്ത സ്ഥലം. എല്ലാ വര്‍ഷവും റമദാനില്‍ പ്രവാചകന്‍ ഹിറയില്‍ കൃത്യമായി ധ്യാനമിരുന്നു. പരമമായ സത്യത്തെ കണ്ടെത്താനായിരുന്നു അത്. അങ്ങനെയൊരു നാളിലാണ് ജിബ്‌രീല്‍ മാലാഖ ദിവ്യവെളിച്ചവുമായി പ്രവാചകന് മുന്നില്‍ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നത്. അതോടെ, ഹിറയിലെ ധ്യാനം പ്രവാചകന്‍ ഉപേക്ഷിച്ചുവെങ്കിലും, ചിന്താ സപര്യയും ദൈവിക ഭവനങ്ങളിലെ ധ്യാനവും നിലനിര്‍ത്തിപ്പോന്നു. വിശിഷ്യാ, റമദാന്‍ മാസത്തിന്റെ ഒടുവില്‍ പള്ളികളില്‍ ധ്യാനമിരിക്കുന്നത് പ്രവാചകന്‍ പതിവാക്കി.
മുസ്‌ലിമിന് ജീവിതം മുഴുവനും ധ്യാനമാണ്. എങ്കിലും, മൂന്ന് കാര്യങ്ങള്‍ക്ക് ധ്യാനത്തിന്റെ അത്യഗാധമായ സ്പര്‍ശമുണ്ട്. പാരായണം, ചിന്ത, ആരാധന എന്നിവയാണവ. മൂന്നിനും ഇസ്‌ലാമില്‍ നിര്‍ണിതമായ സ്ഥാനമുണ്ട്. ജാഗ്രതയോടെ അവ നിര്‍വഹിക്കുമ്പോഴാണ് അവ ധ്യാനമാവുന്നത്; ഒപ്പം ധ്യാനത്തിന്റെ നനവുള്ള സാത്വിക ജീവിതം സാധ്യമാവുന്നതും.

പാരായണത്തിന്റെ വഴി

വിശുദ്ധ വേദത്തിന്റെയും തിരുചര്യയുടെയും പാരായണം ധ്യാനമാണ്. വേദ പാരായണത്തിന് പ്രവാചകന്റെ മാതൃകയും സവിശേഷ രീതിയും തന്നെയുണ്ട്. വളരെ മനോഹരമായും സ്ഫുടതയോടും കൂടിയായിരുന്നു തിരുമേനിയുടെ പാരായണം. വിശുദ്ധ വേദം പറയുന്നു: ''വേദം നിര്‍ത്തി നിര്‍ത്തി സാവധാനം ഓതുക''(അല്‍മുസ്സമ്മില്‍ 04), ''നാം വേദം നല്‍കിയവര്‍ ആരോ, അവരത് യഥാവിധി പാരായണം ചെയ്യുന്നു''(അല്‍ ബഖറ 121). വേദ പാരായണം എങ്ങനെയാവണമെന്ന് ഇമാം ഗസാലി പഠിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്: നാവിന്റെയും പ്രജ്ഞയുടെയും ചേതസ്സിന്റെയും പങ്കുചേരലാണത്; അക്ഷരങ്ങള്‍ സ്ഫുടമായും വ്യക്തമായും ഉച്ചരിക്കലാണ് നാവിന്റെ പങ്കാളിത്തം; ആശയങ്ങളുടെ വിശകലനമാണ് പ്രജ്ഞയുടെ പങ്കാളിത്തം; പ്രബുദ്ധത നേടലും വിധിവിലക്കുകളോടുള്ള പ്രതികരണവുമാണ് ചേതസ്സിന്റെ പങ്കാളിത്തം. വേദത്തിന്റെ ആധികാരിക ഭാഗവും പൂരണവുമാണ് തിരുചര്യ. സവിശേഷമായ രീതിയില്ലെങ്കിലും തിരുചര്യയുടെ പാരായണത്തിന്റെ പ്രാധാന്യം ഒട്ടും കുറവല്ല.
പാരായണത്തിലൂടെ അതീന്ദ്രിയ ബോധമാണ് സാധകന്‍ സ്വായത്തമാക്കുന്നത്. ആദര്‍ശ മൂല്യങ്ങളും വൈയക്തിക ഗുണങ്ങളും സാമൂഹിക നന്മകളും ഹൃദയത്തില്‍ വളര്‍ത്താന്‍ പാരായണത്തിലൂടെ കഴിയുന്നു. ദൈവത്തിന്റെ ആശയങ്ങളാണ് വിശുദ്ധ വേദം. ദൂതന്റെ വാക്കും പ്രവൃത്തിയുമാണ് തിരുചര്യ. അവ പാരായണം ചെയ്യുമ്പോള്‍, ദൈവവും ദൂതനും നേരിട്ട് സംവദിക്കുന്ന പ്രതീതി അനുഭവപ്പെടും. രക്ഷിതാവായ ദൈവത്തിന്റെയും വഴികാട്ടിയായ ദൂതന്റെയും സംസാരത്തെക്കാള്‍ മികച്ചതായി മറ്റെന്തുണ്ട്? അവരുടെ സംസാരത്തില്‍ കല്‍പന, വിലക്ക്, ഉപദേശം, വാഗ്ദാനം, താക്കീത്, സാന്ത്വനം എന്നിങ്ങനെ പലതുമുണ്ട്. തലോടലുണ്ട്. കൂടാതെ സ്വര്‍ഗം, നരകം, മനുഷ്യന്‍, പ്രപഞ്ചം, ജീവിതം, മരണം തുടങ്ങി എത്രയെത്ര യാഥാര്‍ഥ്യങ്ങളാണ് വേദത്തിലും ചര്യയിലും കടന്നുവരുന്നത്.

പൂര്‍വ സൂരികള്‍ പാരായണമാകുന്ന ധ്യാനത്തില്‍ നിമഗ്നരായി. പാരായണത്തോടൊപ്പം ചിന്തയും മനനവും അവര്‍ ശീലിച്ചു. ചിന്തയും മനനവുമില്ലാത്ത വേദ പാരായണം വ്യര്‍ഥമാണെന്ന് ഇമാം അലി പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ഒരു സൂക്തംതന്നെ പല ദിവസം പാരായണം ചെയ്യാറുണ്ടായിരുന്നു അബൂ സുലൈമാനുദ്ദുറാനി. അതിനെ സംബന്ധിച്ച ചിന്തയില്‍നിന്ന് വിരമിച്ച ശേഷമാണ് മറ്റു സൂക്തങ്ങളിലേക്ക് അദ്ദേഹം പ്രവേശിക്കുക. ചിന്തക്കും പ്രയോഗത്തിനും പ്രാധാന്യം നല്‍കിയതിനാല്‍ ഒന്നാം ഉത്തരാധികാരി അബൂബക്ർ അല്‍ ബഖറ അധ്യായം പഠിക്കാന്‍ മാത്രം എട്ടു വര്‍ഷം എടുക്കുകയുണ്ടായെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു.

ചിന്തയുടെ വഴി

ധ്യാനത്തിന്റെ മറ്റൊരു വഴിയാണ് ചിന്ത. ചിന്തക്ക് നിരന്തര പ്രചോദനമാണ് ഇസ്‌ലാം നല്‍കുന്നത്. ചിന്താരഹിതമായ ജീവിതം പൊള്ളയാണ്. വിശുദ്ധ വേദം പറയുന്നു: ''ഇഹലോക ജീവിതം കളിയും തമാശയുമല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമല്ല. സൂക്ഷ്മത പുലര്‍ത്തുന്നവര്‍ക്ക് പരലോകമാണ് ഉത്തമം. നിങ്ങള്‍ ചിന്തിക്കുന്നില്ലേ'' (അല്‍ അന്‍ആം 32). ചിന്തക്ക് വ്യത്യസ്തമായ പദങ്ങള്‍ ഇസ്‌ലാം പ്രയോഗിച്ചിട്ടുണ്ട്. തഫക്കുര്‍, തദബ്ബുര്‍, തഅഖുല്‍ തുടങ്ങിയവ അവയില്‍ ചിലതാണ്. തെളിവുകള്‍ വിശകലനം ചെയ്ത് ബുദ്ധി ഒരു നിഗമനത്തില്‍ എത്തിച്ചേരലാണ് തഫക്കുര്‍. അന്തിമ ഫലത്തെ മുന്‍നിര്‍ത്തി ആഴത്തിലുള്ള വിശകലനമാണ് തദബ്ബുര്‍. വിശുദ്ധ വേദം, തിരുചര്യ എന്നിവയിലൂന്നി ധിഷണ നടത്തുന്ന സഞ്ചാരമാണ് തഅഖുല്‍.

പ്രധാനമായും മൂന്ന് കാര്യങ്ങളെ സംബന്ധിച്ച് ചിന്തിക്കാനാണ് ഇസ്‌ലാം ആവശ്യപ്പെടുന്നത്. വേദത്തെ മുന്‍നിര്‍ത്തിയുള്ള ചിന്തയാണ് ഒന്നാമത്തേത്: ''അവര്‍ വേദത്തെ സംബന്ധിച്ച് ചിന്തിക്കുന്നില്ലേ? അതല്ല, അവരുടെ ഉള്ളകങ്ങളില്‍ താഴുകളാണോ?''(മുഹമ്മദ് 24). വേദം തുറന്നിടുന്ന ചിന്താ മണ്ഡലങ്ങള്‍ വിശാലമാണ്. വേദത്തിന്റെ അമാനുഷികത ഒരു ചിന്താ വിഷയമാണ്. വേദം സമര്‍പ്പിക്കുന്ന ജീവിത പാഠങ്ങള്‍ മറ്റൊരു ചിന്താവിഷയമാണ്. ജീവിതത്തിന്റെ മുഴുവന്‍ മേഖലകളെയും അവ ചൂഴ്ന്നുനില്‍ക്കുന്നു.

സ്വത്വ സംബന്ധമായ കാര്യങ്ങളാണ് ചിന്തയുടെ രണ്ടാമത്തെ മേഖല. പ്രപഞ്ചത്തെ സംബന്ധിച്ച കാര്യങ്ങളാണ് ചിന്തയുടെ മൂന്നാമത്തെ മേഖല: ''ചക്രവാളങ്ങളിലും അവരില്‍ തന്നെയും നാം നമ്മുടെ ദൃഷ്ടാന്തങ്ങള്‍ കാണിച്ചുകൊടുക്കും''(ഫുസ്സിലത്ത് 53). വിസ്മയങ്ങളുടെ കലവറയാണ് മനുഷ്യന്‍. ആത്മീയ തലവും ശാരീരിക തലവും അവനുണ്ട്. ചേതസ്സ്, ആത്മാവ്, പ്രജ്ഞ എന്നിവ മനുഷ്യന്റെ ആത്മീയ വശങ്ങളാണ്. ശരീരം, അവയവങ്ങള്‍, അവയുടെ ധര്‍മങ്ങള്‍ എന്നിവ ശാരീരിക വശങ്ങളാണ്. ഇവയുടെയൊക്കെ യാഥാര്‍ഥ്യങ്ങള്‍ എന്താണെന്ന് ചിന്തിക്കാവുന്നതാണ്. അത്യധികം നിഗൂഢമായ പല രഹസ്യങ്ങളും അവയില്‍ ഒളിഞ്ഞിരിപ്പുണ്ട്. പഞ്ചേന്ദ്രിയങ്ങളുടെ പ്രവര്‍ത്തനം, ചിന്താപ്രക്രിയ, ഓര്‍മ, ഉറക്കം, സ്വപ്നം അങ്ങനെ പല പല കാര്യങ്ങള്‍. പ്രപഞ്ചത്തില്‍ നിരവധി അത്ഭുതങ്ങളാണ് വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്നത്. ദിനരാത്രങ്ങള്‍, അവയുടെ മാറ്റം, കത്തിജ്ജ്വലിക്കുന്ന സൂര്യന്‍, നിലാവ് പൊഴിക്കുന്ന ചന്ദ്രന്‍, മിന്നിത്തിളങ്ങുന്ന നക്ഷത്രങ്ങള്‍, കാടുകള്‍, മൃഗങ്ങള്‍, സസ്യങ്ങള്‍, ജന്തുക്കള്‍, അരുവികള്‍, തോടുകള്‍, തോട്ടങ്ങള്‍, പുഴകള്‍, സമുദ്രങ്ങള്‍……. അങ്ങനെ എത്രയധികം ചിന്താവിഷയങ്ങളാണ് നമുക്ക് ചുറ്റുമുള്ളത്. ദൈവത്തിന്റെ വിരുതുകളല്ലാതെ മറ്റെന്താണ് ഇവയൊക്കെ: ''നിന്നും ഇരുന്നും കിടന്നും ധ്യാനനിരതരാണവര്‍. ആകാശഭൂമികളുടെ സൃഷ്ടിപ്പിനെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുന്നവരും. അവര്‍ സ്വയം പറയും: ഞങ്ങളുടെ നാഥാ, നീ ഇതൊന്നും വെറുതെ സൃഷ്ടിച്ചതല്ല. നീ എത്ര പരിശുദ്ധന്‍! അതിനാല്‍, ഞങ്ങള നരകശിക്ഷയില്‍നിന്ന് കാത്തുരക്ഷിച്ചാലും''(ആലു ഇംറാന്‍ 191).

ആരാധനയുടെ വഴി

ആരാധനകള്‍ മുഴുവന്‍ ധ്യാനമാണ്. നമസ്‌കാരവും നോമ്പും ദാനധര്‍മവും മക്കാ തീര്‍ഥാടനവും പ്രാര്‍ഥനയും മന്ത്രങ്ങളും ധ്യാനത്തിന്റെ വിവിധ രൂപങ്ങളാണ്. ദൈവത്തെയും ദൂതനെയും ആത്മാവിലേക്ക് സ്വാംശീകരിക്കാന്‍ സഹായകമാണ് അവ. ശ്രേഷ്ഠകരമായ ആരാധനയാണ് നമസ്‌കാരം. ദൈവവുമായുള്ള നേര്‍ക്കുനേരെയുള്ള സംസാരമാണത്. നമസ്‌കാരത്തില്‍ ധ്യാനവിശുദ്ധി പുലര്‍ത്തണം. നമസ്‌കാരത്തിനുശേഷം വരുന്ന നിര്‍ബന്ധ ആരാധനയാണ് ദാനധര്‍മം. ഒരു വര്‍ഷം നിശ്ചിത ധനം കൈവശം വന്നാല്‍ അതില്‍നിന്ന് നിര്‍ബന്ധമായും നിശ്ചിത ശതമാനം ദാനധര്‍മം ചെയ്യണം. ഐഛികമായി ഒരാള്‍ക്ക് എത്ര വേണമെങ്കിലും ദാനം ചെയ്യാം. അന്ത്യദിനത്തില്‍ വിശ്വാസി അവന്റെ ദാനധര്‍മത്തിന്റെ തണലിലായിരിക്കും. ദൈവത്തോടുള്ള ഇഴയടുപ്പമാണ് നോമ്പിലൂടെ സാധ്യമാവുന്നത്. സ്വര്‍ഗത്തിലെ റയ്യാനെന്ന കവാടം നോമ്പുകാര്‍ക്കു വേണ്ടി മാത്രമുള്ളതാണ്. ബോധവും സമ്പത്തും ആരോഗ്യവും ഉള്ളവര്‍ക്ക് തീര്‍ഥാടനം നിര്‍ബന്ധമാണ്. തീര്‍ഥാടനത്തില്‍ ഏര്‍പ്പെടുമ്പോള്‍, ദീര്‍ഘമായ സമയം ദൈവത്തിന്റെ സാന്നിധ്യം അനുഭവിക്കുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. l

ഏഴ് അറബി അക്ഷരങ്ങളുള്ള ബിസ്മില്ലാഹ് എന്ന പ്രയോഗം വലിയ അർഥതലങ്ങൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്നു. ഒരു ദിവസം പല തവണ ഒരു മുസ്ലിം ഇത് ആവർത്തിച്ച് ഉച്ചരിക്കുന്നുണ്ടല്ലോ. ബിസ്മില്ലാഹിർറഹ്മാനിർറഹീം ഖുർആനിലെ ആദ്യ വചനമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നുണ്ട്. ഒന്നൊഴികെ എല്ലാ അധ്യായങ്ങളുടെയും തുടക്ക വചനവും ഇതുതന്നെ.

മലക്ക് ജിബ്‌രീൽ നബിയുടെ അടുക്കൽ വന്ന് ബിസ്മില്ലാഹ് … എന്ന് ഉരുവിടുമ്പോൾ ഒരു പുതിയ അധ്യായം തുടങ്ങാൻ പോകുന്നു എന്ന് തിരുദൂതർ (സ) മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നു (അബൂ ദാവൂദ്).

ഒരു സ്വഹാബി പറയുന്നു: "ഞങ്ങൾ തിരുദൂതരുടെ സദസ്സിൽ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു. അപ്പോൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖത്ത് ഒരു ഭാവപ്പകർച്ച ഞങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചു. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് അദ്ദേഹം ചിരിക്കുന്നത് കണ്ടു. ഈ ചിരിയുടെ കാരണം തിരക്കിയപ്പോൾ റസൂൽ തിരുമേനി ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: ഒരു പുതിയ അധ്യായം അവതരിച്ചു കിട്ടിയിരിക്കുന്നു. പിന്നീട് അദ്ദേഹം 'ബിസ്മില്ലാഹിർറഹ്മാനിർറഹീം' എന്നോതി. തുടർന്ന് അൽ കൗസർ എന്ന ഖുർആനിലെ ഏറ്റവും ചെറിയ അധ്യായം പാരായണം ചെയ്ത് കേൾപ്പിച്ചു" (അബൂ ദാവൂദ്).

ബിസ്മില്ലാ എന്ന വാക്കിന് മുൻകാല പ്രവാചകന്മാരും പ്രാധാന്യവും പ്രാമുഖ്യവും കൽപിച്ചിരുന്നു. ഹസ്റത്ത് നൂഹ് (അ) 950 വർഷം തന്റെ ജനതയ്ക്ക് ഇസ്ലാം പ്രബോധനം ചെയ്തു. ആ ജനത പക്ഷേ, അദ്ദേഹത്തെ ധിക്കരിച്ചു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ വാക്കുകൾ ശ്രദ്ധിച്ചില്ല. ഒടുവിൽ മഹാ പ്രളയമുണ്ടായി. തന്നിൽ വിശ്വസിച്ച ചെറു സംഘത്തെയും കൂട്ടി നൂഹ് താൻ നിർമിച്ച കപ്പലിൽ കയറി. തന്റെ കൂടെയുള്ളവരോട് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞതായി ഖുർആൻ ഉദ്ധരിക്കുന്നു: "നിങ്ങളതില്‍ കയറിക്കൊള്ളുക. അതിന്റെ ഓട്ടവും നിര്‍ത്തവും അല്ലാഹുവിന്റെ പേരിലാകുന്നു" (ഹൂദ് 41).

സുലൈമാൻ നബിക്ക് ഹുദ്ഹുദ് പക്ഷി വന്ന് നൽകിയ വൃത്താന്തം ഇങ്ങനെ: ഞാൻ ഇവിടം വിട്ട് ഒരു നാട്ടിൽ പോയി. ഒരു രാജ്ഞിയാണ് ആ നാട് ഭരിക്കുന്നത്. അത്ഭുതം തന്നെ, അവരും അവരുടെ ജനതയും സൂര്യനെയാണ് ആരാധിക്കുന്നത്. അവർക്ക് സുലൈമാൻ നബി എഴുതിയ കത്തിൽ ബിസ്മില്ലാഹി…എന്നുണ്ടായിരുന്നു. കത്ത് കിട്ടിയപ്പോൾ ശേബ രാജ്ഞി തന്റെ ദർബാർ വിളിച്ചിട്ടിങ്ങനെ അറിയിച്ചു:
"ഹേ പ്രമുഖന്‍മാരേ, എനിക്കിതാ മാന്യമായ ഒരു എഴുത്ത് നല്‍കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അത് സുലൈമാന്റെ പക്കല്‍നിന്നുള്ളതാണ്‌. ആ കത്തിൽ 'ബിസ്മില്ലാഹിർറഹ്മാനിർറഹീം' (പരമ കാരുണികനും കരുണ ചൊരിയുന്നവനുമായ അല്ലാഹുവിന്റെ നാമത്തില്‍) എന്നാണുള്ളത്" (അന്നംല് 29, 30).

ബിസ്മില്ലാ ഒരു വിപ്ലവ വചനമാണ്. ഏതൊരു സൽക്കാര്യവും ബിസ്മി കൊണ്ട് തുടങ്ങണമെന്ന് പ്രവാചകൻ തിരുമേനി പഠിപ്പിച്ചു. വാതിൽ അടക്കുമ്പോഴും വിളക്കണക്കുമ്പോഴും വെള്ളപ്പാത്രം മൂടിവെക്കുമ്പോഴും എല്ലാം ബിസ്മില്ലാഹ് ഉച്ചരിക്കണമെന്ന് പ്രവാചക വചനങ്ങളിൽ വന്നിട്ടുണ്ട്. ഖുർആൻ വാനലോകത്ത് നിന്നിറങ്ങിയപ്പോഴും അല്ലാഹുവിന്റെ നാമത്തിലായിരുന്നു ആദ്യ വാക്യം. ഇഖ്റഅ് ബിസ്മി റബ്ബികല്ലദീ ഖലഖ് (സൃഷ്ടിച്ചവനായ നിന്റെ നാഥന്റെ നാമത്തിൽ വായിക്കുക) എന്നായിരുന്നു ആ ആരംഭ സൂക്തം. ഇബാദത്തുകളിൽ പലതും ബിസ്മി കൊണ്ടാണ് തുടങ്ങേണ്ടത്. നമസ്കാരത്തിന് അംഗസ്നാനം ചെയ്യുമ്പോൾ ബിസ്മികൊണ്ട് തുടങ്ങണം. മൃഗബലി ഇസ്ലാമിൽ ഏറെ പുണ്യമുള്ളതാണ്. അത് നിർവഹിക്കുമ്പോഴും ബിസ്മില്ലാഹ് എന്ന് ചൊല്ലണം. "ഉപജീവനത്തിനായി അല്ലാഹു അവര്‍ക്ക് നല്‍കിയിട്ടുള്ള കന്നുകാലികളെ അവന്റെ നാമം ഉച്ചരിച്ചുകൊണ്ട് അവര്‍ അറുക്കേണ്ടതിനു വേണ്ടിയത്രെ അത്‌" (അൽ ഹജ്ജ് 34).

തിരുമേനി(സ) യുദ്ധത്തിന് പോകുന്ന പട്ടാളക്കാരോട് ഇങ്ങനെ പറയാറുണ്ടായിരുന്നു: "ഉഗ്സൂ ബിസ്മില്ലാഹ് !" അല്ലാഹുവിന്റെ നാമത്തിൽ യുദ്ധക്കളത്തിലേക്ക് കാലെടുത്തുവെക്കുക (അബൂ ദാവൂദ്). പ്രഭാതത്തിലും പ്രദോഷത്തിലുമുള്ള മിക്ക പ്രാർഥനകളും ബിസ്മില്ലാഹ് കൊണ്ടാണ് തുടങ്ങുന്നത്. ഉറങ്ങാൻ കിടക്കുമ്പോൾ, ഭക്ഷണം കഴിക്കുമ്പോൾ, വാഹനം കയറുമ്പോൾ, പള്ളിയിലേക്ക് പുറപ്പെടുമ്പോൾ തുടങ്ങി പല സന്ദർഭങ്ങളിലും ബിസ്മില്ലാ കൊണ്ടുള്ള പ്രാർഥനകൾക്ക് വലിയ പ്രാധാന്യമുണ്ട്.

ബിസ്മില്ലാഹ് മനോഗതികളെ മാറ്റിമറിക്കും.

ത്വാഇഫ് യാത്രയിൽ നബിതിരുമേനിക്കുണ്ടായ ഒരു അനുഭവം ചരിത്ര ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ കാണാം. അഭയം തേടി ചെന്ന പ്രവാചകനെ അന്നാട്ടുകാർ കല്ലെറിഞ്ഞോടിച്ചു. അദ്ദേഹം ഒരു ഈത്തപ്പന തോട്ടത്തിൽ അഭയം തേടി. നാട്ടുമൂപ്പന്മാരായ ഉത്ബത്തിന്റെയും ശൈബത്തിന്റെയും തോട്ടമായിരുന്നു അത്. അവർ പ്രവാചകന്റെ എതിർ പക്ഷക്കാരെങ്കിലും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ദൈന്യാവസ്ഥ കണ്ട് അലിവ് തോന്നി, വേലക്കാരൻ ഉദാസിനെ വിളിച്ച് കുറച്ച് മുന്തിരി കൊണ്ടുപോയി കൊടുക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു. ഭൃത്യൻ മുന്തിരി പ്രവാചകന്റെ മുന്നിൽ എത്തിച്ചു. ശാരീരിക പ്രയാസമുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും അവിടുന്ന് എഴുന്നേറ്റ് ബിസ്മില്ലാ എന്ന് മൊഴിഞ്ഞു മുന്തിരിയിലേക്ക് കൈനീട്ടി. ബിസ്മില്ലാ എന്ന് കേട്ടപ്പോൾ ഉദാസ് അത്ഭുതപ്പെട്ടു. അയാൾ പ്രവാചകനെ തന്നെ നോക്കി. താങ്കൾ ഉച്ചരിച്ച ആ വാക്യം ഈ നാട്ടുകാർ പറയാറില്ലല്ലോ എന്ന് അവൻ പറഞ്ഞു. പ്രവാചകൻ ചോദിച്ചു: നീ ആരാണ്? അവൻ പറഞ്ഞു: ഞാൻ ഒരു ക്രിസ്ത്യാനി. നീനവക്കാരനാണ്!

അപ്പോൾ നീ മഹാനായ യൂനുസുബ്നു മത്തായുടെ നാട്ടുകാരനാണോ?!
താങ്കൾക്കിതെങ്ങനെ അറിയാം? അയാൾ ആരാണ്, എങ്ങനെയുള്ളവനാണ് എന്ന് താങ്കൾക്ക് അറിയാമോ?!

തിരുനബി പറഞ്ഞു: "അതെന്റെ സഹോദരനാണ്. ഞാൻ പ്രവാചകനാണ്, അദ്ദേഹവും പ്രവാചകനാണ്." ഇത്രയും കേട്ടപ്പോൾ ഉദാസ് ഓടി വന്ന് തിരുനബിയുടെ തിരുനെറ്റിയിൽ ചുംബിച്ചു. ഈ രംഗം കണ്ടുകൊണ്ട് നിൽക്കുകയായിരുന്നു ഉത്ബത്തും ശൈബത്തും. ഉദാസ് മടങ്ങിവന്നപ്പോൾ അവർ ചോദിച്ചു: നീയിത് എന്ത് ചെയ്യുകയായിരുന്നു? അവൻ പറഞ്ഞു: "ഈ ഭൂമിലോകത്ത് ഇതുപോലൊരു വ്യക്തിയില്ല. ഇത്തരം പകിട്ടാർന്ന ഒരു വ്യക്തിത്വം വേറെയുണ്ടാവില്ല. എന്നോടദ്ദേഹം പറഞ്ഞ പോലെയുള്ള കാര്യങ്ങൾ ഒരു പ്രവാചകനല്ലാതെ പറയുകയില്ല" (സീറത്ത് ഇബ്നു ഹിശാം).
ഒരു ബിസ്മില്ലാഹിയാണ് ഈ ഭൃത്യന്റെ മനം മാറ്റിയത്.

മനുഷ്യൻ കർമങ്ങൾ അനുഷ്ഠിക്കുന്നുവെന്നേയുള്ളൂ. അവയെല്ലാം വിജയതീരത്തെത്താൻ ദൈവാനുഗ്രഹം വേണം. അതിനാലാണ് ഏത് സത്കർമവും ആരംഭിക്കും മുമ്പ് അല്ലാഹുവിന്റെ ഉതവി തേടുന്നത്. മാത്രമല്ല, ബിസ്മി ചൊല്ലി ഒരു വിശ്വാസിക്ക് തിന്മ ചെയ്യാനുമാവില്ല. ഒരു പ്രവൃത്തി ചെയ്യുന്നതിന് മുമ്പ് അവൻ ഒരു നിമിഷം ചിന്തിക്കും. അങ്ങനെ നല്ലത് മാത്രം അല്ലാഹുവിന്റെ പേരിൽ ആരംഭിക്കും. ഇനി കർമങ്ങളിൽ വിജയിച്ചാൽ അത് ദൈവത്തിന്റെ ഔദാര്യം. വല്ലപ്പോഴും പരാജയപ്പെടുന്നുവെങ്കിൽ അതിൽ ക്ഷമിച്ച് തന്റെ നന്മ അതിലാണെന്ന് വിശ്വാസി ആശ്വസിക്കും. l

നോമ്പും പെരുന്നാളുമെല്ലാം വിടപറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. റമദാനിലും ജീവിതത്തിന്റെ പൂർവ സന്ദർഭങ്ങളിലും നിർവഹിച്ച കർമങ്ങളെല്ലാം റബ്ബ് സ്വീകരിച്ചിട്ടുണ്ടാകണം എന്ന് നമുക്കുറപ്പൊന്നുമില്ല. നോമ്പ് നിർബന്ധമാക്കുന്നതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് തന്നെയും ഖുർആൻ പറയുന്നത് 'നിങ്ങൾ തഖ്‌വയുള്ളവരായേക്കാം' എന്നാണ്. 'ലഅല്ല' എന്നാണ് പ്രയോഗം. സാധ്യതയെയാണത് കുറിക്കുന്നത്. ഉറപ്പിന്റെ ബലം അതിനില്ല. അല്ലാഹുവിനോട് നിരന്തരം ഖബൂലിനെ ചോദിക്കുക എന്നതു തന്നെയാണ് മാർഗം. അല്ലാഹുവിന്റെ വഴിയിലായിരിക്കുക എന്നതു തന്നെയും അവന്റെ അപാരമായ തൗഫീഖാണല്ലോ. അവൻ ഉതവിയേകിയതാണ് നമ്മുടെ സത്കർമങ്ങളെല്ലാം. അതുകൊണ്ടു തന്നെ കർമങ്ങളെ ആസ്പദിച്ചല്ല, അല്ലാഹുവിന്റെ ഔദാര്യവും റഹ്മത്തും മാത്രമാണ് നമ്മുടെ സ്വർഗ പ്രവേശനത്തിന്റെ നിദാനം.

ഹുജ്ജത്തുൽ ഇസ്‌ലാം ഇമാം ഗസാലി (റ) തന്റെ ശിഷ്യനു വേണ്ടിയെഴുതിയ 'അയ്യുഹൽ വലദ്' (പൊന്നു മോനേ) എന്ന പേരിലൊരു കൊച്ചു പുസ്തകമുണ്ട്. അതിൽ ഇമാം ഉദ്ധരിക്കുന്നൊരു വാക്യം ഇപ്രകാരമാണ്: "ഒരാൾ ഉപകാരമില്ലാത്ത കാര്യങ്ങളിൽ മുഴുകുന്നു എന്നത് അല്ലാഹു തന്റെ ആ അടിമയെ അവഗണിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നതിന്റെ അടയാളമാണ്." പരിഗണന ഏറ്റവും ആവശ്യമുള്ളവനിൽ നിന്ന് അവഗണന ഏറ്റുവാങ്ങിയവരാണോ നമ്മളെന്ന ആത്മപരിശോധനയുടെ കാലം കൂടിയാണ് നമുക്കീ റമാദാനാനന്തര കാലം. നമസ്കാരം ജമാഅത്തായി നിർവഹിക്കുന്നതിൽ (പ്രത്യേകിച്ച് സ്വുബ്ഹ് നമസ്കാരം), റവാത്തിബ് സുന്നത്തുകൾ അനുഷ്ഠിക്കുന്നതിൽ, വിശുദ്ധ ഖുർആൻ പാരായണം ചെയ്യുന്നതിൽ, ദിക്റുകളിലും പ്രാർഥനകളിലും ഏർപ്പെടുന്നതിൽ റമദാനാനന്തരം നാം എവിടെയാണുള്ളത്? ഒറ്റയടിക്ക് എല്ലാം നിലച്ച്, സ്വിയാമും ഖിയാമുമെല്ലാം ഖബൂലാകുന്നതിനെ പ്രതി യാതൊരു ആശങ്കയുമില്ലാത്ത വിധം റമദാൻ-പൂർവ കാലത്തേക്ക് തിരിച്ചുപോയവരാണോ നമ്മൾ? റമദാനിന് മുമ്പും ശേഷവുമുള്ള ജീവിതമെന്ന വിഭജനത്തെ അസാധ്യമാക്കും വിധം സ്റ്റാറ്റസ്കോ തുടരുന്നവരോ അതിലും താഴ്ന്ന പടിയിൽ സഞ്ചരിക്കുന്നവരോ ആണോ നമ്മൾ? തഖ്‌വ നമ്മൾ ആർജിച്ചിട്ടുണ്ടോ എന്നത് തന്നെയാണ് ഈ ചോദ്യങ്ങളെല്ലാം മുന്നോട്ടു വെക്കുന്നത്.

പാപങ്ങൾ പൊറുക്കപ്പെട്ടതിന്റെയും കർമങ്ങൾ സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടതിന്റെയും ലക്ഷണങ്ങൾ റമദാനിന്റെ ശേഷവും തുടരുന്ന സൂക്ഷ്മതയിലാണുള്ളത്. വലതു കൈയിൽ കർമപുസ്തകം ഏറ്റുവാങ്ങണം നമുക്ക്. സത്കർമങ്ങളുടെ കനം തൂങ്ങണം നമുക്ക്. വിചാരണയില്ലാതെ സ്വിറാത്ത് കടക്കണം നമുക്ക്. സ്വർഗീയ സുഖങ്ങളിൽ സന്തോഷിക്കണം നമുക്ക്. പാപക്കറകളില്ലാത്ത തെളിഞ്ഞ ഹൃദയവുമായി റബ്ബിനെ കണ്ടുമുട്ടണം നമുക്ക്. നന്മകളുടെ നൈരന്തര്യമാണത് ആവശ്യപ്പെടുന്നത്. അതിനെല്ലാമപ്പുറം അല്ലാഹുവിന്റെ അപാരമായ തൗഫീഖും. നാഥനോട് ചോദിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുക. അവന്റെ വഴിയിൽ ഇടർച്ചകളില്ലാതെ തുടരാൻ, അനേകം റമദാനുകളുടെ അനുഭൂതി നുകരാൻ, കർമങ്ങളുടെയും ജീവിതത്തിന്റെയും അവസാനം നന്നാകാൻ, കലിമ കൊണ്ട് മരണത്തെ പുൽകാൻ, 'ശാന്തമായ ആത്മാവേ നിന്റെ നാഥനെ തൃപ്തിപ്പെട്ടും നാഥന്റെ തൃപ്തി നേടിയും സ്വർഗത്തിൽ പ്രവേശിച്ചുകൊൾക' എന്ന സ്വർഗീയ സ്വാഗതം അനുഭവിക്കാനുമെല്ലാം ചോദിക്കുക. ജീവിതത്തിൽ ശേഷിക്കുന്ന കാലമത്രയും റബ്ബിന്റെ വഴിയിൽ നടക്കാൻ അവൻ നമ്മെ തുണക്കട്ടെ. l

April 22, 2024
റമദാന് ശേഷം
by | 2 min read

അബുദ്ദര്‍ദാഇല്‍നിന്ന്. റസൂലുല്ലാഹി (സ) അരുളി: ''നിങ്ങള്‍ സലാം പ്രചരിപ്പിക്കുവിന്‍, എന്നാല്‍ നിങ്ങള്‍ ഉന്നതിയിലെത്തും.''
മുസ് ലിംകള്‍ തമ്മിലുള്ള അഭിവാദ്യ വാക്യമായ 'സലാം' ലളിതവും ആര്‍ക്കും എളുപ്പത്തില്‍ പറയാനാകുന്നതും അര്‍ഥസമ്പുഷ്ടവുമാണ്. ''അസ്സലാമു അലൈക്കും വറഹ്മത്തുല്ലാഹി വബറകാത്തുഹു എന്ന് സലാം പറയുന്ന ഒരു ദാസന് 23 നന്മകള്‍ എഴുതപ്പെടും'' (അബൂ ദാവൂദ്).

'അസ്സലാമു അലൈക്കും' എന്ന് മാത്രം പറഞ്ഞാല്‍ പത്ത് നന്മകളും, വറഹ് മത്തുല്ലാഹി എന്ന് കൂടി ചേര്‍ത്തുപറഞ്ഞാല്‍ ഇരുപത് നന്മകളും എഴുതപ്പെടും.
'സലാം' അല്ലാഹുവിന്റെ സവിശേഷ നാമങ്ങളില്‍ പെട്ട ഒരു നാമമാണ്. 'അല്ലാഹു അതിനെ (അവന്റെ കാരുണ്യത്താല്‍) ഭൂമിയില്‍ ഇറക്കിയിരിക്കുന്നു. അതിനാല്‍ സലാമിനെ നിങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ പ്രചരിപ്പിക്കുവിന്‍' എന്ന് ആഹ്വാനം ചെയ്യുന്ന ഹദീസ് ഇബ്‌നു മസ്ഊദ്(റ) റിപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്യുന്നുണ്ട്. സലാം പ്രചരിപ്പിക്കല്‍ ഐശ്വര്യം പ്രദാനം ചെയ്യും. തിര്‍മിദി റിപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്യുന്ന ഒരു ഹദീസ്: റസൂല്‍ (സ) അനസി(റ)നോട് പറയുന്നു: ''മകനേ, നീ നിന്റെ വീട്ടുകാരുടെ അടുക്കലേക്ക് ചെല്ലുമ്പോള്‍ സലാം പറയുക, അത് നിനക്കും നിന്റെ കുടുംബത്തിനും ബറകത്തിന് കാരണമാണ്.'' വീട്ടില്‍ വലിയ ദാരിദ്ര്യമാണെന്ന് ആവലാതി പറഞ്ഞ ഒരു സ്വഹാബിക്കും മേല്‍പ്പറഞ്ഞ പ്രതിവിധിയാണ് നിര്‍ദേശിക്കുന്നത്.

സലാം പ്രചരിപ്പിക്കുന്നത് സ്‌നേഹവും ഐക്യവുമുണ്ടാകാന്‍ കാരണമാകും. അബൂ ഹുറയ്റ(റ)ല്‍നിന്ന് മുസ് ലിം റിപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്യുന്നു: ''നിങ്ങള്‍ ആരും സ്വര്‍ഗത്തില്‍ പ്രവേശിക്കുകയില്ല; നിങ്ങള്‍ സത്യവിശ്വാസികളാകാതെ, നിങ്ങള്‍ ആരും സത്യവിശ്വാസികളാവുകയില്ല; പരസ്പരം സ്‌നേഹിക്കാതെ, നിങ്ങള്‍ പ്രവര്‍ത്തിച്ചാല്‍ നിങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ പരസ്പര സ്‌നേഹമുണ്ടാകുന്ന ഒരു കാര്യം അറിയിച്ചുതരട്ടെ, നിങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ സലാം പ്രചരിപ്പിക്കുക.''
സലാം പറയുക എന്നതിനെക്കാള്‍ പ്രചരിപ്പിക്കുക എന്ന വിശാല അര്‍ഥമുള്ള പ്രയോഗമാണ് ഈ വചനങ്ങളില്‍ പൊതുവെ കാണുന്നത്. ഒരു മുസ് ലിമിന് മറ്റൊരു മുസ് ലിമിനോടുള്ള അഞ്ച് കടമകളില്‍ ഒന്നാമത്തേത് സലാം പറഞ്ഞാല്‍ അത് മടക്കലാണ്. പറഞ്ഞതിനെക്കാള്‍ ശ്രേഷ്ഠമായതുകൊണ്ട് മടക്കണമെന്ന് സൂറത്തുന്നിസാഇല്‍ അല്ലാഹു തന്നെ നിര്‍ദേശിക്കുന്നുണ്ട് (3:86).

സൃഷ്ടികളോട് എത്രമാത്രം കരുണ കാണിക്കുന്നു എന്ന് നോക്കിയാണ് സൃഷ്ടികര്‍ത്താവായ അല്ലാഹു നമ്മോട് കരുണ കാണിക്കുന്നത്. സൃഷ്ടികളുമായുള്ള ബന്ധം നന്നാകാതെ സ്രഷ്ടാവുമായുള്ള ബന്ധം നന്നാവുകയില്ല. സൃഷ്ടികളുമായുള്ള ബന്ധത്തിലെ കുറവുകളും പിഴവുകളും ആദ്യം അവര്‍ തന്നെ പൊരുത്തപ്പെട്ടു കൊടുക്കേണ്ടതുണ്ട്.

ശാന്തിയും സമാധാനവും ഐശ്വര്യവും കാരുണ്യവും പരസ്പരം ആശംസിക്കുന്നു എന്നു മാത്രമല്ല, ഇതെല്ലാം അല്ലാഹുവില്‍നിന്നുള്ളതാണ് എന്നു കൂടി ഈ അഭിവാദ്യ വാക്യം സത്യവിശ്വാസിയെ ഓര്‍മിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഏറ്റവും വലിയ പിശുക്കന്‍ സലാം പറയാന്‍ പിശുക്ക് കാണിച്ചവനാണെന്നും ഏറ്റവും വലിയ ദുര്‍ബലന്‍ ദുആ ചെയ്യാന്‍ കഴിയാതെ വരുന്നയാള്‍ ആണെന്നും ഹദീസ് വചനമുണ്ട്.
അല്ലാഹു സ്വര്‍ഗവാസികളെ നാളെ അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്നതും മലക്കുകള്‍ അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്നതും സ്വര്‍ഗവാസികള്‍ പരസ്പരം അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്നതും 'സലാം' എന്ന വചനം കൊണ്ടാണെന്ന് സൂറത്ത് യാസീന്‍ 58, അസ്സുമര്‍ 73, അൽ വാഖിഅ 26 എന്നീ വചനങ്ങളില്‍ പറയുന്നുണ്ട്.
അമ്പിയാ മുര്‍സലീങ്ങള്‍ക്ക് ധാരാളം തവണ വിശുദ്ധ ഖുര്‍ആനില്‍ 'സലാമുന്‍ അലാ' എന്ന ആശംസാ വചനം അല്ലാഹു അറിയിക്കുന്നുണ്ട്.

ശ്രേഷ്ഠവും നിര്‍ബന്ധമാക്കപ്പെട്ടതുമായ ഇസ് ലാമിക കര്‍മങ്ങളില്‍ പ്രധാനപ്പെട്ടതാണ് നമസ്‌കാരം. നമസ്‌കാരം പൂര്‍ത്തിയാക്കുന്നത് 'സലാം' പറഞ്ഞുകൊണ്ടാണ്. വലത്തോട്ടും ഇടത്തോട്ടും 'അസ്സലാമു അലൈക്കും വറഹ് മത്തുല്ലാഹ്' എന്ന് പറയുമ്പോള്‍ സകല ചരാചരങ്ങള്‍ക്കുമുള്ള ഗുണകാംക്ഷ മനസ്സില്‍ നിറയുന്നു. അത്തഹിയ്യാത്തിലും സലാം ചൊല്ലേണ്ടതുണ്ട്. 'അസ്സലാമു അലൈക അയ്യുഹന്നബിയ്യു വറഹ്മത്തുല്ലാഹി വബറകാത്തുഹു, അസ്സലാമു അലൈനാ വഅലാ ഇബാദില്ലാഹിസ്സ്വാലിഹീന്‍' എന്ന സലാം മിഅ്‌റാജ് രാത്രിയില്‍ അല്ലാഹുവും അവന്റെ റസൂലും പരസ്പരം അഭിവാദ്യം ചെയ്ത വാചകങ്ങളില്‍ പെടുന്നതാണ് എന്ന് മുഫസ്സിറുകള്‍ രേഖപ്പെടുത്തുന്നു. സത്യവിശ്വാസികളുടെ 'മിഅ്‌റാജ്' ആയ നമസ്‌കാരത്തില്‍നിന്ന് 'സലാം' പറഞ്ഞ് പിരിഞ്ഞാല്‍ ഇസ്തിഗ്ഫാര്‍ പറയുകയും തുടര്‍ന്ന് അല്ലാഹുവിനെ വാഴ്ത്തുന്ന 'അല്ലാഹുമ്മ അന്‍തസ്സലാം, വമിന്‍ക സ്സലാം…..' എന്ന് തുടങ്ങുന്ന 'ദിക് ര്‍' ചൊല്ലുകയും ചെയ്യുന്നത് നബി(സ)യുടെ ചര്യയായിരുന്നു എന്ന് സൗബാനി(റ)ല്‍നിന്ന് ഇമാം മുസ് ലിം റിപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്യുന്നു.
സദസ്സില്‍ പ്രവേശിക്കുമ്പോഴും സദസ്സ് വിട്ടുപോകുമ്പോഴും വീട്ടില്‍ പ്രവേശിക്കുമ്പോഴും വീട്ടില്‍നിന്ന് ഇറങ്ങുമ്പോഴും 'സലാം' ചൊല്ലല്‍ ഇസ് ലാമിക രീതിയാണ്. ഒരു സംഘത്തില്‍നിന്ന് ഒരാള്‍ സലാം പറഞ്ഞാല്‍ അല്ലെങ്കില്‍ മറുപടി പറഞ്ഞാല്‍ സംഘത്തിലെ എല്ലാവരും പറഞ്ഞതു പോലെയാണ്. ചെറിയവര്‍ വലിയവര്‍ക്കും വരുന്നവര്‍ ഇരിക്കുന്നവര്‍ക്കും, ഒരാള്‍ ഒരു സംഘത്തിനും ആദ്യം സലാം പറയണം എന്നതും ഇസ് ലാമിക മര്യാദയില്‍ പെട്ടതാണ്.
മനുഷ്യനെ സാമൂഹിക ജീവി (Social Animal)യായിട്ടാണ് വിഭാവന ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. ഗുണകാംക്ഷയാണ് സാമൂഹിക ജീവിതത്തിന്റെ ജീവന്‍. ഗുണകാംക്ഷയുള്ളപ്പോള്‍ തന്റെ സഹോദരന്‍ തനിക്ക് ഒരു സഹായിയായിരിക്കും. ഗുണകാംക്ഷ ഇല്ലാതെയായാല്‍ സഹോദരന്‍ പോലും അപരനും ശത്രുവുമായി മാറുന്നു. 'ഹാപ്പിനെസ്സ് ഹോര്‍മോണ്‍' എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഓക്‌സിറ്റോസിന്‍ (Oxytocin) ശരീരത്തില്‍ ഉത്പാദിപ്പിക്കപ്പെടുന്നത് മനസ്സില്‍ ഗുണകാംക്ഷയുടെ വികാരം നിറയുമ്പോഴാണ്. തന്റെ കുഞ്ഞിന് പാല് കൊടുക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ച് ഒരു മാതാവ് ആലോചിക്കുമ്പോള്‍ തന്നെ 'ഓക്‌സിറ്റോസിന്‍' റിലീസ് ചെയ്യപ്പെടുന്നു. അകിടില്‍ പാൽ ചുരത്താന്‍ സഹായിക്കുന്നത് ഈ ഹോര്‍മോണ്‍ ആണ്.

ഗുണകാംക്ഷയാണ് ദീന്‍. ഒരാള്‍ അല്ലാഹുവിന്റെ സൃഷ്ടികള്‍ക്ക് ഗുണകാംക്ഷയിലായിരിക്കുമ്പോള്‍ അല്ലാഹു അവന് നന്മയും രക്ഷയുമായിത്തീരുന്നു. സലാം പ്രചരിപ്പിക്കുമ്പോള്‍ നമുക്കിടയില്‍ ശാന്തിയും സമാധാനവും ഐശ്വര്യവും ഐക്യവും നിറയുന്നു. ആയതിനാല്‍ 'നിങ്ങള്‍ സലാം പ്രചരിപ്പിക്കുവിന്‍, നിങ്ങള്‍ ഉന്നതിയിലെത്തും.' l

മനുഷ്യന്റെ ഏറ്റവും വലിയ ശത്രുവായി അല്ലാഹു പരിചയപ്പെടുത്തുന്നത് പിശാചിനെയാണ്. "വിശ്വസിച്ചവരേ, നിങ്ങള്‍ പൂര്‍ണമായി ഇസ്‌ലാമില്‍ പ്രവേശിക്കുക. പിശാചിന്റെ കാല്‍പ്പാടുകളെ പിന്‍പറ്റരുത്. അവന്‍ നിങ്ങളുടെ പ്രത്യക്ഷ ശത്രുവാണ്" (2: 208). പരിശുദ്ധ റമദാനെക്കുറിച്ച വിഖ്യാതമായ ഒരു ഹദീസ് ഇപ്രകാരമാണ്. "റമദാൻ ആഗതമായാൽ സ്വർഗ കവാടങ്ങൾ തുറക്കപ്പെടും, നരക കവാടങ്ങൾ അടക്കപ്പെടും. ശൈത്വാൻ ചങ്ങലകളിൽ ബന്ധിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യും." പിശാച് ചങ്ങലകളിൽ ബന്ധിക്കപ്പെട്ടതിന് ശേഷവും നോമ്പ് കാലത്ത് എങ്ങനെയാണ് ആളുകൾ തെറ്റ് ചെയ്യുന്നത് എന്ന് ചിലർ ചോദിക്കാറുണ്ട്. പണ്ഡിതന്മാർ പല രീതിയിൽ അതിനെ വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ട്. പിശാചുക്കളുടെ കൂട്ടത്തിലെ ഉഗ്രന്മാരാണ് ചങ്ങലകളിൽ ബന്ധിക്കപ്പെടുന്നത് എന്നാണ് ഒരു വിശദീകരണം. തിന്മയുടെ മറ്റ് ഉറവിടങ്ങളായ തിന്മയിലേക്ക് നയിക്കുന്ന ആത്മാവ് (النفس الأمارة بالسوء), ആഗ്രഹങ്ങൾ (الهواء) തുടങ്ങിയവയിലൂടെയാണ് തിന്മകൾ സംഭവിക്കുന്നത്, പൊതുവിൽ റമദാനിൽ തിന്മകൾ കുറവാണ് എന്നിങ്ങനെയുള്ള മറ്റു വിശദീകരണങ്ങളും കാണാം. അല്ലാഹുവിന്റെ റഹ്‌മത്തിന്റെ മലക്കുകളുടെ സാന്നിധ്യം ധാരാളമായുണ്ടെങ്കിലും തിന്മകളെ സംബന്ധിച്ച ജാഗ്രതയും നന്മയിലേക്കുള്ള മത്സരബുദ്ധിയും റമദാൻ നമ്മിൽനിന്ന് താൽപര്യപ്പെടുന്നുണ്ടെന്ന് സാരം.

റമദാൻ പിശാചിനെ മറികടക്കാൻ എളുപ്പമുള്ള സന്ദർഭം കൂടിയാണ്. നന്മയിലേക്ക് നാം സ്വാഭാവികമായി നയിക്കപ്പെടുന്ന സമയമായതിനാലാണത്. മനസ്സും ശരീരവും അതിനായി നിരന്തരം പാകപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടേയിരിക്കുന്ന സമയം. അനുവദനീയതകളെ തന്നെയും നിർണിതമായ സമയത്തേക്ക് അല്ലാഹു അരുതായ്മകളായി നിശ്ചയിച്ചപ്പോൾ മറുചോദ്യങ്ങളേതുമില്ലാതെ ഏറ്റെടുക്കുന്നവരാണല്ലോ നോമ്പുകാർ. ജീവിതത്തിന്റെ തുടർച്ചകളിൽ ഹറാമുകളിൽനിന്ന് എപ്പോഴും നോമ്പെടുക്കാനുള്ള പരിശീലനമാണത്. അവിടെ പൈശാചിക ഇടപെടലുകളുടെ സ്വാധീനത്തെ തിരിച്ചറിയുക പ്രധാനമാണ്.

പിശാച് മനുഷ്യനിൽ ഇടപെടുന്നതിന്റെ ഘട്ടങ്ങളെക്കുറിച്ച് ഇമാം ഇബ്നുൽ ഖയ്യിം തന്റെ 'മിഫ്താഹു ദാറു സ്സആദ' എന്ന ഗ്രന്ഥത്തിൽ എഴുതുന്നുണ്ട്. ഒന്നാമതായി പിശാച് മനുഷ്യനെ കുഫ്റിലേക്ക് തള്ളി വിടാനാണ് ശ്രമിക്കുക. ദീനിലല്ലാതിരിക്കുക എന്നതിൽ പരം ഒരു മനുഷ്യനെ സംബന്ധിച്ച് പിശാചിന് സന്തോഷം നൽകുന്ന മറ്റൊന്നുമില്ല. അല്ലാഹുവിങ്കൽ പൊറുക്കപ്പെടാത്ത തിന്മ ശിർക്ക് മാത്രമാണെന്നാണല്ലോ ഖുർആനിക പാഠം. അല്ലാഹുവിന്റെ അനുഗ്രഹം വന്നുകിട്ടിയതിന് ശേഷം അതിനെ മാറ്റിമറിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നവർക്ക് കഠിനമായ ശിക്ഷയുണ്ടെന്ന് നാഥൻ ഓർമപ്പെടുത്തുന്നുണ്ടല്ലോ. അതിൽ പരാജയപ്പെട്ടാൽ രണ്ടാമതായി പിശാച് ഒരാളിൽനിന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്നത് അയാൾ ബിദ്അത്ത് ചെയ്യുക എന്നതാണ്. ഒരാൾ പാപങ്ങളിൽ ഏർപ്പെടുന്നതിനെക്കാൾ പിശാചിന് പ്രിയം അയാൾ ബിദ്അത്ത് ചെയ്യുന്നതാണ്. പാപങ്ങൾ തൗബയാൽ പൊറുക്കപ്പെടാം; എന്നാൽ ബിദ്അത്ത് ചെയ്യുന്നവൻ താൻ ഹിദായത്തിലാണെന്നാണല്ലോ കരുതുന്നത് എന്ന് ഇമാം സാന്ദർഭികമായി ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നുണ്ട്. "തങ്ങൾ ചെയ്യുന്നതെല്ലാം നല്ലതാണെന്ന് കരുതുന്നവരാണവർ" (18: 104). ബിദ്അത്ത് മുഹമ്മദ് നബി(സ)യുടെ രിസാലത്തിലുള്ള സംശയമാണ്. അവിടുന്ന് ഉത്തരവാദിത്വത്തിൽ വീഴ്ച വരുത്തിയെന്നാണ് ബിദ്അത്തുകളുടെ ഉള്ളർഥം. അബ്ദുല്ലാഹിബ്നു മസ്ഊദി(റ)ൽ നിന്ന് നിവേദനം ചെയ്ത ഒരു ഹദീസിൽ നബി (സ) പറഞ്ഞു: "നിങ്ങളെ സ്വർഗത്തിലേക്ക് അടുപ്പിക്കുന്ന ഒരു കാര്യവും നിങ്ങള്‍ക്ക് ഞാന്‍ പറഞ്ഞുതരാതെ വിട്ടുപോയിട്ടില്ല. നിങ്ങളെ നരകത്തില്‍നിന്ന് അകറ്റുന്ന ഒരു കാര്യവും പറഞ്ഞുതരാതെ പോയിട്ടില്ല."

മൂന്നാമതായി പിശാച് ഒരാളിൽ നിന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്നത് വൻ പാപങ്ങളാണ്. സദ്‌വൃത്തരായ ആളുകളെ പറ്റി പറയുന്നിടത്ത് ഖുർആൻ പറയുന്നു: "അവർ, വന്‍ പാപങ്ങളും നീചവൃത്തികളും വര്‍ജിക്കുന്നവരാണ്; കൊച്ചു വീഴ്ചകളൊഴികെ. നിശ്ചയമായും നിന്റെ നാഥന്‍ ഉദാരമായി പൊറുക്കുന്നവനാണ്" (53: 32). റസൂൽ (സ) ഒരിക്കല്‍ പറയുകയുണ്ടായി: ‘‘നിങ്ങള്‍ വന്‍പാപങ്ങള്‍ വെടിയുക.’’ അപ്പോള്‍ അനുചരര്‍ ചോദിച്ചു: ഏതാണ് പ്രവാചകരേ, വന്‍പാപങ്ങള്‍? അവിടുന്ന് ഏഴ് കാര്യങ്ങള്‍ എണ്ണിപ്പറഞ്ഞു: അല്ലാഹുവില്‍ പങ്കുചേര്‍ക്കുക (ശിര്‍ക്ക്), മാരണവും കൂടോത്രവും (സിഹ്‌റ്) ചെയ്യുക, അല്ലാഹു ആദരണീയമാക്കിയ മനുഷ്യാത്മാവിനെ അന്യായമായി വധിച്ചുകളയുക, പലിശ ഭക്ഷിക്കുക, അനാഥയുടെ സമ്പത്ത് അന്യായമായി അനുഭവിക്കുക, യുദ്ധത്തിൽനിന്ന് പിന്‍വലിയുക, പതിവ്രതകളായ വിശ്വാസിനികളെപ്പറ്റി അപവാദം പ്രചരിപ്പിക്കുക.’’ ഇതല്ലാത്ത വൻപാപങ്ങളെയും പ്രമാണങ്ങൾ പരാമർശിക്കുന്നുണ്ട്. ഇസ്‌ലാം ഹദ്ദ് നിർണയിച്ച വ്യഭിചാരം, മോഷണം തുടങ്ങിയവയും സ്വവര്‍ഗരതിയും മദ്യപാനവുമെല്ലാം അതിന്റെ പരിധിയിൽ വരും.

ഇതിലും പരാജയപ്പെടുമ്പോൾ പിശാച് അടുത്ത തന്ത്രവുമായി മനുഷ്യനെ സമീപിക്കും, അത് ചെറുപാപങ്ങളാണ്. വിശ്രുതമായൊരു പ്രവാചക പാഠമുണ്ട്: "നിങ്ങള്‍ ചെറിയ പാപങ്ങളെ പ്രത്യേകം സൂക്ഷിക്കുക. കാരണം, അവ ഒരാളില്‍ ഒരുമിച്ചുകൂടി അയാളെ നശിപ്പിച്ചുകളയും. തുടര്‍ന്ന് തിരുനബി (സ) അതിന് ഒരു ഉപമ പറഞ്ഞു: ഒരു സംഘം ആളുകള്‍ ഒഴിഞ്ഞ ഒരിടത്ത് തമ്പടിക്കുന്നു. ഭക്ഷണം പാകം ചെയ്യുന്നതിന് വിറകന്വേഷിച്ച് ഒരാള്‍ പുറപ്പെടുന്നു. ഒരു മരക്കഷ്ണവുമായി അയാള്‍ തിരിച്ചുവരുന്നു. മറ്റൊരാള്‍ പോയി വേറൊരു മരക്കഷ്ണവുമായി തിരിച്ചുവരുന്നു. അങ്ങനെ മരക്കഷ്ണങ്ങളുടെ ഒരു കൂമ്പാരം തന്നെ അവിടെ ഒരുമിച്ചുകൂടുന്നു. തുടർന്ന് തീ കത്തിക്കുകയും ഭക്ഷണം വേവിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു." പലതുള്ളി പെരുവെള്ളമെന്ന പോലെ ചെറുപാപങ്ങളുടെ കൂമ്പാരവുമായി അല്ലാഹുവിന്റെ സവിധത്തിൽ ചെന്ന് നിൽക്കുന്നതൊന്ന് സങ്കൽപ്പിച്ചു നോക്കൂ! പാപങ്ങൾ ചെറുതാണെങ്കിലും വലുതാണെങ്കിലും ആത്യന്തികമായി അത് അല്ലാഹുവിനോടുള്ള ധിക്കാരമാണെന്ന ഓർമ വേണം.

അതിലും പരാജയപ്പെട്ടാൽ പിശാച് അഞ്ചാമതൊരു തന്ത്രം പയറ്റും. ശ്രേഷ്ഠകരമായ കർമങ്ങളിൽനിന്ന് അത്രയൊന്നും ശ്രേഷ്ഠമല്ലാത്ത കർമങ്ങളിൽ മുഴുകുന്നതിനായി മനുഷ്യനെ പ്രേരിപ്പിക്കുക. ജീവിതത്തിൽ അനുവദനീയതയുടെ ഒരു വലിയ മണ്ഡലം തന്നെയുണ്ട്. ദിക്റുകളിൽനിന്നും ദുആകളിൽനിന്നും ദുനിയാവിന്റെ രസങ്ങൾ പലപ്പോഴും നമ്മെ തെറ്റിച്ചുകളയാറില്ലേ? നമ്മുടെ വീക്ക്നെസ്സുകളിൽ തൊട്ട് കളിക്കുകയാണ് ശൈത്വാൻ. 'ശത്വന' എന്നതാണല്ലോ ശൈത്വാന്റെ മൂലപദം. അകറ്റുക എന്നതാണ് അതിന്റെ അർഥം. നന്മകളിൽനിന്ന് നമ്മെയകറ്റാൻ സർവായുധ സജ്ജനായി തന്നെയാണ് പിശാചിന്റെ ഇരിപ്പ്. വൻപാപങ്ങളൊന്നും ഞാൻ ചെയ്യുന്നില്ലല്ലോ, ചെറുപാപങ്ങളിൽ സൂക്ഷ്മതയുണ്ടല്ലോ എന്ന് വിചാരിച്ചിരിക്കുന്നവരെ പിശാച് പിടികൂടുന്ന വിധമാണിത്! റമദാനിൽ നമുക്ക് വലിയ ജാഗ്രത വേണ്ടുന്ന ഇടമാണിത്. വിനോദങ്ങളെല്ലാം വിരൽത്തുമ്പിൽ ലഭ്യമായ കാലത്ത് ചെറുതല്ലാത്തൊരു പരിശ്രമം വിശ്വാസിയിൽനിന്ന് ഈ കാലം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടെന്ന് തീർച്ച.
ആറാമതായി, പിശാചിന്റെ മറ്റൊരു തന്ത്രം കൂടി പറഞ്ഞുവെക്കുന്നുണ്ട് ഇമാം ഇബ്നുൽ ഖയ്യിം. അത് ഇങ്ങനെയാണ്: പിശാച് തന്റെ കൂട്ടാളികളെ ഉപയോഗിച്ച് മനുഷ്യന് മേൽ സ്വാധീനം ചെലുത്താൻ ശ്രമിക്കും. പിശാചിന്റെ കൂട്ടാളികൾ അവനെ ഉപദ്രവിക്കുകയും ചീത്തവിളിക്കുകയും ചെയ്യും. അവന്റെ മേൽ ഗുരുതരമായ ആരോപണങ്ങൾ ഉന്നയിക്കും. അങ്ങനെ വിശ്വാസിയെ അതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ആലോചനകളിൽ കുരുക്കിയിടും. അപാരമായ സ്വബ്ർ കൊണ്ട് മാത്രം തടയിടാൻ കഴിയുന്ന പൈശാചിക തന്ത്രമാണിത്.
മറ്റു ചിലപ്പോൾ അല്ലാഹുവിന്റെ കൽപ്പനകളിൽ അലസരാവാനും (تفريط) അതല്ലെങ്കിൽ അതിരുകവിയാനും (إفراط) പിശാച് പ്രേരിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കും. "മനുഷ്യ ഹൃദയങ്ങളിൽ വസ്‌വാസ് ഉണ്ടാക്കുന്നവൻ" (114: 5) എന്നതാണല്ലോ അവന് ഖുർആൻ നൽകുന്ന ഒരു വിശേഷണം. ദുർബോധനങ്ങളുമായി പിശാച് എല്ലായ്പോഴും നമ്മോട് കൂടെയുണ്ട്. വിധേയനാവുന്നവന് തന്നെയും അത് പെട്ടെന്ന് തിരിച്ചറിയാനാവില്ല. അല്ലാഹു അവനെക്കുറിച്ച് തന്നെ നമ്മോട് പറഞ്ഞതുപോലെ, "നിങ്ങൾ എവിടെയായിരുന്നാലും അവൻ നിങ്ങളോടൊപ്പമുണ്ട്" എന്ന വാക്യമാണ് അപ്പോൾ നമുക്ക് രക്ഷാകവചമായിത്തീരുക. l

"നന്മ ഉദ്ദേശിക്കുന്ന മനുഷ്യാ നീ മുന്നോട്ട് വരൂ, തിന്മ ഉദ്ദേശിക്കുന്ന മനുഷ്യാ നീ വിട്ടുനിൽക്കൂ എന്ന് റമദാൻ സമാഗതമായാൽ രണ്ട് മലക്കുകൾ ആകാശത്തുനിന്ന് വിളിച്ചുപറയും'' (ഹാകിം). റമദാനിൽ വിശ്വാസി വ്യക്തിപരമായി അല്ലാഹുവിലേക്ക് കൂടുതൽ ചേർന്നുനിൽക്കും, സാമൂഹികമായി മസ്ജിദുകളിലേക്ക് ആരാധനകൾ നിർവഹിക്കുന്നതിന് കൂടുതൽ ഉത്സുകരായി ഒഴുകിയെത്തും. മസ്ജിദുകളോട് ബന്ധിതമായ ഹൃദയങ്ങൾക്ക് വിചാരണാ നാളിൽ രാജ സിംഹാസനത്തിന്റെ നിഴൽ ലഭിക്കുമെന്നാണ് പ്രവാചകൻ (സ) വ്യക്തമാക്കിയിട്ടുള്ളത് (ബുഖാരി). മസ്ജിദുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് ജീവിക്കുകയെന്ന് പറഞ്ഞാല്‍, സാധ്യമാവുന്നിടത്തോളം പള്ളിയില്‍ വെച്ചുള്ള എല്ലാ സുകൃതങ്ങളിലും ആരാധനാനുഷ്ഠാനങ്ങളിലും പങ്കെടുക്കുകയാണ്, പള്ളികൾ പരിപാലിക്കുന്നതിലും സംരക്ഷിക്കുന്നതിലും ശുഷ്കാന്തി പുലർത്തുകയാണ്. റമദാനിൽ മസ്ജിദുകളോടുള്ള വിശ്വാസിയുടെ ആഭിമുഖ്യം കണ്ണുകൾക്ക് ആനന്ദവും ഹൃദയങ്ങൾക്ക് കുളിരും നൽകുന്നതാണ്. ഇമാമും ഖത്വീബും എന്ന നിലക്ക് കഴിഞ്ഞ കുറേ വർഷങ്ങളിൽ ഇതിന്റെ സൗന്ദര്യം കാണാനും അനുഭവിക്കാനും ഭാഗ്യമുണ്ടാകുന്നുണ്ട്.

മാസപ്പിറവി ദൃശ്യമാവുകയോ, ശഅ്ബാൻ മുപ്പത് പൂർത്തിയാവുകയോ ചെയ്ത രാവിൽ നടക്കുന്ന ഇശാ നമസ്കാരം മുതൽ തന്നെ വിശ്വാസികൾ മസ്ജിദുകളിൽ തടിച്ചു കൂടുന്ന സന്തോഷാനുഭവങ്ങളാണുള്ളത്. അവിടെ നടക്കുന്ന നമസ്കാരത്തിൽ പങ്ക് കൊള്ളുക മാത്രമല്ല, ഖുർആൻ, ഹദീസ് ക്ലാസ്സുകൾ ശ്രവിക്കാൻ അവർ കണ്ണും കാതും കൂർപ്പിച്ചിരിക്കും. ഖുത്വ്്ബ നിർവഹിക്കുമ്പോൾ കണ്ണിമവെട്ടാതെ മിമ്പറിലേക്ക് നോക്കിയിരിക്കുന്നവരെ ശ്രദ്ധിക്കാറുണ്ട്. വിജ്ഞാന സമ്പാദനത്തിന്റെ ഇടങ്ങളാണവർക്ക് മസ്ജിദ്, അറിവ് നേടാനുള്ള നാളുകൾ കൂടിയാണവർക്ക് റമദാൻ. തെക്കൻ കേരളത്തിലെ മഹല്ലുകളിലേക്ക് വരുമ്പോൾ മിക്കയിടങ്ങളിലും നോമ്പ് തുറക്കുള്ള വിഭവങ്ങളെല്ലാം മസ്ജിദുകളിൽ തന്നെ സജ്ജീകരിക്കാറുണ്ട്. ഇടയത്താഴവും പാളയം ജുമാ മസ്ജിദ് അടക്കമുള്ള ചില പള്ളികളിൽ ഉണ്ടാവാറുണ്ട്. ആളുകൾക്ക് ഇബാദത്തുകളിൽ മുഴുകാൻ കൂടുതൽ സൗകര്യം ലഭിക്കുന്നു എന്നതാണ് ഇതിന്റെ ഒരു ഗുണം. അകലങ്ങളിൽനിന്ന് പാളയം ജുമാ മസ്ജിദിൽ വന്ന് റമദാന്റെ അവസാന പത്തിൽ ഇഅ്തികാഫ് ഇരുന്നിരുന്ന ചില സഹോദരങ്ങളെ കോവിഡ് കാലത്തിന് മുമ്പ് ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു. മസ്ജിദിൽ ളുഹ്റിന് ശേഷം നടക്കുന്ന പ്രഭാഷണങ്ങളും ഇശാഇന് ശേഷം ഇമാം നടത്തുന്ന ഹദീസ് ക്ലാസ്സും തറാവീഹിന് ശേഷം ഏതെങ്കിലും ദീർഘമായ ഖുർആൻ അധ്യായത്തെ മുൻനിർത്തി നിർവഹിക്കുന്ന ക്ലാസ്സുമെല്ലാം നന്നായി പ്രയോജനപ്പെടുത്തുന്നവരും അവരാണ്. ശവ്വാൽ മാസം ഉറപ്പിച്ചതിന് ശേഷമായിരുന്നു അവർ സ്വന്തം നാട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചിരുന്നത്. ഈദാശംസകൾ നേർന്നുള്ള അവരുടെ തിരിച്ചുപോക്ക് ഏവർക്കും ആത്മനിർവൃതിയും സന്തോഷവും നൽകുന്ന അനുഭവമാണ്.

പള്ളിയിൽ എടുക്കാറുള്ള ക്ലാസ്സുകളുടെ ഉള്ളടക്കം മുൻനിർത്തി അവസാന നോമ്പ് ദിനങ്ങളിൽ പരീക്ഷയുണ്ടാവുമെന്ന് ശ്രോതാക്കളോട് എല്ലാ വർഷവും പറയാറുണ്ടെങ്കിലും റമദാനിലെ അവസാന ദിവസങ്ങളിലുള്ള തിരക്കു കാരണം ഇതുവരെ അങ്ങനെയൊന്ന് നടത്താൻ അവസരം ലഭിച്ചിട്ടില്ല. ഖിയാമുല്ലൈലിന് മുമ്പ് നിർവഹിക്കുന്ന ഖുർആൻ ദർസ് സുദീർഘമായ പ്രാർഥനയോടു കൂടിയാണ് അവസാനിക്കാറുള്ളത്. ഉമ്മത്തിന് വേണ്ടിയും രാജ്യത്ത് സൗഹാർദം നിലനിൽക്കാനുമെല്ലാം പ്രാർഥിക്കും. ഫലസ്ത്വീനും റോഹിങ്ക്യൻ അഭയാർഥികളും പ്രാർഥനയിൽ കടന്നുവരും, അവസാന പത്തിലെ ഇരട്ടയായ ചില രാവുകളിൽ ക്ഷീണം കൊണ്ടോ, മറ്റ് സുകൃതങ്ങൾക്ക് അവസരം നൽകാൻ വേണ്ടിയോ പ്രാർഥന അൽപം ചുരുങ്ങിപ്പോയാൽ ചിലർ പരാതിയും പറയാറുണ്ട്. അടുത്ത ഒറ്റ രാവിൽ പ്രാർഥനയുടെ ദൈർഘ്യം വർധിപ്പിച്ചാണ് ആ സുമനസ്സുകളെ സന്തോഷിപ്പിക്കാറുള്ളത്. വ്യക്തിഗതമായും കൂട്ടമായും നടത്തുന്ന പ്രാർഥനകൾ തന്നെയാണല്ലോ വിശ്വാസിയുടെ ഏറ്റവും വലിയ ആയുധം. നിർബന്ധ നമസ്കാരങ്ങൾക്ക് പുറമെ തറാവീഹ് നമസ്കാരം അടക്കമുള്ള ഐഛിക നമസ്കാരം കൂടി നിർവഹിക്കാനായതിലെ സന്തോഷം എല്ലാ ദിവസവും ഇമാമിനോട് പങ്ക് വെക്കാറുള്ള മുതിർന്ന പൗരന്മാരുമുണ്ട്. അല്ലാഹു അവർക്ക് ആരോഗ്യത്തോടെയുള്ള ദീർഘായുസ്സ് നൽകട്ടെ എന്നാണ് പ്രാർഥന. ഈ പ്രായത്തിലും സ്വർഗത്തിന് വേണ്ടി സുകൃതങ്ങളാൽ മത്സരിക്കുന്ന അവർ ഭാഗ്യവാന്മാർ..

നോമ്പുകാർക്കു വേണ്ടി പ്രത്യേക ചേരുവകളാൽ തയാറാക്കുന്ന നോമ്പ്കഞ്ഞിയാണ് പാളയം ജുമാ മസ്ജിദ് അടക്കമുള്ള തെക്കൻ ജില്ലകളിലെ പള്ളികളിലെ പ്രത്യേക ആകർഷണം. നോമ്പ് തുറക്കാൻ പള്ളിയിൽ വന്ന് ഒരു പാത്രം നോമ്പ്കഞ്ഞി കുടിച്ചാൽ എല്ലാ ക്ഷീണവും പമ്പ കടക്കും. ഇബാദത്തുകൾക്ക് കൂടുതൽ ഉന്മേഷം ലഭിക്കും. റമദാൻ മാസമായാൽ ഈ നോമ്പ്കഞ്ഞി കഴിച്ച് വിശ്വാസികൾ നോമ്പെടുക്കുന്നതു പോലെ പ്രഭാതം മുതൽ പ്രദോഷം വരെ ഒന്നും കഴിക്കാതെ കഴിഞ്ഞു കൂടുന്ന സഹോദര സമുദായാംഗങ്ങളുമുണ്ട്. റമദാൻ മാസം പാളയം പള്ളിയിൽനിന്ന് നോമ്പ് തുറന്നു ഞാനും നിങ്ങളോടൊപ്പം നോമ്പെടുക്കാറുണ്ട് എന്ന് എന്നോട് തുറന്നു പറഞ്ഞ ചില സഹോദര സമുദായാംഗങ്ങളുണ്ട്. പേര് പറഞ്ഞാൽ അവർക്കിഷ്ടമാവുമോ എന്നറിയില്ല. ഏതായാലും അവരും റമദാനോട് ഐക്യദാർഢ്യം പ്രഖ്യാപിക്കുകയാണ്. റമദാനിലെ ചില ഇഫ്ത്വാർ പാർട്ടികൾ അമിതമാണ്, ധൂർത്താണ് എന്ന് ചിലർ പരാതി പറയാറുണ്ടെങ്കിലും ഇങ്ങനെയുള്ള വേദികളെ സ്നേഹക്കൈമാറ്റത്തിന്റെ ഇടങ്ങളായി കാണുന്ന പൊതു വ്യക്തിത്വങ്ങൾ ധാരാളമുണ്ട് എന്നും നാം അറിയാതെ പോകരുത്. അമിത വ്യയമില്ലാതെ തന്നെയാവണം ഇഫ്ത്വാർ വിരുന്നുകൾ സംഘടിപ്പിക്കപ്പെടുന്നത്.
നമസ്കരിക്കണം എന്നു മാത്രമല്ല, നിർബന്ധ നമസ്കാരങ്ങൾ കഴിവിന്റെ പരമാവധി മസ്ജിദുകളിൽ വെച്ച് നിർവഹിക്കണമെന്നാണ് സത്യവിശ്വാസിയെ പഠിപ്പിച്ചിട്ടുള്ളത്. അതുകൊണ്ടാണ് മസ്ജിദുകൾ ഈ രീതിയിൽ ആധ്യാത്മിക സുകൃതങ്ങൾ കൊണ്ട് ജനസാന്ദ്രമാകുന്നത്. രാവും പകലും വിശ്വാസികളാൽ ദൈവഗേഹങ്ങൾ പുളകിതമാവുന്നു. തറാവീഹും ഖിയാമുല്ലൈലും ഖുർആൻ പാരായണവും ദിക്ർ, ദുആകളും പഠന പരിപാടികളും സാരോപദേശങ്ങളും പള്ളികളെ സജീവമാക്കുന്നു. അല്ലാഹുവിന് സമർപ്പിക്കാൻ തയാറായി വരുന്ന വിശ്വാസികളെ സ്വീകരിക്കാൻ റമദാന് മുമ്പേ തന്നെ മസ്ജിദുകൾ സജ്ജമായിരിക്കും. പള്ളികൾ അല്ലാഹുവിന്റെ ഭവനങ്ങൾ മാത്രമല്ല, അല്ലാഹുവോടുള്ള സംഭാഷണത്തിന്റെ ഇടങ്ങൾ കൂടിയാണ്. ശരീര ശുദ്ധിയും അംഗ സ്നാനവും മനഃശുദ്ധിയും വരുത്തിയാണ് വിശ്വാസികൾ മസ്ജിദിലേക്ക് പോകുന്നത്. കഴിയുമെങ്കിൽ നടന്നു വേണം പള്ളികളിലേക്ക് പോകാൻ. കാരണം, ഓരോ കാലടിക്കും അല്ലാഹു പുണ്യം രേഖപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട്, അതു വഴി ഓരോ പാപം പൊറുക്കപ്പെടുകയും ഒരു പദവി ഉയർത്തപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. സ്ജിദിലേക്കുള്ള ഓരോ പോക്കുവരവിനും അല്ലാഹു സ്വർഗത്തിൽ ഓരോ വിരുന്ന് ഒരുക്കിവെക്കുന്നു. 'നാഥാ, നിന്റെ കാരുണ്യത്തിന്റെ കവാടങ്ങൾ തുറന്ന് തരേണമേ' എന്ന് പ്രാർഥിച്ചാണ് വിശ്വാസികൾ പള്ളിയിൽ പ്രവേശിക്കുന്നത്. രണ്ട് റക്അത്ത് അഭിവാദ്യ നമസ്കാരം (തഹിയ്യത്തുൽ മസ്ജിദ്) നിർവഹിച്ചാണ് പള്ളിയിൽ ഇരിക്കേണ്ടത്.

ജമാഅത്തായി (സംഘം ചേർന്ന്) നമസ്കരിക്കുന്നതിന്റെ പ്രാധാന്യം ഖുർആൻ തന്നെ വ്യക്തമാക്കുന്നതാണ്. അല്ലാഹു പറയുന്നു: "നമസ്കാരം മുറപോലെ നിര്‍വഹിക്കുകയും സകാത്ത് നല്‍കുകയും (അല്ലാഹുവിന്റെ മുമ്പില്‍) തലകുനിക്കുന്നവരോടൊപ്പം നിങ്ങള്‍ തലകുനിക്കുകയും ചെയ്യുവിന്‍ "(ഖുർആന്‍ 2:43). ഇവിടെ നിങ്ങള്‍ നമസ്കാരം നിർവഹിക്കുക എന്നു പറഞ്ഞതിന് ശേഷം ‘റുകൂഅ് ചെയ്യുന്നവരോടൊപ്പം റുകൂഅ് ചെയ്യുക’ എന്ന് വീണ്ടും പറഞ്ഞതില്‍നിന്ന് നമസ്കാരം ജമാഅത്തായിട്ടാണ് നിർവഹിക്കേണ്ടതെന്ന് മനസ്സിലാക്കാം. നബി(സ)യുടെ അടുത്തു വന്ന് ഒരു അന്ധൻ പറഞ്ഞു: "അല്ലാഹുവിന്റെ പ്രവാചകരേ, എന്നെ പള്ളിയിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകാൻ ഒരു വഴികാട്ടിയില്ല, അതിനാൽ അങ്ങ് എനിക്ക് വീട്ടിൽവെച്ച് നമസ്‌കാരം നിർവഹിക്കാൻ ഇളവ് അനുവദിക്കുമോ..?'' അവിടുന്ന് അദ്ദേഹത്തിന് ഇളവ് അനുവദിച്ചു. എന്നാൽ, അദ്ദേഹം പിരിഞ്ഞുപോകാനൊരുങ്ങിയപ്പോൾ തിരികെ വിളിച്ച് പ്രവാചകൻ (സ) ചോദിച്ചു: താങ്കൾ ബാങ്ക് കേൾക്കാറുണ്ടോ..? ആഗതൻ “അതെ” എന്ന് പറഞ്ഞു. അപ്പോൾ പ്രവാചകൻ (സ) പറഞ്ഞു. “എങ്കിൽ താങ്കൾ അതിന് ഉത്തരം ചെയ്യണം" (നസാഈ).
ഒറ്റയായി നിസ്‌കരിക്കുന്നതിനെക്കാള്‍ ഒറ്റക്കെട്ടായി നിസ്‌കരിക്കുന്നതിനാണ് കൂടുതല്‍ മഹത്വം എന്ന് ഇസ്‌ലാം പ്രഖ്യാപിക്കുന്നതിനു പിന്നിൽ ധാരാളം യുക്തികളുണ്ട്. ആരാധനകളാണെങ്കിലും സംഘബോധം നിലനിർത്തണം എന്നത് തന്നെയാണ് ഒന്നാമത്തെ സന്ദേശം. വൈയക്തികതയുടെ വേലിക്കെട്ടുകള്‍ക്കുള്ളിൽ വിഹരിക്കുന്നതിനെക്കാള്‍ സാമൂഹികതയുടെ പ്രവിശാലതയിലേക്ക് ഇറങ്ങിവരുന്നതിലാണ് ഇസ്‌ലാം മേന്മ കാണുന്നത്. തനിക്ക് താന്‍ നിര്‍ണയിച്ച ലോകം എന്ന സ്വാർഥ വീക്ഷണത്തോട് അതിന് ഒട്ടും യോജിപ്പില്ല. കാരണം, ഒന്ന് സംഘബോധമാണെങ്കില്‍ മറ്റേത് താനെന്ന ബോധമാണ്. താനെന്ന ബോധം സ്വാർഥതയെ പ്രതിനിധീകരിക്കുമ്പോള്‍, സംഘബോധം നിസ്വാർഥതയെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. സ്വാർഥത ഏകാധിപത്യമാണ്, ഉള്‍വലിയലാണ്, നിഷ്‌ക്രിയത്വമാണ്, താന്തോന്നിത്തവും വിദ്വേഷവുമാണ്. നിസ്വാർഥത നേര്‍വിപരീതമായാണ് നിലകൊള്ളുന്നത്. അത് ജനാധിപത്യമാണ്, രംഗപ്രവേശമാണ്, സക്രിയതയാണ്, സേവനവും സ്‌നേഹവും അനുകമ്പയുമാണ്. ഒറ്റയായി നിസ്‌കരിക്കുന്നതിനെക്കാള്‍ ഒറ്റക്കെട്ടായി നിസ്കരിക്കുന്നതിന് ഇരുപത്തിയേഴ് ഇരട്ടി മഹത്വമാണുള്ളത്.

സംഘനമസ്കാരം തുടങ്ങുന്നതിന് മുമ്പ് സ്വഫുകൾക്കിടയിൽ വിടവില്ലെന്ന് ഉറപ്പ് വരുത്തണം. അല്ലാഹുവിന്റെ അടിമകൾ എന്ന നിലയിൽ മനുഷ്യരെല്ലാവരും തുല്യരും സമന്മാരുമാണെന്ന കാഴ്ചപ്പാടാണ് സംഘനമസ്കാരത്തിലൂടെ ഇസ്ലാം പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നത്. തൊട്ട് പിറകിലെ സ്വഫിൽ നമസ്കരിക്കുന്ന മുതലാളിയുടെ ശിരസ്സ് അയാളുടെ തൊഴിലാളിയുടെ കാൽചുവട്ടിൽ വരുന്ന രൂപത്തിൽ സാമൂഹിക വിവേചനത്തെ തൂത്തെറിയുന്ന എത്രയെത്ര കാഴ്ചകളാണ് സംഘ നമസ്കാരത്തിലെ സുജൂദിൽ നാം കാണുന്നത്. അതാണ് ഇസ്ലാമിന്റെ തൗഹീദ് ഉദ്ഘോഷിക്കുന്ന മാനവികത.
ആരും പരസ്പരം പെരുമ പ്രകടിപ്പിക്കേണ്ടതില്ല. നബി (സ) പറഞ്ഞു: ''മനുഷ്യരേ, നിങ്ങളുടെ രക്ഷിതാവ് ഒന്ന്, നിങ്ങളുടെ പിതാവ് ഒന്ന്. അറിയുക: അറബിക്ക് അനറബിയെക്കാളോ അനറബിക്ക് അറബിയെക്കാളോ ചുവന്നവന് കറുത്തവനെക്കാളോ കറുത്തവന് ചുവന്നവനെക്കാളോ യാതൊരു ശ്രേഷ്ഠതയുമില്ല. നിങ്ങളില്‍ ഏറ്റവും ഉത്തമന്‍ നിങ്ങളില്‍ ഏറ്റവും ധര്‍മ ബോധമുള്ളവനാണ്.”
ഒരു പ്രത്യേക കാര്യം കൂടി ഉണർത്തുകയാണ്: നമസ്കാരത്തിൽ ഇമാമായി നിൽക്കുന്നയാൾക്കും മറവികൊണ്ടോ മറ്റോ ആകസ്മികമായി ചില പിഴവുകൾ സംഭവിച്ചേക്കാം. എന്തു സംഭവിച്ചാലും നമസ്കാരം അലങ്കോലപ്പെടാൻ പാടില്ല. ബുദ്ധിയും തന്റേടവും വിവേകവും ഇഛാശക്തിയും കൂടുതലുള്ളവർ ഇമാമിനടുത്ത് ഒന്നാം നിരയിൽ തന്നെ നിൽക്കാൻ ശ്രമിക്കുക എന്നതാണ് പരിഹാരം. നബി (സ) പറഞ്ഞു: "നിങ്ങളിൽ കൂടുതൽ ബുദ്ധിയും വിവേകവുമുള്ളവർ എന്നോടടുത്ത് നിൽക്കട്ടെ! പിന്നെ ഇക്കാര്യത്തിൽ അവരോടടുത്തവർ, പിന്നെ അവരോടടുത്തവർ ''(മുസ്ലിം). അങ്ങനെയെങ്കിൽ ഖുർആൻ വചനങ്ങൾ മറന്നുപോവുക, ക്രമം തെറ്റിപ്പോവുക തുടങ്ങിയ വീഴ്ചകൾ സംഭവിച്ചാൽ പിന്നിൽ നിൽക്കുന്ന ആളുകൾക്ക് ഇമാമിന്റെ ശ്രദ്ധയിൽ പെടുത്താൻ സാധിക്കും. ഈ പാഠങ്ങളൊന്നും റമദാനിലേക്ക് മാത്രം ബാധകമല്ലെങ്കിലും റമദാനിലാണല്ലോ ആത്മ സംസ്കരണത്തിന് വേണ്ടിയുള്ള തീവ്ര പരിശീലനം നടക്കുന്നത്.

റജബ് മാസത്തിന്റെ ആഗമനം മുതൽ വിശ്വാസിലോകം വിശുദ്ധ റമദാനിനെ വരവേൽക്കാനുള്ള ഒരുക്കത്തിലാണ്. ഇമാം ഇബ്‌നു റജബ് പറഞ്ഞു: ‘'ശഅ്ബാൻ റമദാനിനൊരു മുഖവുര പോലെയാണ്. റമദാനിൽ ശറആക്കപ്പെടുന്ന (നിയമമാക്കപ്പെട്ട) നോമ്പ്, ഖുർആൻ പാരായണം തുടങ്ങിയ ഇബാദത്തുകൾ ശഅ്ബാനിലും ശറആക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. റമദാനിനെ വരവേൽക്കാനൊരുങ്ങാനും മനസ്സുകൾ ആ ഇബാദത്തുകളാൽ റഹ്‌മാനായ റബ്ബിലേക്ക് സർവാത്മനാ കീഴൊതുങ്ങാനും വേണ്ടിയാണത്'' (ലത്വാഇഫുൽ മആരിഫ് 135).

നബി തിരുമേനി (സ) പ്രത്യേകം പരിഗണിച്ചിരുന്ന മാസമാണ് ശഅ്ബാൻ മാസമെന്ന് പ്രബലമായ ഹദീസുകളിലൂടെ സ്ഥിരപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. ശഅ്ബാനിൽ നോമ്പനുഷ്ഠിക്കുന്നത്ര മറ്റൊരു മാസത്തിലും അവിടുന്ന് സുന്നത്ത് നോമ്പനുഷ്ഠിക്കുകയുണ്ടായിട്ടില്ല. അതേപ്പറ്റി ചോദിച്ച സന്ദർഭത്തിൽ, പൊതുവെ ആളുകൾ അശ്രദ്ധ വരുത്താൻ സാധ്യതയുള്ള മാസമാണതെന്നും, യഥാർഥത്തിൽ കർമങ്ങൾ അല്ലാഹുവിലേക്ക് ഉയർത്തപ്പെടുന്ന മാസമാണതെന്നും, അതിനാൽ എന്റെ കർമങ്ങൾ അല്ലാഹുവിലേക്ക് ഉയർത്തപ്പെടുമ്പോൾ നോമ്പ് നോറ്റ ഏറ്റവും പരിശുദ്ധമായ അവസ്ഥയിലാകണമെന്ന് എനിക്കാഗ്രഹമുണ്ടെന്നും അതിനാലാണ് താൻ അത്രയധികം ദിവസം ശഅ്ബാനിൽ നോമ്പനുഷ്ഠിക്കുന്നതെന്നും തിരുമേനി (സ) വ്യക്തമാക്കുകയുണ്ടായി.

ആഇശയില്‍(റ)നിന്ന് നിവേദനം. അവർ പറഞ്ഞു: ''നബി (സ) ചിലപ്പോൾ തുടർച്ചയായി നോമ്പ് നോൽക്കാറുണ്ടായിരുന്നു. എത്രത്തോളമെന്നാൽ അദ്ദേഹം ഒരിക്കലും നോമ്പ് ഒഴിവാക്കില്ല എന്ന് ഞങ്ങൾ പറയുമായിരുന്നു. അതുപോലെ അദ്ദേഹം നോമ്പ് നോൽക്കാതിരിക്കാറുള്ള കാലവും ഉണ്ടായിരുന്നു. എത്രത്തോളമെന്നാൽ ഇനി അദ്ദേഹം നോമ്പ് എടുക്കില്ല എന്ന് ഞങ്ങൾ പറയുമാറ് അത് തുടരുമായിരുന്നു. റമദാനിലല്ലാതെ മറ്റൊരു മാസത്തിലും അല്ലാഹുവിന്റെ റസൂൽ പരിപൂർണമായി നോമ്പെടുത്തത് ഞാൻ കണ്ടിട്ടേയില്ല. (അതു കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ) ശഅ്ബാൻ മാസത്തെക്കാൾ കൂടുതൽ മറ്റൊരു മാസത്തിലും അദ്ദേഹം നോമ്പെടുക്കുന്നതായി ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ല'' (മുസ്ലിം 1156).

ഇമാം ഇബ്നു ഹജര്‍ അല്‍ അസ്ഖലാനി (റ) പറയുന്നു: ശഅ്ബാന്‍ മാസത്തില്‍ വ്രതമെടുക്കുന്നത് പ്രത്യേകം ശ്രേഷ്ഠകരമാണെന്ന് ഈ ഹദീസില്‍നിന്ന് മനസ്സിലാക്കാം (ഫത്ഹുല്‍ ബാരി, വാ: 4 പേജ് 253).

ശഅ്ബാന്‍ മാസത്തില്‍ വളരെ കുറഞ്ഞ ദിവസങ്ങള്‍ മാത്രമേ നബി (സ) നോമ്പ് ഒഴിവാക്കാറുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.
ജനങ്ങൾ ഒരു നന്മയെ കുറിച്ച് അശ്രദ്ധയിലായിരിക്കെ ആ കാര്യം ചെയ്യുക എന്നത് നല്ല കാര്യമാണ്. മറ്റൊന്ന് മനുഷ്യരുടെ പ്രവർത്തനങ്ങൾ വർഷത്തിൽ അല്ലാഹുവിലേക്ക് ഉയർത്തപ്പെടുന്നത് ശഅ്ബാനിലാണ്. അത് എന്നാണെന്ന് നമുക്കറിയില്ല. പ്രവർത്തനങ്ങൾ ഉയർത്തപ്പെടുന്ന ദിനങ്ങളിൽ നോമ്പുകാരനാവുക എന്നത് നല്ല കാര്യമാണല്ലോ.

ഇതിന്റെ രഹസ്യത്തെപ്പറ്റി സ്വഹാബിവര്യൻ ഉസാമ (റ) റസൂലിനോട് അന്വേഷിക്കുകയുണ്ടായി. അല്ലാഹുവിന്റെ റസൂലേ, ശഅ്ബാനിൽ നോമ്പനുഷ്ഠിക്കുന്നത്ര മറ്റൊരു മാസത്തിലും താങ്കൾ നോമ്പനുഷ്ഠിക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ലല്ലോ? തിരുമേനി പറഞ്ഞു: റജബിന്റേയും റമദാനിന്റേയും ഇടയിൽ ആളുകൾ ശ്രദ്ധിക്കാതെ പോവുന്ന മാസമാണത്. യഥാർഥത്തിൽ ലോകരക്ഷിതാവായ അല്ലാഹുവിങ്കലേക്ക് കർമങ്ങൾ ഉയർത്തപ്പെടുന്ന മാസമാണത്. അതിനാൽ, ഞാൻ നോമ്പുകാരനായിരിക്കെ എന്റെ കർമങ്ങൾ ഉയർത്തപ്പെടുന്നതാണ് ഞാൻ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നത് (നസാഈ 2369).

ശഅ്ബാൻ മാസം പാതി പിന്നിട്ടാൽ പിന്നെ നോമ്പ് നോൽക്കരുത് എന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്ന ഒരു ഹദീസും നബി(സ)യിൽനിന്ന് വന്നിട്ടുണ്ട്. ആ ഹദീസ് ഇപ്രകാരമാണ്: അബൂ ഹുറയ്റ (റ) നിവേദനം: റസൂല്‍ (സ) പറഞ്ഞു: " ശഅ്ബാനിലെ പകുതി മാത്രം ബാക്കിയായാല്‍ നിങ്ങള്‍ നോമ്പ് പിടിക്കരുത്" (തിർമിദി 749).

അഥവാ ശഅ്ബാന്‍ പാതിക്ക് വെച്ച് നോമ്പ് നോറ്റു തുടങ്ങരുത്. എന്നാല്‍, ശഅ്ബാന്‍ ഏറക്കുറെ പൂർണമായും നോമ്പെടുക്കണം എന്ന ഉദ്ദേശ്യത്തോടെ നേരത്തെ നോമ്പ് നോറ്റു തുടങ്ങിയവർക്ക് പാതി പിന്നിട്ട ശേഷവും നോമ്പ് തുടരുന്നതിൽ കുഴപ്പമില്ല. ആ നിലക്ക് തന്നെ മറ്റു ഹദീസുകളുമായി ഈ ഹദീസിന് യാതൊരു വൈരുധ്യവുമില്ല എന്ന് മനസ്സിലാക്കാം. അതുപോലെ ശഅ്ബാന്‍ മാസത്തിന്റെ അവസാനത്തില്‍ റമദാന് ഒന്നോ രണ്ടോ ദിവസം മുമ്പായി നിങ്ങള്‍ നോമ്പ് നോൽക്കരുത്. എന്നാല്‍, ആരെങ്കിലും സാധാരണയായി നോമ്പ് നോറ്റുവരുന്ന ആളാണെങ്കില്‍ ആ നോമ്പുമായി പൊരുത്തപ്പെട്ടു വന്നാല്‍ (ഉദാ: തിങ്കള്‍, വ്യാഴം സ്ഥിരമായി നോൽക്കുന്നവരെപ്പോലെ) അവർക്ക് നോൽക്കാവുന്നതാണ് എന്ന് നബി (സ) പഠിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്.

ഇമാം മുസ്‌ലിം ഉദ്ധരിച്ച ഒരു ഹദീസ് ഇപ്രകാരമാണ്. റസൂൽ (സ) പറഞ്ഞു: “റമദാനിന്റെ തലേന്നോ അതിന്റെ തൊട്ട് രണ്ട് ദിവസം മുമ്പോ നിങ്ങൾ നോമ്പെടുക്കരുത്. എന്നാൽ, നേരത്തെതന്നെ നോമ്പെടുത്തു വരുന്ന ഒരാൾക്ക് അങ്ങനെ ആകാവുന്നതാണ്'' (മുസ് ലിം 2570).
ഈ രണ്ട് ഹദീസുകളും പ്രത്യക്ഷത്തിൽ വിരുദ്ധമായി തോന്നാമെങ്കിലും യഥാർഥത്തിൽ ഇവിടെ വൈരുധ്യമില്ല. പണ്ഡിതന്മാർ അത് ഇങ്ങനെ വിശദീകരിക്കുന്നു: തിങ്കൾ, വ്യാഴം തുടങ്ങിയ ദിവസങ്ങളിൽ നോമ്പെടുക്കുന്നത് സുന്നത്താണല്ലോ. അത് പതിവാക്കിയ ഒരാൾ ശഅ്ബാൻ പാതി കഴിഞ്ഞാലും നോമ്പ് എടുക്കുന്നതിന് വിരോധമില്ല. ഇവിടെ ആദ്യമായി ഒരാൾ നോമ്പെടുക്കുന്നത് പാതി കഴിഞ്ഞാവുന്നതിനാണ് വിലക്ക്. നേരത്തെ നോമ്പെടുക്കുന്ന പതിവുള്ളവർക്കിത് ബാധകമല്ല. ഈ കാര്യം ഇമാം നവവി രിയാദുസ്സ്വാലിഹീനിൽ (412) വ്യക്തമാക്കിയിട്ടുണ്ട്.

ഇമാം ഇബ്നുൽ ഖയ്യിം തഹ്ദീബുസ്സുനനിലും വിശദമായി ഇക്കാര്യം രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഇടക്കിടെ സുന്നത്ത് നോമ്പെടുക്കുന്ന ശീലമുള്ളവർക്കും ശഅ്ബാൻ തുടക്കം മുതലേ സുന്നത്ത് നോമ്പെടുത്തു തുടങ്ങിയവർക്കും ഈ വിലക്ക് ബാധകമല്ല. അതുപോലെ നോറ്റുവീട്ടാനുള്ള നോമ്പുകൾ ഖദാ വീട്ടുന്നതിനും വിരോധമില്ല. തനിക്ക് നോറ്റുവീട്ടാനുള്ള നോമ്പുകൾ കടമായി ഉണ്ടാവാറുണ്ടായിരുന്നു എന്നും, അവ ഞാൻ ശഅ്ബാനിലാണ് നോറ്റുവീട്ടിയിരുന്നതെന്നും ആഇശ (റ) വ്യക്തമാക്കിയത് ബുഖാരി ഉദ്ധരിച്ചിട്ടുണ്ട് (ബുഖാരി 1595). അതുപോലെ അയ്യാമുൽ ബീദിലും (ഹിജ്‌റ മാസത്തിലെ 13,14,15 തീയതികള്‍) തിങ്കള്‍, വ്യാഴം പോലുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ സാധാരണയായി നോമ്പെടുക്കുന്നവർക്കും ഈ വിലക്ക് ബാധകമല്ലെന്ന് പണ്ഡിതന്മാർ വ്യക്തമാക്കിയിട്ടുണ്ട്.

ശഅ്ബാൻ 15-ന് ശേഷം പുതുതായി ഒരു സുന്നത്ത് നോമ്പ് തുടങ്ങാതിരിക്കുക എന്നതാണ് കൂടുതൽ പ്രബലമായ വീക്ഷണം. എന്നാൽ, പതിവായി സുന്നത്ത് നോമ്പുകൾ ശീലിച്ചവരും നോമ്പ് നോറ്റുവീട്ടാൻ ബാക്കിയുള്ളവരും അത് മാറ്റിവെക്കേണ്ടതുമില്ല. ശൈഖ് ഇബ്നു ബാസ് പറയുന്നു: "അതിന്റെ പൊരുള്‍ ശഅ്ബാന്‍ പാതിക്ക് വെച്ച് നോമ്പ് നോൽക്കാന്‍ തുടങ്ങരുത് എന്നതാണ്. എന്നാല്‍, ഒരാള്‍ ശഅ്ബാന്‍ പൂർണമായോ ഭൂരിഭാഗമോ നോമ്പെടുത്താല്‍ അവന് ആ സുന്നത്ത് ലഭിച്ചിരിക്കുന്നു" (മജ്മൂഉൽ ഫതാവാ- ഇബ്നു ബാസ്). l